Verslaving ongeneselijk?

Zoals Svali in zijn topic "verslaving als ziekte" eerder al schreef is verslaving een ziekte die diverse oorzaken kan hebben. Meestal zijn dit omgevingsfactoren, psychische aandoeningen, genetische aanleg of andere hersenafwijkingen, maar vaak is er ook sprake van een combinatie van deze factoren. Daarbij blijkt verslaving ook nog eens een zeer hardnekkige en chronische ziekte te zijn.

Het schijnt zelfs zo ernstig te zijn dat ongeveer 80% van de mensen die aan een middel verslaafd zijn geraakt binnen een jaar na hun ontwenning weer terugvallen in hun gebruik.
http://www.thirteen.org/closetohome/sci ... lapse.html
In dit artikel staat geschreven dat maar 20% van de ontwende verslaafden voor langere tijd een stabiele drugsvrije periode bereikt. Dit is weliswaar in de VS, maar ik verwacht niet dat het hier veel anders zal zijn.

Wat dat betreft zou je dus kunnen stellen dat een goed nazorgtraject bij verslavingsproblematiek uiterst belangrijk is. En in dat opzicht schijnen in de VS de AA (Alcoholics Anonymous) en NA (Narcotics Anonymous) redelijk goede resultaten te boeken. Deze werken volgens het 12 stappen programma en erkennen dat verslaving een levenslange aandoening is. Dit model vindt overigens in steeds meer landen toepassing, waaronder ook Nederland.

Echter in een goed nazorgtraject wordt, voor zover mogelijk, ook de onderliggende oorzaak van de verslaving aangepakt, iets wat in veel gevallen (zoals een psychische aandoening) uiterst complex kan zijn. Afkicken is dus eigenlijk pas het begin.

In feite heb je na de ontwenning dus te maken met een dubbele problematiek, te weten de oorzaak van de verslaving, en de craving naar het middel waaraan men verslaafd is geraakt. En juist dit maakt dat verslaving zo moeilijk, of misschien zelfs wel niet helemaal te genezen is.
Als je bij een andere ziekte de oorzaak wegneemt (of weg zou kunnen nemen) dan zal deze ziekte doorgaans genezen zijn, terwijl er bij verslaving nog zeer lang (tot levenslang) sprake van craving of enige zucht naar een middel kan zijn. Daarbij zullen er voor velen valkuilen blijven bestaan.
In dat opzicht is verslaving misschien wel een unieke ziekte. Want al zou je de oorzaak ervan weg kunnen nemen, dan nog bestaat de kans dat de ziekte niet helemaal is genezen (met die kanttekening dat er nog (te) weinig bekend is over de oorzaken van verslaving).

Gelukkig zijn er tegenwoordig steeds meer medicamenten die de zucht kunnen onderdrukken c.q. wegnemen, in dat geval spreekt men ook wel van een substitutietherapie. Dergelijke middelen nemen ook vaak lange termijn ontwenningsverschijnselen zoals angst, depressie, vermoeidheid en lusteloosheid weg, om er maar een paar te noemen, met dat voordeel dat dergelijke klachten ook vaak de oorzaak zijn van het drugsgebruik.
Personen die angstig zijn lopen een groter risico om verslaafd te raken aan een middel dat angsten onderdrukt, en zo geldt dat ook voor middelen die depressie, vermoeidheid, slapeloosheid, lusteloosheid e.d. tegengaan.
Dus door dergelijke middelen in te zetten bij terugvalpreventie/substitutietherapie neem je vaak ook meteen iets van de oorzaak van de verslaving weg. Zo schijnt bijvoorbeeld buprenorfine (Subutex, Suboxone, Temgesic), een middel dat (net zoals methadon) bij de ontwenning van opiaten wordt ingezet, ook een anti-depressieve werking te hebben, en blijken baclofen en pregabaline (Lyrica) ook werkzaam tegen angstklachten te zijn.

Een goede nazorg bestaat vaak uit een combinatie van medicamenteuze therapie en gesprekstherapie, maar hoe je het ook keert of wendt, de kans op permanente genezing blijft gering, en eenmaal verslaafd luidt het oordeel daarom dan ook vaak: levenslang!

ps. Svali schreef de topic "verslaving als ziekte" op drugsforum.nl

someone schreef:ps. Svali schreef de topic "verslaving als ziekte" op drugsforum.nl

Svali had die crapp beter op dat rukforum gelaten.
Verslaving is aan slechte gewoonte. NIet meer en niet minder.

Is geem ziekte, is gebrek aam relativerimgsvermogem.

Klimtox schreef:Is geem ziekte, is gebrek aam relativerimgsvermogem.

Precies.
Ook aan zelfreflectie en zelfdiscipline.

De veranderingen in hersenpatronen en beschadigde synapsen herstellen zich.

Kijk uit met wat je zegt poseidom, het schijmt dat mijm post zoveel omzim bevat dat ik er eem waarschuwimg voor heb gekregem

Ik bem het dus bij deze toch miet eems met wat ik heb gezegd wamt dat is omzim. Ik vimd dus toch dat verslavimg eem ziekte is, omdat er im mijm post omderbouwimg mist is het dus ook miet waar.

Verslaving is een zwakte. Niet een ziekte.

Hebben jullie geen Google en Wikipedia?

Heb jij geen gezond verstand?

kan ik hier pillen voor krijgen???

Geweldig niveau hier!

tekst is te lang

Jack of Hearts schreef:Verslaving is een zwakte. Niet een ziekte.

Dit . Een zwakte in zelfdiscipline, zelfvertrouwen en een gebrek aan realiteitszin. Een verslaving veroorzaak je zelf.

Verslaving is ziek maar geen ziekte

Verslaving is een gave

snuifduif schreef:Verslaving is een gave

Jij bent een gave

Ted Bundy schreef:

Jack of Hearts schreef:Verslaving is een zwakte. Niet een ziekte.

Dit . Een zwakte in zelfdiscipline, zelfvertrouwen en een gebrek aan realiteitszin. Een verslaving veroorzaak je zelf.

Mee eens

Verslaving is macht.
Macht is kanker, kanker is goed.
Goed verslaafd, gedrenkt en gelaafd.

In Nederland ligt het terugvalpercentage tussen de 50 en de 70% binnen het jaar, maar er zijn maar weinig statistieken te vinden die dit bevestigen.

Er zijn wel studies die aangeven dat drugs langdurige dan wel permanente verandering kan veroorzaken in je hersenstructuur, die verandering kan ervoor zorgen dat je beloningssysteem al geprikkeld wordt als je drugs ook maar ziet of ruikt. Een gevolg daarvan is dan ook dat je remmingen weg kunnen vallen en je toegeeft aan gebruik. In dat opzicht zou je het een ziekte kunnen noemen en mogelijk dus ongeneeslijk.

Natuurlijk heeft wilskracht ook te maken met een eventuele terugval of verslaving, maar niet iedereen kan zich vinden in de verklaring dat er zaken zijn die sterker zijn dan wilskracht of zaken die wilskracht zodanig beïnvloeden dat die overstemd wordt. Neem maar een voorbeeld aan OCD.

Ik denk dat het een combinatie is van factoren en dat wilskracht enkel een onderdeel vormt van het probleem van verslaving.

Verslaving is in de DSM opgenomen als Substance Abuse Disorder (weet even zo gauw de NL vertaling niet) en is een compulsie, dat kun je wel merken aan de bizarre stunts die verslaafden vaak uithalen om hun volgende dosis te krijgen: peukjes uit de goot oprapen, zichzelf hoereren voor een heroinefix, hun moeder bestelen en wat al niet meer.

Er is wel een uitweg uit de hel die verslaving heet, maar da's voor de meesten nog niet zo makkelijk, gezien de hoge terugvalpercentages voor de verschillende drugs inderdaad. Toch is het heel wel mogelijk om ervan te genezen, dat tonen de miljoenen ex-verslaafden die er rondlopen wel aan. Wel blijven zij altijd 'herstellend verslaafde' (recovering addict) omdat het brein inderdaad nooit meer zo werkt als voor de verslaving. Anhedonie: het onvermogen om plezier te beleven aan normaal gesproken prettige gebeurtenissen als bv. sociale en seksuele interactie, doet vele stoppogingen stranden omdat men zich zo miserabel voelt. Alledaagse sigaretten zijn hier al een goede illustratie van, met een terugvalpercentage van liefst 87% (da's meer dan opiaten) ex-rokers blijven dwangmatig verlangen naar het instant-beloninkje dat nicotine geeft, al binnen 7 seconden na het aansteken van een sigaret. Een leven zonder dat voelt leeg en zonder plezier voor degenen die net gestopt zijn. de anhedonie zou binnen een paar weken vanzelf moeten verdwijnen, maar velen komen die 2-3 weken maar niet door, de verstokte rokers. Dit geldt nog extremer voor crack, heroine en sommige medicijnen.

Een mooi voorbeeld van hoe biochemie ons gedrag aanstuurt. Motivatie en wilskracht alleen zijn in de meeste gevallen niet voldoende om voor altijd clean te blijven. Research naar hersenchemie en het ontwikkelen van medicijnen die daar effectief op ingrijpen zou de verslaafden van de toekomst moeten helpen om van hun ongezonde en verwoestende compulsies te herstellen.

Bij de verslavingszorg zien ze verslaving als ziekte en behandelen ze daarop, dat 12 stappen (minnesota model) programma is op die denkwijze gebaseerd. Just saying

Fret schreef:Bij de verslavingszorg zien ze verslaving als ziekte en behandelen ze daarop, dat 12 stappen (minnesota model) programma is op die denkwijze gebaseerd. Just saying

Ja daar kan wel wat mee.
De vraag is welke kant ga je er mee op, velen zeggen het is een ongeneselijke ziekte , maar je kan er mee leren omgaan, komt vaak stukje pharma en therapie aan te pas en dergelijke.

Je zeggen/ denken ik ben ziek, maar ik ga beter worden, mede door pharma/teherpaie of wat dan ook werkt.
Beide zijn heel andere uitgangsposities.

Ongeneselijk vind ik een nare term persoonlijk, ik denk dat Verslaving in den beginne gedrag is, ( soms zijn mensen denk ik zo ver heen dat het echt niet meer zonder te gebruiken leven echt niet meer mogelijk is, maar die gevallen zijn zeldzaam imo)

Maar goed, ik zie verslaving meer als gedrag, en gedrag is vaak wel veranderbaar, het is denk heel moeilijk, zo niet een van de moeilijkste dingen om te veranderen, zeker als het zaken als verslaving betreft,maar imo geef jezelf een voorsprong door het van die kant te benaderen.

Bij velen roept de term ongeneselijk namelijk dingen op als, zielig, machteloos, etc etc, zo word er tegen je aangekeken van uit veel hulpinstanties, iemands zelfbeeld word nu vaak niet bepaald beter ervan als je maar denkt ik ben ongeneselijk ziek, maar ik ga er wat aan doen, beetje een recept met een escape ingebouwd om weer te gaan gebruiken immers, je bent ziek, en ook nog is ongeneeslijk.

Zie je het als geneselijk, meer via een benadering uitgaande van, verslaving is gedrag, gedrag is veranderbaar, dan kan je daar wat mee, je pakt zelf de controle veel meer in eigen hand, en het word misschien minder zwaar gemaakt ook nog?

snuifduif schreef:Verslaving is een gave

Fret schreef:Bij de verslavingszorg zien ze verslaving als ziekte en behandelen ze daarop, dat 12 stappen (minnesota model) programma is op die denkwijze gebaseerd. Just saying

een ziekte is te vinden in iemands bloedbaan, een verslaving niet (je kan wel een stof vinden maar niet of die verslaafd is of niet) dus als het een ziekte zou zijn zou het een psychische ziekte zijn dus meer een stoornis dan een ziekte
dat de verslavingszorg het als ziekte ziet is meer om de denkwijze van de verslaafden goed te krijgen, die moeten hun verslaving als ziekte of kwaad zien voordat ze er vanaf willen, beetje het zelfde als dat homo zijn een ziekte werd genoemd door christelijke mensen, ze wisten dat het technisch gezien geen ziekte was maar als de homo's dat zelf geloven doen ze meer hun best om er vanaf te komen
maar de discussie waarneer is iets een ziekte en waarneer niet is een moeilijke

voldie schreef:een ziekte is te vinden in iemands bloedbaan, een verslaving niet (je kan wel een stof vinden maar niet of die verslaafd is of niet) dus als het een ziekte zou zijn zou het een psychische ziekte zijn dus meer een stoornis dan een ziekte
dat de verslavingszorg het als ziekte ziet is meer om de denkwijze van de verslaafden goed te krijgen, die moeten hun verslaving als ziekte of kwaad zien voordat ze er vanaf willen, beetje het zelfde als dat homo zijn een ziekte werd genoemd door christelijke mensen, ze wisten dat het technisch gezien geen ziekte was maar als de homo's dat zelf geloven doen ze meer hun best om er vanaf te komen
maar de discussie waarneer is iets een ziekte en waarneer niet is een moeilijke

Ik denk niet dat de grens bij wel of niet in de bloedbaan ligt, want wat is bijvoorbeeld
Huntington of ALS? Die kun je inderdaad niet zomaar oplopen maar zijn volgens mij wel ziektes

Dat ziekte/ stoornis is een semantisch spelletje, check de definities. Anorexia nervosa is een psychische stoornis, maar daar gaan wel patienten aan dood, net als aan verslaving. Een compulsie is een psychische- en gedragsstoornis, met heel veel motivatie en doorzettingsvermogen is dat idd bij te sturem, maar makkelijk is anders. Homosexualiteit is in de jaren '70 uit de DSM geschrapt, want dat is een seksuele voorkeur waar verder niets mis mee is.

Barzoom schreef:Dat ziekte/ stoornis is een semantisch spelletje, check de definities.

Ga je psychofysische afhankelijkheidsrelaties met chemische substanties discursief benaderen?

Nee, maar een paar posts hierboven meende iemand dat verslaving geen ziekte is, slechts een psychische stoornis. Dat is op zich wel correct, maar van een ziekte kun je binnen een week hersteld zijn terwijl een stoornis iemand elke dag verder de afgrond injaagt, tot de dood erop volgt. Daarbij is de ene verslaafde en verslaving de andere niet...de schrijver W.S. Burroughs is 87 jaar geworden met zijn smack-habit, ws. omdat hij genoeg geld had om dat te betalen en de tegenwoordigheid van geest om te weten wat hij in zijn lichaam stopte en tegelijkertijd zichzelf niet al te erg te verwaarlozen. Dat terwijl heroine (en pep, meth, crack, xtc , ghb etc.) berucht is vanwege de vele vaak jonge dodelijke slachtoffers die er vallen. Vaak uit onkunde overigens, door overdosering in de beginnersfase.

Iemand anders hierboven schreef: verslaving is geen ziekte, maar veroorzaak je zelf. Ook dat is maar heel gedeeltelijk waar, degene begint zelf met bepaalde stoffen in zijn/ haar bloedbaan te stoppen inderdaad. Maar waarom? Velen hebben traumatische ervaringen in de jeugd meegemaakt en/of lijden aan een chemische disbalans in de hersenen, (beiden hebben enorme impact op iemands stemming en manier van in het leven staan) en proberen dit te verhelpen met zelf-medicatie. Bijna iedereen doet dit wel in mindere mate, met drank, seks, TV, sigaretten en tal van andere -vaak onbeholpen-uitvluchten uit de misere van alledag. Niet zo hard oordelen graag, don't cricize your neighbor until you've walked a mile in his mocassins.

het is geen ziekte en geen stoornis, het feit dat je moeten eten of behoefte hebt aan seks is toch ook een ziekte of stoornis?