Verslaving ongeneselijk?

Beetje een slechte redenatie, maar ik ben t deels wel met je eens. Het gaat enkel niet alleen om een gewoonte of behoefte. De hersenstructuur kan door drugs gewijzigd worden, waardoor het dus wel een stoornis is.

Eens.
Drugsverslaving is zeker een stoornis of afwijking.
Een psychiatrisch ziektebeeld zou je het ook nog wel kunnen noemen.
Dit is ook totaal niet te vergelijken met je behoefte om te eten of naar seks, dit is natuurlijk en heeft (bijna) iedereen terwijl verslaving o.a veroorzaakt wordt door onbalans bij bepaalde neurotransmitters en een veranderde reactie van de hersenen op prikkels.
Wat dus afwijkt van normale de hersenfunctie en dus een afwijking of stoornis is.

JongGeleerd schreef:Beetje een slechte redenatie, maar ik ben t deels wel met je eens. Het gaat enkel niet alleen om een gewoonte of behoefte. De hersenstructuur kan door drugs gewijzigd worden, waardoor het dus wel een stoornis is.

Echt te triest voor woorden dit weer jg Meneertje begint verslaafd te raken en oopseens is het een ziekte.

Haha, love you too banaan

voldie schreef:het is geen ziekte en geen stoornis, het feit dat je moeten eten of behoefte hebt aan seks is toch ook een ziekte of stoornis?

of sport verslaving, dat is best gezond , hoe kan het dan een ziekte zijn?

Zodra iets echt een verslaving is gaat het een te grote rol spelen in je leven. Sport kan dit ook. Bovendien is training gebaseerd op het slopen van de spieren die vervolgens sterker herstellen. Hiervoor is dus rust nodig.

Dit is ook totaal niet te vergelijken met je behoefte om te eten of naar seks, dit is natuurlijk en heeft (bijna) iedereen terwijl verslaving o.a veroorzaakt wordt door onbalans bij bepaalde neurotransmitters en een veranderde reactie van de hersenen op prikkels.

Het hele onbalans van neurotransmitters verhaal is iets dat vaker aangehaald word bij mentale aandoeningen als depressie en blijkbaar dus ook bij verslaving. Op deze hypothesis is veel kritiek online te vinden. Ik kan mij persoonlijk ook niet vinden in deze hypothese, het klinkt te simplistisch voor een aandoening die door zoveel variaties gevormd kan worden.

Verder is verslaving in bepaalde aspecten wel vergelijkbaar met eten en seks. Beide maken namelijk gebruik van dezelfde biologische mechanisme zoals o.a. het beloningssysteem.

The most important reward pathway in brain is the mesolimbic dopamine system. This circuit (VTA-NAc) is a key detector of a rewarding stimulus. Under normal conditions, the circuit controls an individual's responses to natural rewards, such as food, sex, and social interactions, and is therefore an important determinant of motivation and incentive drive. In simplistic terms, activation of the pathway tells the individual to repeat what it just did to get that reward.

http://neuroscience.mssm.edu/nestler/br ... hways.html

Wat ik ook vaker in deze thread zie terug komen is dat drugs hersenstructuren wijzigen. Dit is zeker correct maar daarnaast moet men niet vergeten dat onze hersenen plastisch zijn. Dit betekend dat onze hersenen deels gevormd worden naar de verbindingen die wij creëren. Een van de manieren om deze verbindingen te creëren is bijvoorbeeld door repetitie. Denk eens aan het leren van een motorische taak als jongleren of gitaar spelen. Eerst gaat het moeilijk maar naar mate je deze handelingen herhaald worden er nieuwe connectie gevormd tussen neuronen. Bij genoeg repetitie vormen deze neuronen een netwerk. Wellicht dat men al eens de quote gehoord heeft “neurons that fire together wire together”.

The phrase, “neurons that fire together wire together” can be attributed to Donald Hebb, a Canadian(!) neuropsychologist, who wrote those words in 1949. The meaning of Hebb’s axiom is that each experience we encounter, including our feelings, thoughts, sensations, and muscle actions becomes embedded in the network of brain cells, that produce that experience. Each time you repeat a particular thought or action, you strengthen the connection between a set of brain cells or neurons.

Mijn eigen gedachtes over verslaving en terugval hebben vooral te maken met het principe van conditionering en erfelijkheid. Ik noem erfelijkheid omdat ik van mening ben dat er spectrum aan gevoeligheid voor verslaving is. Het lijkt mij dan ook aannemelijk dat er mensen geboren worden met een dusdanige predispositie voor verslaving dat deze zonder erge trauma's of problematiek ook aan het gebruiken slaan. Ik denk echter dat je wel hevig kunt discussiëren over de semantiek van wat nou trauma en problematiek is.

Ik vermoed zelf dat conditionering een grote rol speelt bij verslaving en terugval. Verslaving is iets dat zich meestal over een redelijke tijd ontwikkeld. Het lijkt mij dan ook enorm moeilijk om ineens jarenlange conditionering om een beloning op te zoeken om te draaien. De biologische factor hierachter is eigenlijk onzichtbaar voor de gebruiker. Immers denk jij eerst "ik heb dorst" voordat je dorst krijgt? Het is het lichaam dat signaleert dat het dorst heeft wat uiteindelijk resulteert in de bewuste gedachten "ik heb dorst". Uiteindelijk is het dan ook de bewuste interventie van de gebruiker die wil stoppen om geen drugs te nemen. Wat ik hiermee wil aanduiden is die onzichtbare lokkende kracht die de meeste van ons waarschijnlijk wel eens gevoeld hebben. Mij lijkt dan ook dat het omdraaien van jarenlange conditionering op deze wijze waarschijnlijk langere tijd in beslag neemt.

Als je dan erbij bedenkt dat uit onderzoeken gebleken is dat bepaalde mensen slecht instaat zijn om gedrag te inhiberen dan lijkt mij een terugval goed mogelijk. Daarbij hebben bepaalde drugs ook een effect op het deel van de hersenen die gedraginhiberen. Op deze wijze word het dus erg moeilijk om met alleen mentale volharding je er door te slaan. Het hele verhaal vind ik toch redelijk vergelijkbaar met dieten, waaruit blijkt dat het voor mensen moeilijk is om verleidingen te weerstaan. Stop maar eens met het eten van je favorieten snack voor langere periode. Ik vermoed dat een grootdeel van de personen het snel zal gaan missen

Als er interesse is zou ik een soort overview kunnen schrijven van de literatuur die ik op de universiteit heb gehad over verslaving. Het is me wat veel werk om allemaal opnieuw te lezen als er geen interesse is in deze materie

voldie schreef:

voldie schreef:het is geen ziekte en geen stoornis, het feit dat je moeten eten of behoefte hebt aan seks is toch ook een ziekte of stoornis?

of sport verslaving, dat is best gezond , hoe kan het dan een ziekte zijn?

http://forum.dutchbodybuilding.com/f127 ... ia-261155/

Lees het stuk van johanbuilder even en bedenk dan nog eens of sportverslaving wel zo gezond is.

@Caviceps mooi dat je deze kwestie vanuit een holistisch standpunt benadert. Eenduidige stanpunten voeren in research maar zelden tot een kernachtige, overtuigende conclusie. En die transformeren ook in de loop der tijd door nieuwe inzichten.

Het aanbod van een overview klinkt me als muziek in de oren en ik weet zeker dat ik niet de enige ben die daar zo in staat. We steken al jarenlang veel waardevolle informatie van je op dus als je daar tijd voor vrij weet te maken.....

Mooie post, Claviceps. Ik ben ook benieuwd naar jouw overview. Ik heb het na 25 jaar clean zijn namelijk nog steeds moeilijk, als herstellend verslaafde.

Ik ga ermee aan de slag na nieuwjaar. De literatuur was onderdeel van het vak psychopathologie waarin een aparte taak over verslaving was opgenomen. De literatuur gaf een overview van verschillende theorieën en kritieken. Voor mensen die al vast een kijkje willen nemen heb ik de slides van de lecture hier ge-upload: http://www.docdroid.net/oa4m/matt-field ... n.pdf.html

De literatuur lijst:

• Goldstein, R. Z., & Volkow, N. D. (2002). Drug addiction and its underlying neurobiological basis: Neuroimaging evidence for the involvement of the frontal cortex. American Journal of Psychiatry, 159, 1642-1652.
• Havermans, R. C., Thewissen, R., Wiers, R. W., & Jansen, A. (2007). Het aanleren van een verslaving: Slechte gewoonte of onbeheersbare drang? De Psycholoog, 42, 334-342.
• Robinson, T. E., & Berridge, K. C. (2003). Addiction. Annual Review of Psychology, 54, 25-53.
• Wiers, R. W., Bartholow, B. D., van den Wildenberg, E., Thush, C., Engels, R. C. M. E., Sher, K. J.,
  et al. (2007). Automatic and controlled processes and the development of addictive behaviors in
  adolescents: A review and a model. Pharmacology, Biochemistry and Behavior, 86, 263-283.
• Yin, H. H., & Knowlton, B. J. (2006). Addiction and learning in the brain. In R. W. Wiers & A. W. Stacy (Eds.), Handbook of Implicit Cognition and Addiction (pp. 167-183). Thousand Oaks, CA:
  SAGE Publishers. (Helaas niet volledige online beschikbaar kunnen vinden)

De introductie tekst van de taak voor de gein ook maar erbij. Deze tekst werd gebruikt in de studiegroep om vragen te formuleren die men vervolgens thuis probeert te beantwoorden aan de hand van de literatuur.

Dank voor dit alvast, zitten paar prikkelde titels bij.

De kwetsbaarheid of voorbeschiktheid om een verslaving te ontwikkelen zou voor 30 tot 60% genetisch bepaald zijn. Hierin zijn een groot aantal genen betrokken die ondermeer betrekking hebben op impulsiviteit, angstregulatie, stemmingsregulatie en stressgevoeligheid. Ook genen die invloed hebben op de metabolisatie van alcohol of drugs kunnen hierin een rol spelen.

Ben het eens dat verslaving ongeneeslijk en van nature aanwezig is.

Al kan de term 'verslaving' eventueel op ieder mens van toepassing zijn en behoort het tot het 'mens' zijn.
Namelijk het bevredigen van persoonlijke behoeften waar naar gestreefd wordt.
Als men niet weet wat de persoonlijke behoeften zijn kunnen drugs hier een perfect substituut voor worden.
Je drang naar het bevredigen van je persoonlijke behoeften wordt dus ingelost, ook al weet je niet wat deze zijn.

Als dit zo is, zou men kunnen stellen dat 'verslaving' onderdeel van ieder mens is.

Zou het kunnen dat vrouwen geobsedeerd door schoenen en een vijftig-tal paar hebben dezelfde drang bevredigen waar een 'druggebruiker' naar op zoek is, met dat verschil dat de druggebruiker niet weet wat hem bevredigd en drugs als substituut dezelfde bevrediging bezorgen?

Ik zou graag de topic-vraag beantwoorden met wat ik vermoed: Verslaving is ongeneeslijk, maar is op ieder mens van toepassing, omdat het onderdeel van de menselijke soort zelf is, het bevredigen van menselijke behoeften.
Kent men zijn behoeften niet, vormen drugs als substituut een oplossing.
De term verslaving heeft dan ook geen bestaansrecht meer, maar het bevredigen van behoeften zelf, is ongeneeslijk.

Dat is wat ik denk, maar niet kan bevestigen.

Poseidon schreef:

Klimtox schreef:Is geem ziekte, is gebrek aam relativerimgsvermogem.

Precies.
Ook aan zelfreflectie en zelfdiscipline.

De veranderingen in hersenpatronen en beschadigde synapsen herstellen zich.

Gewoontevorming afleren dus.

Waarom ben ik dan in staat geweest na veel te frequent speed (en xtc) gebruik te stoppen voor een lange tijd en het daarna veel minder frequent weer te gaan gebruiken?

Het is een vermoeden hé,

Misschien doordat de negatieve kanten van de drug later pas de overhand krijgen en je liever onbewust je doel niet kent dan je leven te vergooien.

Na een tijd begint het missende doel te knagen en zoek je het terug in drugs, maar veel voorzichtiger?

Nee, ik heb gewoon een doel in het leven, het probleem was dat ik speed als hulpmiddel ging gebruiken alles te kunnen doen wat ik moest en wat ik leuk vond. Zoveel te doen en zoveel tijd verspilt aan slapen. Hierdoor raakte ik depressief en dat was voor mij de druppel. Ik stopte, maar direct al met de insteek dat ik het later verantwoordelijker weer zou gebruiken. Ik heb er altijd erg rationeel over na kunnen denken eigenlijk...

Dat is het probleem waardoor het vermoeden niet bevestigd kan worden, misschien is je doel om gelukkig te worden en weet je niet hoe.
Het doel dat je in je leven dan hebt, is niet het doel wat je werkelijk wil, het maakt je niet gelukkig.
Hoe kan je dat zulke mensen duidelijk maken als ze niet kunnen voelen wat ze werkelijk willen?
Daar wringt het, kan niet bevestigd worden.

Speedgebruik was dus functioneel.
Was het moeilijk om ermee te stoppen en heb je het verantwoordelijk gebruik kunnen volhouden JongGeleerd?

Functioneel gebruik heb ik vrijwel volledig uit m'n leven gezet, op kleine uitschieters na. Stoppen was vrij simpel, gewoon de drang negeren. Zelfde geldt voor roken, maar daarbij weet ik dat als ik 1 peukje doe, ik binnen een week weer vast rook. Ik krijg al water in mn mond nu ik dit typ. De inschatting tot waar ik kan gaan lijkt redelijk gemakkelijk te gaan bij mij...

Ocharme,

Het is dus perfect mogelijk, gewoon doen dus als het moet.

Je kan toch roken? Met ervaring leer je wel hoe ver je kan gaan met drugs, de meesten hopelijk.

Ik kan roken, maar ik heb het budget niet om vast te roken

aaaah, rook dan tabak?
Leer rollen desnoods?
Ik zou het zo doen, als je geen geld voor tabak hebt zou ik er ook afblijven.

Ik kan rollen, maar alsnog, pak shag kost 7.80 en gaat er in 3 dagen doorheen. Dan heb je dus meer dan 15.60 per week. 4 keer per maand. Ong 60eu per maand. Dat is fucking veel voor iemand zonder inkomen

Nog een interessant stukje over onderzoeken die in het verleden zijn gedaan.

[...]

In the 1950s, the psychologists James Olds and Peter Milner modified the chamber so that a lever press would deliver direct brain stimulation through deep implanted electrodes. What resulted was perhaps the most dramatic experiment in the history of behavioral neuroscience: Rats would press the lever as many as 7,000 times per hour to stimulate their brains. This was a pleasure center, a reward circuit, the activation of which was much more powerful than any natural stimulus.

[...]

I know what you're thinking: What does it feel like for a human to have his or her medial forebrain reward circuitry stimulated with an electrode? Does it produce a crazy pleasure that's better than food or sex or sleep or even "Seinfeld" reruns? We do in fact know the answer to that question. The bad news, however, is that it comes, in part, from some deeply unethical experiments.

Patient B-19, a 24-year-old male homosexual of average intelligence who suffered from depression and obsessive-compulsive tendencies, was wheeled into the operating room. Electrodes were implanted at nine different sites in deep regions of his brain, and three months were allowed to pass after the surgery to allow for healing. Initially stimulation was delivered to all nine electrodes in turn. However, only the electrode implanted in the septum produced pleasurable sensations. When Patient B-19 was finally allowed free access to the stimulator, he quickly began mashing the button like an 8-year-old playing Donkey Kong. According to the paper,

"During these sessions, B-19 stimulated himself to a point that, both behaviorally and introspectively, he was experiencing an almost overwhelming euphoria and elation and had to be disconnected despite his vigorous protests."

Lest anyone think that it is only men -- creatures of inherently base urges -- who would respond in this manner, another recorded case, performed by a different group, involved a woman who received an electrode implant in her thalamus, an adjacent deep brain structure, to control chronic pain. This technique has proven effective for some patients whose severe pain is not well-controlled by drugs. However, in this patient the stimulation spread to nearby brain structures, producing an intense pleasurable and sexual feeling:

"At its most frequent, the patient self-stimulated throughout the day, neglecting her personal hygiene and family commitments. A chronic ulceration developed at the tip of the finger used to adjust the amplitude dial and she frequently tampered with the device in an effort to increase the stimulation amplitude. At times she implored her family to limit her access to the stimulator, each time demanding its return after a short hiatus."

So, not to put too fine a point on it, these patients responded just like Olds and Milner's rats. Given the chance, they would stimulate their pleasure circuits to the exclusion of all else.

Back to patient B-19: Before his brain stimulation began, he was shown a "15 min long 'stag' film featuring sexual intercourse and related activities between a male and female." Not surprisingly, he was sexually indifferent to this material and even a bit angry about being made to view it. Following pleasure circuit self-stimulation, however, he readily agreed to re-view the film," ... "and during its showing became sexually aroused, had an erection and masturbated to orgasm." All this in the decidedly unsexy environment of the lab.

[...]

While it's clear that patient B-19 found the brain stimulation to be intensely pleasurable, I'm not convinced that he truly became heterosexual, even temporarily. It should also be cautioned that this report concerns only a single individual, not a population (with a control group).

[...]

Many years later, experiments in both humans and critters have revealed that most experiences in our lives that we find transcendent -- whether illicit vices or socially sanctioned ritual and social practices as diverse as exercise, meditative prayer, or even charitable giving -- activate this pleasure circuit in the brain. Shopping, orgasm, learning, highly caloric foods, gambling, prayer, dancing 'till you drop, and playing on the Internet: They all evoke neural signal that converge on this same brain circuit activated in Olds and Milner's rats and in Patient B-19. This dopamine-using pleasure circuitry can also be co-opted by some psychoactive substances, like cocaine, nicotine, heroin, marijuana or alcohol. Evolution has, in effect, hardwired us to catch a pleasure buzz from a wide variety of substances and experiences from crack to cannabis, from meditation to masturbation, from Bordeaux to beef.

http://www.huffingtonpost.com/david-j-linden/compass-pleasure_b_890342.html

Meer van dit soort bijdragen zouden het forum nog meer diepgang geven.
Thanx again Claviceps.

Deze casu tonen ook duidelijk aan dat we just a specie in de fauna zijn. Te vaak worden er in discussies of polemieken over verslaving argumenten aangedragen dat onderzoek met ratten en apen geen geldigheid voor de 'mens' bezitten.

Zal zo even in pc-bestanden zoeken naar het observatie verslag van een chimpanchee die non stop maar tevergeefs 27.000 keer op de knop drukte die hem in een eerder stadium steeds een shot cocaine IV bezorgde.
Betwijfel of ik zelf in die proefstelling anders gehandeld zou hebben dan mijn mede~primaat.
700 keer per dag aan dat spul denken en er ook nog eens de hele nacht over dromen was best wel vermoeiend.

Poseidon schreef:700 keer per dag aan dat spul denken en er ook nog eens de hele nacht over dromen was best wel vermoeiend.

Verleden tijd is bewust gedaan? Hoe staat het er nu mee?

Langer dan 2 maanden geen coca of andere upper gepakt amigo
Dat nare accefietje laatst maakt het makkelijker. Heb echter al vaker gelezen dat mensen na 8 jaar sosa nacken het welletjes vinden en er dan vaak spontaan en moeiteloos mee kappen.

Het was ongelooflijk kicken. Had deze opperste genotsrush niet willen missen maar aan alles komt een eind. Beetje dubbel ook allemaal want het is toch min of meer of je na langdurige detentie vrijkomt.

Wat de rest betreft: getting stronger every day.
Lag net weer te bankdrukken en push upps te doen

Ik kijk er ook naar uit Claviceps, alvast bedankt!

JongGeleerd schreef:Ik kan rollen, maar alsnog, pak shag kost 7.80 en gaat er in 3 dagen doorheen. Dan heb je dus meer dan 15.60 per week. 4 keer per maand. Ong 60eu per maand. Dat is fucking veel voor iemand zonder inkomen

ga werken ofzo skeere boy