Hallo,
Heb ondertussen nu een aantal verhalen gelezen van mensen die gaan hallucineren van mdma, maar ik heb echt het idee dat het bij mij belachelijk extreem is als ik de reacties zo lees..
Mijn eerste keer hallucineren was op een normale avond bij iemand thuis, geen feestje, gewoon pillen avond. De eerste pil (180mg) was gewoon chill, maar na de 2e ging het helemaal los..
Ik ben er wel achter gekomen dat mijn hallucinaties in een soort fases gaan;
Fase 1: gekleurde stipjes op gezichten, brillen, haar dat steeds overloopt in andere kleuren bij mensen, doorzichtige slingers die door de kamer hangen (waar ik gewoon door heen kan met me hand en ook gewoon lange tijd kan zien), mensen die extreem zijn opgemaakt met make up, gekleurde wormpjes die op de wcbril zwemmen, vlinders door de kamer, stukken transparant koraal op de grond waar visjes omheen zwemmen en ga zo maar door. Vage shit dus.. Bij deze fase zie ik je eigenlijk allemaal voor een vrij lange tijd, behalve de brillen en vlinders, die verdwijnen weer na 1 a 2 seconden, de rest zolang als ik wil, als ik me er maar op concentreer..
Fase 2: Nu begint het meestal echt leip te worden en echt mega vaag. Een voorbeeld is hoe ik buiten een groep mensen zag staan, maar toen ik erop af liep ze veranderde in struiken.. Een vriendin van een vriend van me die als een lachende salamander op haar achterpoten terugkwam van de wc en totaal onbekende mensen zie zitten in stoelen enzo..
Deze shit zijn bijna allemaal hallucinaties in een oogopslag, dus ik zie ze echt maar 1 a 2 seconden en dan veranderen ze gelijk weer in wat het werkelijk is. Tot op deze hoogte is het allemaal nog wel leuk en spacend. Maar het wordt hierna wat minder..
Fase 3: Bij fase drie zijn de leuke hallucinaties afgelopen, geen leuke kleurtjes meer, geen vormpjes. Dit is meestal echt het einde van mijn mdma tripje, echt het moment dat je voelt dat het begint uit te werken. Hierbij zie ik eigenlijk maar 1 hallucinatie.
Wat er gebeurt is het volgende: Ik zit meestal aan het einde van die trip ergens te chillen, op een bank of een stoel, andere zijn vaak nog vrij actief en lopen dan rond. Als ik dan iemand op een afstand zie en hij of zij loopt op me af, hebben ze van veraf een helemaal kapot geslagen kop, blauwe ogen, bloedneuzen en schrammen.. Naarmate diegene dichterbij komt vervaagt de hallucinatie en wordt het gezicht van diegene weer normaal.
Jullie zullen wel begrijpen dat dit niet echt heel chill is. Aangezien ik dit nu al een aantal keren heb meegemaakt weet ik dat het allemaal nep is en vind ik het niet zo erg, maar het is niet heel prettig natuurlijk.
Na fase 3 is het meestal duidelijk voor mij dat ik een jointje moet roken en proberen te slapen, wat meestal ook vet moeilijk is, want als je ineens van een kamer vol activiteiten naar een donkere kamer in je eentje gaat blijf ik dan in bed nog steeds weer die gekleurde stipjes en glittertjes zien.
Wat mij het meest verbaasd is dat de meeste van de hallucinaties niet een paar seconden zijn, maar sommige gewoon echt minuten lang blijven. Daardoor is het natuurlijk wel leip en grappig om aan mijn vrienden uit te leggen wat ik allemaal zie en ervaar, want ik ben de enige die het altijd heeft waardoor het wel vaag is voor mijn vrienden!
Kortom, ik space hem aardig hard de pan uit op mdma.
Ben benieuwd of er anderen zijn die het net zo extreem ervaren als ik
Geplaatst: ma sep 26, 2011 9:45 am
), of omgekeert als ik al terug thuis in mijn ben lig en ik steek er nog in, dan denk ik terug op het feesje te zijn.
