Eerste keer XTC: So much love and peace.
Geplaatst: ma jun 04, 2012 6:06 pm
Waarschuwing, onderstaande report is behoorlijk lang. Als je niet van lezen houdt zou ik hier weer weggaan. Ook is dit misschien erg onduidelijk & onrealistisch voor iemand die deze drug nog niet heeft gedaan. Ik heb het zo gedetailleerd mogelijk geschreven maar de echt onbelangrijke dingen er niet bijgeschreven.
P, D & J = Voorletters van onze naam.
In mei 2012 ondekte wij de TOR browser. Daarop vonden wij de website ..., waar je online drugs kunt kopen en verkopen. Na lang nadenken en overleggen besloten wij hier XTC te bestellen, rode defqons met 160-204mg MDMA. Toen de envelop binnenkwam zagen ze er erg goed uit, ik kon niet wachten om een datum af te spreken! Uiteindelijk hebben wij het zaterdagavond 2 juni gebruikt, hier is ons verhaal.
We zaten bij J thuis een beetje tv te kijken en wat muziek te luisteren, praten over hoe je denkt dat het gaat worden, zenuwachtig, zweethanden. We hadden er zin in. We hadden ons wel ingelezen maar wisten alsnog niet precies wat er zou gaan gebeuren en wanneer. We hakte de pilletjes door de helft en namen alle 3 een helft in rond 10 uur. Na 3 kwartier voelde we niks, en omdat dat ons teleurstelde namen we voor de zekerheid ook de andere helft omdat er nog altijd goede hoop was. Om 11 uur zouden J's ouders thuiskomen dus moesten we voor 11 uur het huis uit. We besloten toen om naar de café de Steen te gaan en daar afwachten wat er zou gebeuren. D haalde een pakje sigaretten en we stonden in het rokershok, nog steeds geen effect. Op een gegeven moment kwam er toch een beetje energie bij ons maar dit was het geld niet waard. Toen we even besloten naar buiten te gaan om een aansteker te vragen, begon het bij P te werken. Zijn ogen gingen wijd open en hij begon sneller te praten, hij voelde zich al heel goed en energiek. D en ik konden hier erg om lachen en P ging telkens maar harder. Wij baalde en waren een beetje jaloers op P. P wilde even weg van de mensen dus besloten we achter 2 vrachtwagens te staan waar onze fietsen stonden. P was erg enthousiast en zei dat het zeker het geld waard was. Hij vertelde over dat alle kleuren intens waren en hij kon erg genieten van de intense muziek uit zijn telefoon.
Langzaam begon ik al iets te voelen, D nog steeds vrij weinig wat leidde tot een chagrijnige stemming bij hem. Op een gegeven moment voelde mijn armen ongeveer 5 gram, ik had kippenvel omdat het een beetje koud buiten was, maar dat kippenvel werd omgezet in enorme energie en tintelingen, ik voelde me vrij en dolgelukkig. Mijn zintuigen werkte perfect, lopen kostte helemaal geen moeite, nu wist ik het, binnen 5 minuten voel ik me perfect en alles was helder. En dat was waar, want in die 5 minuten spacede ik hem heerlijk. D had nog steeds geen effect maar P en ik voelde ons al geweldig. De hemel en de sterren waren zo mooi, nu besefte we echt hoe mooi deze avond was/zou worden. Ongeveer een kwartier later zei D dat het ook begon te werken bij hem. Hij vertelde over tintelingen langs zijn benen door zijn rug naar zijn hoofd. Nu werden wij alleen maar blijer, want nu werkte het bij iedereen! P: "Huh, kijk die fiets, dat is niet mijn fiets! Kijk m'n stuur, daar kan je toch niet meer mee fietsen man, en kijk hoe laag m'n zadel is, wtf, zo klein!" "Neuh P, die fiets is hardstikke mooi en goed" "Oke, maar het lijkt echt niet op mijne!" Ik voelde een bepaalde spierpijn in mijn benen wat niet echt heel fijn was dus ik ging even zitten en toen was het weer goed. Ik had overal zin aan, om chill te zitten maar ook om te feesten en te dansen, dus het maakte mij niks uit. Ik vond de hemel zo mooi, alle wolken zagen er veel mooier uit en waren gestroomlijnd, het was net een tunnel. En de zuiderkerk was ook prachtig omdat de klok lichtgaf. D tegen P: "Wow, P, wat ben jij eigenlijk klein!" Toen ik hier op lette was het inderdaad zo, ik zat nog steeds en ik leek evengroot als hem terwijl hij stond. Toen ik mijn ogen dicht deed zag ik een geel vlekje, en als ik aan iets dacht veranderde het vlekje in datgene wat heel gaaf was.
Op een gegeven moment zei D dat we snel naar de feestcafé Brave Hendrick moesten want de deuren gingen bijna dicht, dat vonden we een goed plan en we liepen erheen. Bij de bewaking fluisterden we "Ok jongens, nu even rustig doen en normaal." We moesten onze ID laten zien en konden daarna doorlopen.
Dit was alsof we een trap opliepen naar een hemel. Iedereen was aardig. We liepen naar een vriend van D, en hij vroeg of we met hem even bier gingen halen, waarop D antwoordde: "Neuh, ff een colatje, ik sta kankerstrak!" en had zijn wagenwijd open met enorme pupillen.
We besloten even naar het kleine café te gaan om een cola te bestellen. Toen we daar kwamen waren de lichten zo prachtig, ze schenen door het hele café, bij D zelfs dwars door zijn ogen voor zijn gevoel. Alle kleuren waren zo intens, we genoten echt. De cola smaakte zalig en was lekker koud. Telkens Als ik naar Ds wijd openstaande ogen keek verscheen er weer een glimlach op mijn gezicht. P ging even bij wat andere vrienden van hem staan die al snel tot de ontdekking kwamen dat hij wat op had en daar waren ze niet blij mee. P liep naar ons en vertelde wat er was gebeurd, nu werden we allemaal een beetje verdrietig. We gingen naar het groepje en legde uit dat je het gewoon een keer moest proberen en dat het heel gaaf was. Ook kregen we alle drie erg de neiging om onze kaken op elkaar te klemmen en onze tanden hard op elkaar knarsen want dat voelde erg fijn. Als ik naar D's ogen keek verscheen er altijd weer een glimlach op mijn gezicht, zo prachtig. P keek een beetje boos maar dat kwam omdat hij zijn kaken op elkaar hield, maar ook hij voelde zich nog top ondanks het akkefietje met die andere vrienden. Uiteindelijk begonnen helaas de effecten iets minder te worden en P kreeg het erg warm dus we besloten weer buiten te staan. Daar was het best koud dus we gingen toen naar mijn huis. Daar hebben we in mijn tuin erg goede gesprekken met elkaar gehad die we normaal nooit zouden hebben. We hebben elkaar nog beter leren kennen, we hadden vooral gesprekken over het leven, nostalgie, goede herringeringen en vriendschap. D deelde voor het eerst echt veel gevoelens en verhalen over slechte gebeurtenissen in zijn jeugd en nu snap ik ook goed waarom hij nou zo in elkaar zit. De hele avond waren we het overal allemaal mee eens en hadden dezelfde mening over alles. Als we complimentjes over elkaar gaven, voelde het echt als puur genot. Wij waren zo blij met elkaar. Nu voelde we ons echt heel chill, en roken voelde ook top. Het leek alsof ik de rook heel ver blies zonder moeite. Nog steeds voelde het lekker om je benen te bewegen. Zelfs al was het al bijna voorbij. P spacede nog behoorlijk want hij zag de deur shaken en hij dacht dat ik een bril op had. D en P hadden ook gewoon een traan tijdens die gesprekken in m'n tuin, ik ook echt een brok in mn keel van vreugde.
Toen we (dachten dat we) helemaal waren uitgespaced ging P naar huis en D en ik naar bed. Toen zette we onze favoriete DnB op en deden we allebei oortjes in. Toen kreeg ik nog meer closed eye visuals wat weer erg vet was. Wel had ik lichte hoofdpijn maar ik vond dat niet zo erg. Uiteindelijk sliepen we ongeveer van 5 tot 10 uur. De volgende dag nog steeds grote pupillen, wat euforie en meer energie dan normaal, en wat hoofdpijn. We hebben lekker urenlang nagepraat en wat gewandeld en GunBound gespeeld. In de avond ben ik uit eten geweest met m'n hele familie. Deze effecten bleven tot maandagmiddag, toen moest ik definitief van alles afscheid nemen.
Stan SB - Sonic Colours
Geschreven door J
Nu ik deze drug heb gebruikt is mijn kijk op de wereld bijhoorlijk veranderd in positieve zin. Ik denk dat ik echt dichter bij liefde ben gekomen dan ooit en ik besef nu dat het leven niet zomaar iets is wat je leidt, maar dat spiritualiteit en paranormaliteit en al die dingen eromheen echt wel bestaan, bijvoorbeeld dat gele vlekje met mijn ogen dicht zat daar echt niet voor niks. Ik heb meer respect voor iedereen en ik denk dat ik me nog vaker fijn ga voelen (in nuchtere toestand) dan normaal omdat ik meer dingen gewoon begrijp ofzo. Ook ben ik veel minder gaan vooroordelen (meer open-minded), sta open voor iedereen, geef meer dingen een kans waarvan ik normaal zou denken dat het niks is, ik ben drugsgebruikers meer gaan begrijpen, ik ben enorm geminderd met alcohol drinken (vrijdag en zaterdag 2 biertjes en dan ga ik over op water of frisdrank, normaal 1-3 per weekend aangeschoten of zelfs dronken), ik vindt andere emoties dan alleen maar blij nu ook veel interessanter, de emotie verdrietig vindt ik bijvoorbeeld ook heel mooi nu, en ik luister ook meer "sad-songs" (mineur) dan eerst. Ook kreeg ik een weer een traan en kippenvel toen ik deze 3 liedjes achter elkaar luisterde:
Stan SB - Skyward Bound
Calvin Harris - Feel So Close
Lykke Li - I Follow Rivers (The Magician Remix)
Rameses B - I Need You (feat. Charlotte Haining)
P, D & J = Voorletters van onze naam.
In mei 2012 ondekte wij de TOR browser. Daarop vonden wij de website ..., waar je online drugs kunt kopen en verkopen. Na lang nadenken en overleggen besloten wij hier XTC te bestellen, rode defqons met 160-204mg MDMA. Toen de envelop binnenkwam zagen ze er erg goed uit, ik kon niet wachten om een datum af te spreken! Uiteindelijk hebben wij het zaterdagavond 2 juni gebruikt, hier is ons verhaal.
We zaten bij J thuis een beetje tv te kijken en wat muziek te luisteren, praten over hoe je denkt dat het gaat worden, zenuwachtig, zweethanden. We hadden er zin in. We hadden ons wel ingelezen maar wisten alsnog niet precies wat er zou gaan gebeuren en wanneer. We hakte de pilletjes door de helft en namen alle 3 een helft in rond 10 uur. Na 3 kwartier voelde we niks, en omdat dat ons teleurstelde namen we voor de zekerheid ook de andere helft omdat er nog altijd goede hoop was. Om 11 uur zouden J's ouders thuiskomen dus moesten we voor 11 uur het huis uit. We besloten toen om naar de café de Steen te gaan en daar afwachten wat er zou gebeuren. D haalde een pakje sigaretten en we stonden in het rokershok, nog steeds geen effect. Op een gegeven moment kwam er toch een beetje energie bij ons maar dit was het geld niet waard. Toen we even besloten naar buiten te gaan om een aansteker te vragen, begon het bij P te werken. Zijn ogen gingen wijd open en hij begon sneller te praten, hij voelde zich al heel goed en energiek. D en ik konden hier erg om lachen en P ging telkens maar harder. Wij baalde en waren een beetje jaloers op P. P wilde even weg van de mensen dus besloten we achter 2 vrachtwagens te staan waar onze fietsen stonden. P was erg enthousiast en zei dat het zeker het geld waard was. Hij vertelde over dat alle kleuren intens waren en hij kon erg genieten van de intense muziek uit zijn telefoon.
Langzaam begon ik al iets te voelen, D nog steeds vrij weinig wat leidde tot een chagrijnige stemming bij hem. Op een gegeven moment voelde mijn armen ongeveer 5 gram, ik had kippenvel omdat het een beetje koud buiten was, maar dat kippenvel werd omgezet in enorme energie en tintelingen, ik voelde me vrij en dolgelukkig. Mijn zintuigen werkte perfect, lopen kostte helemaal geen moeite, nu wist ik het, binnen 5 minuten voel ik me perfect en alles was helder. En dat was waar, want in die 5 minuten spacede ik hem heerlijk. D had nog steeds geen effect maar P en ik voelde ons al geweldig. De hemel en de sterren waren zo mooi, nu besefte we echt hoe mooi deze avond was/zou worden. Ongeveer een kwartier later zei D dat het ook begon te werken bij hem. Hij vertelde over tintelingen langs zijn benen door zijn rug naar zijn hoofd. Nu werden wij alleen maar blijer, want nu werkte het bij iedereen! P: "Huh, kijk die fiets, dat is niet mijn fiets! Kijk m'n stuur, daar kan je toch niet meer mee fietsen man, en kijk hoe laag m'n zadel is, wtf, zo klein!" "Neuh P, die fiets is hardstikke mooi en goed" "Oke, maar het lijkt echt niet op mijne!" Ik voelde een bepaalde spierpijn in mijn benen wat niet echt heel fijn was dus ik ging even zitten en toen was het weer goed. Ik had overal zin aan, om chill te zitten maar ook om te feesten en te dansen, dus het maakte mij niks uit. Ik vond de hemel zo mooi, alle wolken zagen er veel mooier uit en waren gestroomlijnd, het was net een tunnel. En de zuiderkerk was ook prachtig omdat de klok lichtgaf. D tegen P: "Wow, P, wat ben jij eigenlijk klein!" Toen ik hier op lette was het inderdaad zo, ik zat nog steeds en ik leek evengroot als hem terwijl hij stond. Toen ik mijn ogen dicht deed zag ik een geel vlekje, en als ik aan iets dacht veranderde het vlekje in datgene wat heel gaaf was.
Op een gegeven moment zei D dat we snel naar de feestcafé Brave Hendrick moesten want de deuren gingen bijna dicht, dat vonden we een goed plan en we liepen erheen. Bij de bewaking fluisterden we "Ok jongens, nu even rustig doen en normaal." We moesten onze ID laten zien en konden daarna doorlopen.
Dit was alsof we een trap opliepen naar een hemel. Iedereen was aardig. We liepen naar een vriend van D, en hij vroeg of we met hem even bier gingen halen, waarop D antwoordde: "Neuh, ff een colatje, ik sta kankerstrak!" en had zijn wagenwijd open met enorme pupillen.
We besloten even naar het kleine café te gaan om een cola te bestellen. Toen we daar kwamen waren de lichten zo prachtig, ze schenen door het hele café, bij D zelfs dwars door zijn ogen voor zijn gevoel. Alle kleuren waren zo intens, we genoten echt. De cola smaakte zalig en was lekker koud. Telkens Als ik naar Ds wijd openstaande ogen keek verscheen er weer een glimlach op mijn gezicht. P ging even bij wat andere vrienden van hem staan die al snel tot de ontdekking kwamen dat hij wat op had en daar waren ze niet blij mee. P liep naar ons en vertelde wat er was gebeurd, nu werden we allemaal een beetje verdrietig. We gingen naar het groepje en legde uit dat je het gewoon een keer moest proberen en dat het heel gaaf was. Ook kregen we alle drie erg de neiging om onze kaken op elkaar te klemmen en onze tanden hard op elkaar knarsen want dat voelde erg fijn. Als ik naar D's ogen keek verscheen er altijd weer een glimlach op mijn gezicht, zo prachtig. P keek een beetje boos maar dat kwam omdat hij zijn kaken op elkaar hield, maar ook hij voelde zich nog top ondanks het akkefietje met die andere vrienden. Uiteindelijk begonnen helaas de effecten iets minder te worden en P kreeg het erg warm dus we besloten weer buiten te staan. Daar was het best koud dus we gingen toen naar mijn huis. Daar hebben we in mijn tuin erg goede gesprekken met elkaar gehad die we normaal nooit zouden hebben. We hebben elkaar nog beter leren kennen, we hadden vooral gesprekken over het leven, nostalgie, goede herringeringen en vriendschap. D deelde voor het eerst echt veel gevoelens en verhalen over slechte gebeurtenissen in zijn jeugd en nu snap ik ook goed waarom hij nou zo in elkaar zit. De hele avond waren we het overal allemaal mee eens en hadden dezelfde mening over alles. Als we complimentjes over elkaar gaven, voelde het echt als puur genot. Wij waren zo blij met elkaar. Nu voelde we ons echt heel chill, en roken voelde ook top. Het leek alsof ik de rook heel ver blies zonder moeite. Nog steeds voelde het lekker om je benen te bewegen. Zelfs al was het al bijna voorbij. P spacede nog behoorlijk want hij zag de deur shaken en hij dacht dat ik een bril op had. D en P hadden ook gewoon een traan tijdens die gesprekken in m'n tuin, ik ook echt een brok in mn keel van vreugde.
Toen we (dachten dat we) helemaal waren uitgespaced ging P naar huis en D en ik naar bed. Toen zette we onze favoriete DnB op en deden we allebei oortjes in. Toen kreeg ik nog meer closed eye visuals wat weer erg vet was. Wel had ik lichte hoofdpijn maar ik vond dat niet zo erg. Uiteindelijk sliepen we ongeveer van 5 tot 10 uur. De volgende dag nog steeds grote pupillen, wat euforie en meer energie dan normaal, en wat hoofdpijn. We hebben lekker urenlang nagepraat en wat gewandeld en GunBound gespeeld. In de avond ben ik uit eten geweest met m'n hele familie. Deze effecten bleven tot maandagmiddag, toen moest ik definitief van alles afscheid nemen.
Stan SB - Sonic Colours
Geschreven door J
Nu ik deze drug heb gebruikt is mijn kijk op de wereld bijhoorlijk veranderd in positieve zin. Ik denk dat ik echt dichter bij liefde ben gekomen dan ooit en ik besef nu dat het leven niet zomaar iets is wat je leidt, maar dat spiritualiteit en paranormaliteit en al die dingen eromheen echt wel bestaan, bijvoorbeeld dat gele vlekje met mijn ogen dicht zat daar echt niet voor niks. Ik heb meer respect voor iedereen en ik denk dat ik me nog vaker fijn ga voelen (in nuchtere toestand) dan normaal omdat ik meer dingen gewoon begrijp ofzo. Ook ben ik veel minder gaan vooroordelen (meer open-minded), sta open voor iedereen, geef meer dingen een kans waarvan ik normaal zou denken dat het niks is, ik ben drugsgebruikers meer gaan begrijpen, ik ben enorm geminderd met alcohol drinken (vrijdag en zaterdag 2 biertjes en dan ga ik over op water of frisdrank, normaal 1-3 per weekend aangeschoten of zelfs dronken), ik vindt andere emoties dan alleen maar blij nu ook veel interessanter, de emotie verdrietig vindt ik bijvoorbeeld ook heel mooi nu, en ik luister ook meer "sad-songs" (mineur) dan eerst. Ook kreeg ik een weer een traan en kippenvel toen ik deze 3 liedjes achter elkaar luisterde:
Stan SB - Skyward Bound
Calvin Harris - Feel So Close
Lykke Li - I Follow Rivers (The Magician Remix)
Rameses B - I Need You (feat. Charlotte Haining)