Wilskracht discussie!

Ik wil eigenlijk wel eens af van de misconceptie, dat het bij het verstandig omgaan met geestelijk verslavende drugs(en het niet in de problemen raken hiermee) vooral gaat om karakter en wilskracht.

Ik wil me niet richten op waarom sommige mensen wel of niet verslaafd raken aan een stof, maar vooral op de "wilskracht". Mensen begijpen de betekenis wel maar passen het telkens verkeerd toe.

Stel iemand, die van zichzelf vind dat hij sterk in zijn schoenen staat, komt op het idee om tijdens een week overwerken eens wat speed te proberen, tijdens een tentamenweek langer te blokken, of om socialer te zijn tijdens een avond stappen. Hij probeert het eens en stelt zichzelf bij voorhand allerlei regels om het gebruik niet uit de hand te laten lopen. Eerste ervaring is geweldig, maar er is nog lang geen sprake van een patroon. Een paar weken later probeert hij het nog eens. Paar weken later nog eens. Tussendoor heeft hij ook weer aan deze activiteiten deelgenomen zonder speed, maar hij heeft toch het idee minder gepresteerd te hebben.

Misschien dan nog onbewust begint zijn brein dan al onderscheid te maken tussen het hebben van een goede ervaring (op speed) en goede prestaties en het hebben van een sombere ervaring met mindere prestaties.

Let op, waarschijnlijk waren de prestaties niet eens minder en had het ook geen sombere ervaring hoeven te zijn. Op dat moment ervaart hij dat hij slechter presteert en dat hij niet opgewekt is omdat zijn brein het onbewust steeds blijft afmeten aan die keren (en setting) dat hij er wel speed bij heeft gebruikt. Zo kan hij zich de volgende keren zonder speed niet gemakkelijk voelen zonder dat hij uberhaupt aan speed denkt. Ik leg de nadruk op onbewust van een groot deel van dit proces is volledig onbewust. Zijn brein vergelijkt (onbewust) met de vorige keren dat hij speed gebruikt had en maakt zichzelf wijs dat het deze keer niet helemaal lekker in zijn vel zit.

Wie legt mij uit hoe wilskracht dit onbewuste proces kan beinvloeden?

Hier komt dus de "trek" die mensen kunnen voelen naar een geestelijk verslavende drug vandaan. Om de honger naar vorige (zeer prettige) ervaringen met de drug erbij te creeeren verzet het brein zich om een gevoel van tevredenheid te krijgen in dezelfde situatie zonder de drug. Pas dan wordt de link gelegd tussen het nemen van de drug en komen de gedachten in je bewuste gedachtenwereld.
Naar mijn mening is dit het eerste punt waarop wilskracht zou kunnen ingrijpen.
Het verraderlijke hierbij is dat het op dit punt helemaal niet om het middel gaat. De trek is vooral gericht op de !vorige situatie en setting en het gevoel wat je toen had!! niet op het middel zelf. Het verlangen naar de vorige keren dat je een goede ervaring had (onder invloed van de drug) veroorzaakt de trek, NIET de drug. De drug is de oplossing die je hersenen blijft aandragen, niet de oorzaak van de trek.

Een goed voorbeeld hiervan zijn mensen die alleen harddrugs gebruiken op bepaalde feesten, bijvoorbeeld hardcorefeesten. Zo raken sommigen verder nooit dergelijke drugs aan, maar als ze dan de zaal inlopen en de muziek langzaam los begint te komen dan hebben ze ineens zin in een lijn of een pil. Omdat ze buiten die setting die drugs niet gebruiken is er dus geen sprake van een echte trek naar het middel, maar alleen van een trek naar die kleurige gelukkige voorgaande herinneringen in die setting.


Stel het scenario van een sporter die speed probeert om beter te presteren in wedstrijden. Hij heeft een paar goede wedstrijden met speed afgewisseld met een paar slechte wedstrijden zonder speed.
Zijn brein komt automatisch op het idee om (weer) speed te nemen voor extra prestatie (met geslaagde resultaten), dus zijn brein laat hem een soort honger voelen. Je kunt pas van wilskracht spreken als iemand zichzelf betrapt op het doorlopen van dit gedachtenpatroon en zichzelf bewust verzet tegen deze honger.

En zelfs dat schijnt veel makkelijker te zijn dan het is. Op het moment dat hij die trek begint te voelen zijn ook zijn motivaties zwaar compromised. Niet alleen laat je brein je die trek voelen, maar het gewicht die je aan alle redenen om het niet te doen is op dat moment ook weg. Dit is veel ingrijpender dan veel mensen (vooral anti-drugs mensen) willen geloven. Er wordt te makkelijk gezegd (gewoon niet gebruiken, gebruik je verstand, als je aan die trek toegeeft ben je zwak of zelfs dom...)

Intelligentie, gezond verstand en sterkte van karakter spelen op dat moment helemaal geen rol. De beste manier om het voor iedereen begrijpelijk uit te leggen is een vergelijking met sex. Op het moment dat je erg geil bent en met een partner bezig bent dan ben je tot veel meer in staat en gaan er hele andere gedachten door je hoofd, dan nadat je bent klaargekomen. Niet alleen de trek (geilheid) was er, maar ook normale rationele remmingen waren afwezig of vervormd.


Mensen weten wel wat wilskracht betekent, maar hebben eigenlijk geen idee van de rol die wilskracht daadwerkelijk speelt in het wel of niet vormen van problematisch gebruik of verslaving.

Ik ben tot dit onderwerp geinspireerd door dit interessante boek:

Een absolute aanrader! Je krijgt echt nieuwe inzichten in jezelf met dit boek. Drugsverslaving komt bijna niet aan de orde in het boek (enkel een paar blz over alcoholisme en een paar over de relatie tussen cannabisgebruik en mogelijke psychische stoornissen.)

Een rode draad in het hele boek is wel dan mensen veel minder vrije wil hebben in de keuzes die ze maken dan ze aannemen. Je hersenen sturen (grotendeels onbewust) onze gedachten, emoties en motivaties en je bewuste gedachtenwereld drijft hierop en maakt gemotiveerd hierop keuzes, terwijl je jezelf wijsmaakt dat dat je eigen vrije keuze is.
Stel: Een zwangere vrouw die haar vader tijdens de zwangerschap verliest en zo veel stress ervaart dat de stress-as in de hersenen van de baby te vroeg (en permanent) geactiveerd is. Het kind ontwikkeld gedragsproblemen en komt door delicten met justitie in de problemen. In hoeverre is het zijn eigen keuze om dat delict te plegen als hij niet anders doet dan putten uit zijn hersenen die op een bepaalde manier "bedraad" zijn, maar belangrijker nog hoe kun je hem dit aanrekenen?


DIt topic is niet bedoelt om verslaafden een hart onder de riem te steken en te zeggen dat ze er niets aan kunnen doen, het is vooral een verkenning van de processen in je hersenen die er allemaal bij betrokken zijn als het gaat om een geestelijk verslavende drug. Het kan mensen inzichten in zichzelf geven en dat is veel nuttiger dan het objectief oordelen vellen over verslaving. Het gaat over het innerlijke proces in het brein van de sporter dat leidt tot het ontstaan van verslaving, dus niet over hoe dom het wel niet is van die sporter om speed mee te nemen als hij weet dat hij er naar grijpt als hij trekt krijgt

Aannemen dat drugs die alleen geestelijk verslavend zijn vanzelfsprekend puur met wilskracht bedwongen kunnen worden na het ontwikkelen van een verslaving. is niet alleen erg objectief, maar ook onjuist aangezien veruit het grootste gedeelte van het proces volledig onbewust plaatsvindt.

Ik ben erg benieuwd naar andere kijken op wilskracht als het aankomt op omgaan met geestelijk verslavende drugs.

tl;dr

Juist het bewust worden van alle processen in je eigen hersenen kan inderdaad helpen daar iets aan te doen, meestal door middel van wilskracht. Geldt ook lang niet alleen voor drugs; ook met andere dingen kan je leren herkennen wanneer je excuses voor jezelf maakt, welke beweegredenen achter je keuzes zitten etc, bijvoorbeeld bij angst werkt het ook; hoe bewuster je van dingen wordt, hoe relatief makkelijker het wordt tegen die semi-bewuste processen te verzetten naar vrije keuze.

Leuk stukje verder In het begin dacht ik heel even 'waar gaat dit heen', maar op het einde kwam je punt bij elkaar en ja daar zit juist wel wat in.

Tijdens mijn studie hebben wij een gedeelte behandeld over verslaving op een biologisch niveau. Op het oude forum had ik een stukje overgenomen uit het boek dat wellicht wat kan toevoegen aan deze discussie:

"Addicts are habitual drug users, but not all habitual drug users are addicts. Addicts are those habitual drug users who continue to use a drug despite its adverse effects on their health and social life, and despite their repeated efforts to stop using it (see Volkow & Li, 2004).

The greatest confusion about the nature of drug addiction concerns its relation to physical dependence. Many people equate the two: They see drug addicts as people who are trapped on a merry-go round of drug taking, withdrawal symptoms, and further drug taking to combat the withdrawal symptoms.

Although appealing in its simplicity, this conception of drug addiction is inconsistent with the evidence. Addicts sometimes take drugs to prevent or alleviate their withdrawal symptoms (Baker et al., 2006), but this is not the major motivating factor in their addiction. If it were, drug addicts could be easily cured by hospitalizing them for a few days, until their withdrawal symptoms subsided. However, most addicts renew their drug taking even after months of enforced abstinence.

It may have occured to you, given the foregoing definition of addiction, that drugs are not only substances to which humans are commonly addicted. Indeed, a grossly obsese person continually binging on high calorie foods clearly satisfies the definition of an addict (Volkow & Wise, 2005). Although this chapter focuses on drug addiction, food addiction may also be based on the same neural mechanisms."

Ik bedacht mij eigenlijk bij het lezen van je post ook aan een stukje uit de sociale psychologie, namelijk de fundamentele attributiefout. Deze theorie stelt dat mensen geneigd zijn om gedrag van andere te verklaren aan de hand van persoonlijkheid of karakter waarbij het voornamelijk aan de persoon zelf ligt en niet eventuele externe factoren. Aan de hand van deze theorie zou dus de conclusie van mensen kunnen zijn dat een persoon die verslaafd is geen of weinig wilskracht heeft. Echter is dit natuurlijk vrij vergaand om zo simpel over een complex proces te spreken, vooral als wij spreken over een lichamelijk verslavende stof.

Mooie gedachte !

Vergeet niet dat elke drug ook een andere wilskracht vereist, het een is verslavender als het ander, theoretisch gezien.

Ik kan aleen zeggen dat ik wel voor een groot deel met die theorie van dat boek eens ben.
Het is niet simpelweg een kwestie van een knop omzetten.
De eerste 3 jaar in je leven zijn bijvorbeeld ook heel belangerijk voor je ontwikkeling.

Zo boek en theorie is geen reden fatalistish te gaan deneken, en te roepen van ja het heb tog geen zin, we hebben geen vrije keuze.
Je kan je brein tot op zekere hoogte zeker trainen, er zijn zeker flexibele gedeeltes erin, maar dat er heel veel al vast licht van te voren ben ik wel helemaal mee eens.

Geld ook voor dik zijn dat zit in de genen zeggen ze vaak, maar heeft zeker ook met wilskaracht en het vermogen aan te passen te maken enzo, dat is ook genetish.