Re: Kan niet bad gaan?
Geplaatst: di maart 15, 2016 10:19 pm
Ik heb precies dezelfde gedachten gehad. Maar afgelopen weekend was het dan zover
Even kort als intro:
Naar eigen idee stond ik altijd heel sterk en positief in het leven, nooit geen angst, gekke gevoelens kon ik wel even aan de kant schuiven als het niet uitkwam. Rond mijn 19de heb ik XTC zwaar misbruikt, en dan meen ik misbruikt, we praten over een half jaar meerdere dagen achter elkaar meerdere pillen gebruiken. Ik weet het dom, dom, dom. Het was in combinatie met mijn ex die borderline had en ook veel drugs gebruikte. Ik hield niet van mezelf en verwaarloosde mezelf, toen maakte mijn vriendin het ook nog uit op mijn verjaardag, na 2 pillen, 's ochtends in bed. A fijn, dit kreeg mij nog niet klein, wel ongelofelijk verdrietig en gevoelsmatig opgefuckt maar ik kon het handle.
Tegenwoordig ben ik meer van de psychedelica en dissociatieve en heb ik een redelijke lijst afgewerkt. Afgelopen weekend had ik 18mg 2C-B gedaan, en wat bier gedronken. Niks bijzonders eigenlijk. Ik combineer wel vaker verschillende dingen, LSD + keta en 2C-B + keta zijn favorieten. En eigenlijk is bijna alles met DMT wel leuk. Maar goed, het was al wat later op de avond en ik had wel zin in een beetje DMT. So loaded the machine, and hitted. Eén hijs, prima. Tweede hijs loop ik alvast naar mijn bed toe, ik zet de machine neer en dan gebeurd het. Opeens krijg ik paniek, ik word behoorlijk meegesleurd en allerlei angsten beginnen rond te spoken, wat heb ik allemaal gebruikt? Heb ik RC's gebruikt maar ben ik het vergeten? Het voelde voor mijzelf op dit moment alsof ik mijn hersenen had gefried.
De DMT wereld was angstaanjagend door mijn eigen angsten. Ik kan nooit meer normaal worden dacht ik, echt nooit meer. Ik was bang dat ik werd gevonden door mijn ouders omdat ik geluid dacht te maken (wat ik niet deed) en probeerde op te staan om te kijken of er iemand was, ik dacht mijn moeder te zien maar op dat moment doet een DMT entiteit de deur dicht (die overigens al dicht was) en ik word door de DMT weer gedwongen om te liggen. De gedachten dat ik voor eeuwig mijn hersenen had verkloot en nooit meer normaal zou kunnen functioneren bleef komen en mijn angstaanval voeden. Alles was te heftig, de prikkels, het gevoel, de gedachten. Ondertussen zag ik allemaal Chinese duivelsmaskers op mij afkomen en was mijn hele DMT trip rood gekleurd. Dit duurde ongeveer een minuut of 2 (denk ik) toen begon ik de grip weer te krijgen. Na nog wat minuten zakte de trip af en was mijn angst ook overwonnen. Ik ben hierna voor 5 minuten in mijzelf gaan lachen terwijl ik uittripte, de euforie was nu groot. Ik heb dit doorstaan! WOow dat ik dit ooit nog eens mee mocht maken. Ik zou de ervaring niemand toewensen. Maar ik ben zo blij dat ik het nu heb meegemaakt.
Anyways, trip veilig! En als het moment daar is, just ride it out. Zoals eerder gezegd kunnen het de meest leerzame ervaringen zijn. Ik weet in elk geval dat ik enorm veel respect voor mijn bewustzijn erbij heb gekregen, naast een angst die ik nog nooit heb gevoeld en de ervaring hoe mijn gedachten gewoon begonnen te lopen zonder dat ik daar iets tegen kon doen. Achteraf gezien leerzaam, maar terwijl dat het gebeurd lijkt het op het einde van het leven dat je kende.
Even kort als intro:
Naar eigen idee stond ik altijd heel sterk en positief in het leven, nooit geen angst, gekke gevoelens kon ik wel even aan de kant schuiven als het niet uitkwam. Rond mijn 19de heb ik XTC zwaar misbruikt, en dan meen ik misbruikt, we praten over een half jaar meerdere dagen achter elkaar meerdere pillen gebruiken. Ik weet het dom, dom, dom. Het was in combinatie met mijn ex die borderline had en ook veel drugs gebruikte. Ik hield niet van mezelf en verwaarloosde mezelf, toen maakte mijn vriendin het ook nog uit op mijn verjaardag, na 2 pillen, 's ochtends in bed. A fijn, dit kreeg mij nog niet klein, wel ongelofelijk verdrietig en gevoelsmatig opgefuckt maar ik kon het handle.
Tegenwoordig ben ik meer van de psychedelica en dissociatieve en heb ik een redelijke lijst afgewerkt. Afgelopen weekend had ik 18mg 2C-B gedaan, en wat bier gedronken. Niks bijzonders eigenlijk. Ik combineer wel vaker verschillende dingen, LSD + keta en 2C-B + keta zijn favorieten. En eigenlijk is bijna alles met DMT wel leuk. Maar goed, het was al wat later op de avond en ik had wel zin in een beetje DMT. So loaded the machine, and hitted. Eén hijs, prima. Tweede hijs loop ik alvast naar mijn bed toe, ik zet de machine neer en dan gebeurd het. Opeens krijg ik paniek, ik word behoorlijk meegesleurd en allerlei angsten beginnen rond te spoken, wat heb ik allemaal gebruikt? Heb ik RC's gebruikt maar ben ik het vergeten? Het voelde voor mijzelf op dit moment alsof ik mijn hersenen had gefried.
De DMT wereld was angstaanjagend door mijn eigen angsten. Ik kan nooit meer normaal worden dacht ik, echt nooit meer. Ik was bang dat ik werd gevonden door mijn ouders omdat ik geluid dacht te maken (wat ik niet deed) en probeerde op te staan om te kijken of er iemand was, ik dacht mijn moeder te zien maar op dat moment doet een DMT entiteit de deur dicht (die overigens al dicht was) en ik word door de DMT weer gedwongen om te liggen. De gedachten dat ik voor eeuwig mijn hersenen had verkloot en nooit meer normaal zou kunnen functioneren bleef komen en mijn angstaanval voeden. Alles was te heftig, de prikkels, het gevoel, de gedachten. Ondertussen zag ik allemaal Chinese duivelsmaskers op mij afkomen en was mijn hele DMT trip rood gekleurd. Dit duurde ongeveer een minuut of 2 (denk ik) toen begon ik de grip weer te krijgen. Na nog wat minuten zakte de trip af en was mijn angst ook overwonnen. Ik ben hierna voor 5 minuten in mijzelf gaan lachen terwijl ik uittripte, de euforie was nu groot. Ik heb dit doorstaan! WOow dat ik dit ooit nog eens mee mocht maken. Ik zou de ervaring niemand toewensen. Maar ik ben zo blij dat ik het nu heb meegemaakt.
Anyways, trip veilig! En als het moment daar is, just ride it out. Zoals eerder gezegd kunnen het de meest leerzame ervaringen zijn. Ik weet in elk geval dat ik enorm veel respect voor mijn bewustzijn erbij heb gekregen, naast een angst die ik nog nooit heb gevoeld en de ervaring hoe mijn gedachten gewoon begonnen te lopen zonder dat ik daar iets tegen kon doen. Achteraf gezien leerzaam, maar terwijl dat het gebeurd lijkt het op het einde van het leven dat je kende.