Dosis Ketamine ( R-isomeer): 0.4-0.5 gram verspreid over de trip
Wanneer: Februari 2011
Start:
Na lang wikken en wegen besluit ik LSD te nemen op een groot dubstep feest. De setting leek me niet ideaal, er kwam veel volk op af en LSD tussen zo’n grote menigte leek me zo zo. De vorige keren trippen tussen menigtes had ik er absoluut geen probleem mee, maar als ik er nog eens ketamine zou bij zo doen zou het misschien minder aangenaam worden. Ik kijk naar de namen, en besluit het gewoon te doen.
Rond het begin van de avond:
Ik sta aan het station en neem de lsd. In tussentijd komen er wat vrienden samen en zijn we al een mooie groep gevormd. De avond kan beginnen, de sfeer zit er goed in.
De lsd ook, die begint namelijk al goed voelbaar te worden. Ik voel me heerlijk, heb het gevoel dat er niets kan foutlopen, the World is mine! Ik besluit in het citadelpark een redelijk dikke lijn ketamine erbij te nemen voor we binnengaan, om te vermijden dat ik de lijn zou moeten leggen binnen.
Bij dit standbeeld begint de lijn in te slaan :
Die komt hard! Ik moet erg veel moeite doen om mezelf te coördineren, bij het heuveltje oplopen wist ik amper wat boven en onder was. De tript was begonnen!
Het feest
Wat een sfeer. Dubstep is niet echt m’n favoriete feestgenre, maar kan er zeker goed door.
Enorm veel vrienden op mdma, de sfeer was echt enorm. Als ik me voortbeweegde in de zaal bouwde de omgeving voor me op, als ik iemand volgde zag ik letterllijk naast mij plots dingen uit het niets komen. Naast een security staan terwijl je niet eens door hebt wat dat zelfs maar is. Intens.
Sfeer:
Na een uur door te brengen voor het visuals scherm, wordt een vriendin het feest uitgeflikkerd door security omdat ze een sigaret wegsmeet, volgens de security was het gemikt naar hem. Stevig wordt ze buitengezet in de regen. No re-entry. Daar stond ze dan. Ik ben direct gevolgd, ervan overtuigd dat het buiten ook zo’n feest was en het helemaal niet erg was dat het regende, want dat was prachtig, en uiteindelijk wil ik haar ook niet alleen weg laten gaan, zo midden door citadelpark. Buiten, koud, regen, midden in de nacht. Ik vond het helemaal niet erg, maar ik was wel de enige. Er stonden nog een paar mensen buiten, die ook eruit geflikkerd waren. Wat een zure gezichten allemaal. Ik was vrijwillig naar buiten gestapt en vond dat ook helemaal niet erg. Een andere vriend volgt. Zij waren niet aan het trippen en vonden dit dan ook het ergste wat er kon gebeuren. Ze besluiten naar huis te gaan ( ik ging mee, dat was op voorhand afgesproken). Dan besef ik me dat het misschien beter was geweest om binnen te blijven.
De 4de dimensie- de solo trip
We stappen naar huis, een flinke wandeling waar ik besluit nog 2 lijnen ketamine te leggen. Na een uur stappen komen we thuis. Het is nu ongeveer 2-3 uur. Na wat jointjes roken en wat muziek luisteren besluiten zij om te gaan slapen. Maar ik ben nog met m’n trippend hoofd vollop in de 4de dimensie, ik wil de natuur verkennen. Ik eindig alleen wat muziek luisteren op de grond terwijl zij zijn gaan slapen. Ik leg een paar lijnen ketamine op het liedje just one love van narkotek ( thanks to azgaza). Ik zink steeds verder, steeds intenser. Op een bepaald moment lig ik op de grond, geen k hole maar het scheelt niet veel denk ik. Ik zweef tussen de grens van wakker zijn en ergens ver ver hier vandaan. Geen idee hoe lang ik daar gelegen heb. Wat was dat enorm intens. Op een bepaald moment komt die gast z’n zus thuis en vind mij op de grond. Ik denk dat ik geen goeie indruk gemaakt heb, trainingsbroek aan, tekno, compleet doorgesnoven en trippend op de grond. Ze geeft me een schopje en vraagt of alles oké is. Alles oké! Tot overmaat van ramp zet zij en haar vriendin haar neer aan de tafel in de kamer en beginnen koekjes te eten. Ik lag daar, voor een laptop waarmee ik controle had over een geschift goed sound system ( duizenden euro’s, z’n vader is iets met muziek enzo). Ik versta niets van de taal dat ze spreken en besluit me zo subtiel en stil mogelijk voor de laptop te bewegen. Geen idee hoe lang ik daar zo heb gezeten. Ik probeer hun onverstaanbaar alien gebrabbel te vertalen, tot ik op een bepaald moment begin te denken dat ze oprecht een andere buitenaardse taal praten om mij te misleiden. Ik begrijp er niets van. Op een bepaald moment vraagt ze aan mij of ik een koekje moet hebben. Ja dat wel. Ik kruip op de grond en neem dankbaar haar koekje aan. Haar gezicht verraadde dat ze minstens even zo’n grote mindfuck moest hebben als mij. Ze gaan spoedig weg. Ik eindig weer voor de computer, een beetje nuchterder en vooral verveeld. Gaan slapen lijkt me een goed idee. Fuck. Ik weet de weg niet in dit huis, de 2 keer dat ik hier eerder was tripte ik ook hard. Wat nu? Probeer naar boven te sluipen, maar de mindfuck is enorm. Ik kan toch niet elke deur gaan opendoen. Op een bepaald moment denk ik de deur gevonden te hebben waar ik moet zijn; de kamer van de vriend waar hij en die vriendin zouden liggen. Aight. Dit is de kamer.
De neger
What the fuck. What the fuck!!! Dit is de juiste kamer, maar in het bed ligt plaats van die vriendin en die vriend een neger. EEN NEGER! I kid you not. Ik sluip dichtbij, voel aan zijn krulletjes, ja verdomme. Tis een echte neger! Ik panikeer, what the fuck. Sluip naar beneden. Grootste mindfuck in mijn leven. Wat nu? Ik kalmeer mezelf, dat kan niet anders dan een hallucinatie zijn. Na een halfuur ga ik terug.
WEER
DIE
FUCKING
NEGER
Ik snap er oprecht niets van. Misschien zijn kleine broer? Ik herinner me het verhaal van roodkapje waarbij de wolf de plaats inneemt van het kind. Jezus christus. Ik ga gewoon heel subtiel terug naar het feest. Ik durf niet meer naar boven, nooit van mijn leven. Maar ik kon me toch moeilijk urenlang op de koude vloer wachten tot de andere vrienden terugkwamen? Ik besluit naar hun toe te gaan en te feesten.
De stadstocht
Ik sta in nieuw gent. Voor de mensen die het niet kennen, de vuilste buurt van gent dat er is.
.Hier wil je niet trippen. Zeker niet ’s nachts. Hier wil je zelfs nuchter gewoon niet zijn. Staat bekend om zijn uitzonderlijk hoge immigrantcijfers en gewoon de vuilste buurt. Welke kant moet ik nu op. De ene kant van mezelf zegt de ene kant , de andere kant van mezelf zegt precies de tegenovergestelde kant. Ik geraak er niet aan uit. Ik probeer een stadsplanning te lezen, maar alle wegen vloeien in elkaar en ik zie te wazig om de namen te kunnen lezen. Elke weg lijkt op elkaar als ik stap. Ooit ’s nachts rond 4-5 gewandeld door een stad? Dan weet je waarover ik praat. Stilte. Alleen het geluid van roterende reclamebladen is te horen, om de regelmaat van de tijd. Ik heb het enorm koud. Kankerzooi. De uitgebouwde auto’s scheuren door de straat, stoppen midden in de weg, om met gierende banden op te trekken. Terwijl ik de stadsplanning aan het bekijken ben hoor ik de auto achter me stoppen. Kut. Ik heb het zitten. Het raampje gaat naar beneden en zo’n ongelooflijk strakke Guido steekt zijn kop uit de ruit: zo zag hij er echt uit
Hij roept naar me, waar the fuck is de weg naar Antwerpen. Hoe zou ik dat nu weten, ik snap er niets van. Ik blijf die gast aankijken en zeg niets behalve, uhhhhh. Woest wordt hij, schreeuwt iets onverstaanbaar dat eindigt met loser en trekt met gierende band op, raakt daarbij bijna een paaltje, en scheurt weg in de nacht.
Ik besluit auto’s te vermijden.
Nieuw gent zou nieuw gent niet zijn als er nog veel meer rohnny’s rondreden. Nadat ik bij een ander bushalte stond ( vergeefs de planning te begrijpen) stopt er een auto niet ver van me. 4 brede roepende mannen stappen uit en roepen iets naar het tankstation. Natuurlijk is dat gesloten.
Ze besloten het te slopen en beginnen te schoppen op de plakkaten en smijten met de borden. Geen goede plaats om bij te staan, midden in de nacht trippend, alleen. Gelukkig hebben ze me nog niet gezien, ik stap-loop de nacht in. Nog steeds trip ik hard, nog steeds loop ik hier rond. De andere vrienden komen eraan. Gelukkig. Elke auto kwam enorm bedreigend over, maakte veel lawaai en had het op mij gemunt. Wel nog mooie moment meegemaakt, een boom zien groeien en de zon zien opkomen, wat was dat prachtig. De andere vrienden kwam toe, na enig wat navigeerwerk slagen we erin elkaar te vinden. Terug naar huis. Bij die gasten zitten er 2 negers waarvan 1 echt enorm lijkt op de neger op dat bed. Ik vertel wat er gebeurd is , wat ik meegemaakt heb. Hij verteld dat zijn broer op dat bed legt omdat hij zichzelf lam had gezopen, hij is op dat bed gedragen door de vriend die daar woont vroeger in de avond ( daarom dat hij niet wakker werd van mijn observatie , maar dat hou ik voor mezelf).
Eind goed al goed, gaan slapen maar uiteindelijk thuiskomen, iedereen wordt wakker, het is 7-8uur. Ongelooflijk hoe ‘normaal’ alles leek, terwijl ik net gigantisch intense dingen heb meegemaakt. De ketamine en de lsd voerder me echt diep en de hallucinaties waren erg lang onbeschrijflijk mooi. Nu was ik wel al nuchter aan het worden. De rest van de ochtend door gebracht met die ene neger die op dat bed lag, fifa spelen op de playstation en joints roken. Ik smile gigantisch, wat een avontuur. Het moment ’s ochtends was wel awkward as fuck met die zus erbij, dat mij ettelijke uren geleden aantrof op de grond in haar huis compleet van de wereld. Met dat andere meisje besluit ik samen te trippen op 2cb wat later (waar ik nu een relatie mee heb
, mede dankzij die 2cb trip. 2cb tripreport volgt misschien en was bijna zo gek als dit).
LSD + ketamine is mijn favoriete combinatie; jammer van je setting wel maar het klinkt wel als een enorm avontuur (en fijn is dat nummer he 
)
Wat een geniaal report ik heb er van genoten, tnx!
