Paradise schreef:3-FA doe je beter niet nasaal, geen feestje in je neus.
Yeap, dat was ook mijn conclusie.
Paradise schreef:Iedereen is super vrolijk en bij mij dat nare gevoel weer.
Er is maar zoveel dat je van je lichaam kunt lenen hé, als je niet uit kijkt komt daar rente overheen.
Paradise schreef:Ik ga liever dood ofzo zo voel ik me, dit is designer stimulant.
Kan ook voorkomen bij/na Amfetamine of Methylfenidaat (Ritalin) misbruik hoor.
Paradise schreef:Bestel die 3-FMA ook maar ja
Kijk maar uit, de serotonine bijslag maakt het een zeer recreatief/verslavende Methamfetamine analoog die niet bepaald rendabel is voor de lange termijn.
Paradise schreef:Ging naar de neuroloog zelf. Sip van onbekende designer methamfetamines van het web? Kan niet, zeker niet als je meermaals gebruikt enzo ... je hebt toch genoeg geprobeerd?
Ik denk dat je neuroloog denkt dat er meer context speelt dan enkel het middel dat je gebruikt.
Paradise schreef:Het kan je ma zijn, familiale zaken, iets met vrienden of verliezen, liefde.
Ik was 2 jaar lang een kasplantje na jarenlang stimulant misbruik waarbij Methylfenidaat en (Dex)Amfetamine een naar mijn inzien even grote rol hebben gespeeld als de RC analogen hierop. Ik zou dat lange termijn fysieke vermoeidheid die Amfetamine verwante stimulanten kunnen veroorzaken niet onderschatten.
De ironie was ook vaak dat ik weer Amfetamine verwante stimulanten ging gebruiken omdat de diepe lichamelijke vermoeidheid (grotendeels) veroorzaakt door deze middelen op momenten ondragelijk was.
Paradise schreef:Niemand zet echt streepjes naast zijn weegschaal ... ik heb zo mijn regels, over fatsoenlijk drug gebruik. Waar ik ook gewoon soms m'n voeten aan veeg. Anders staar ik er gewoon naar, dat is pas dom.
Iedereen pist wel eens naast de pot maar een weegschaal is toch echt absoluut beter dan niets. Het noteren wat je wanneer gebruikt kan ook meerwaarde hebben al ga je nooit alles kunnen noteren. Het gaat dan ook grotendeels om bewustwording van. Meten is weten.
Paradise schreef:Ik ben blij dat je beter bent!
Het is de eerste keer dat ik terug kom en het is niet nog eens min of meer hetzelfde soort verhaal.
Ik ben ook erg blij met de huidige tendens in mijn leven, al wil ik niet te vroeg juichen maar ik hoop dit vast te houden in ieder geval. De positieve lijn is merkbaar in ieder geval. Op een bepaald moment was ik bijna 2 maanden te vermoeid om televisie te kunnen kijken en ik kon het zo'n 6 maanden niet opbrengen om iets op het forum te plaatsen. Dat is alweer meer dan 2 jaar geleden maar ik hoop dat ik dat nooit meer hoef mee te maken.
Paradise schreef: JMTHS Ik weet dat jij goed weet wat je doet enzo. Maar die 3-Meo-PCE dagelijks, dat is gewoon echt geen gezond middel, het maakt gewoon heel je lichaam en geest kapot, het duurt een tijd, mensen voelen je vaak toch iets anders aan, ook al is de dosis laag.
Ik vind O-PCE waarschijnlijk de meest geweldige drugs in de wereld, dan hadden ze dat niet meer, en werd het 3-MEO-PCE/PCP, 3-Ho-PCE/PCP ( die ik wat minder vond. 10mg is ook niet weinig, het is weinig als je het al lang doet wel ja).
Ik liep vast op een drempel die voort kwam uit trauma, voor mijn gevoel tot bepaalde hoogte heb ik mij hier bewuster op kunnen richten en heeft het stukje mentale afstand dat dissociatieven kunnen creëren en de daarbij komende lichte serotonine bijslag mij wel geholpen mijzelf hier bewust op te richten en uiteindelijk geholpen hier tot bepaalde hoogte concreet handelen naar te kunnen richten.
Ik verkrampte omdat ik de druk ervoer in verband met verplichten gerelateerd aan levenszekerheid vanaf de ene kant en mindere ervaringen die mij diep geworteld zitten aan de andere kant. Ook hielp het op momenten een stukje woede los te laten. Uiteindelijk moet het natuurlijk vooral uit jezelf komen en dissociatieven kunnen op momenten ook negatieve aspecten uitvergroten die er al zijn maar in mijn specifieke context heeft het wel meerwaarde gehad. Op zijn minst heeft het de kwaliteit van leven naar mijn ervaring verbeterd. Maar ik begrijp je bedenkingen, RC dissociatieven en zeker in de context waarin ik ze zelf toe pas zijn niet voor iedereen.
Paradise schreef:Ik heb 2 jaar lang soms tot acht maand O-Desmethyltramadol gedaan, en dan 2 of 3 maand niet max. Had daar nooit cravings naar...
Persoonlijk voel ik nog altijd wel cravings naar opiaten en opioiden tot bepaalde hoogte. Ik ben echter, in ieder geval op dit moment, niet bang dat ik terug val in gebruik van. Opioiden beschouw ik dan ook vooral als verslavend omdat ze te mooi om waar te wezen zijn, hierbij speelt de relatief grote afwezigheid van ontwenningsverschijnselen een grote rol. Met nadruk op relatief, als iemand grote hoeveelheden injecteert wat relatief snel voor komt vanuit misbruikpotentieel is het natuurlijk een ander verhaal.
Paradise schreef:Bij mij is O-PCE mijn leven in geslopen, van soms, tot dagelijks, dan meer, kende ook niks van dissociatieven. Het leuk vrij onschuldig en doet serieus iets in tegenstelling tot benzo's. Rare ritten meegemaakt. Toen er twee mensen belangrijk in mijn leven overleden op vrij korte tijd, in de familie en er enorm veel ruzie kwam, dingen om erfenis en geld ook. Heeft het mij opgegeten. Ik nam het vooral als antidepressiva.Toch met een constant dalende en stijgende tolerantie kwamen er altijd van die ongelukken ( dissociëren ).
Ik nam met grote regelmaat MXE. Toen mijn vriendin mij voor de keuze stelde om zonder afbouw te ontwennen van opioiden (Heroïne en Butyr-Fentanyl) was MXE naar mijn ervaring mijn grote redding.
Mijn opioiden misbruik kwam voort uit het cliché van onderliggende problematiek en de context waarin ik mij bevond was zeer instabiel. Toen ik in Antwerpen woonde was er zeer weinig steun vanuit mijn omgeving.
Op een gegeven moment toen ik in Antwerpen woonde pleegde iemand waarvan ik erg hield zelfmoord. Dit deed hij zeer bewust aan de hand van een cocaïne heroïne speedbal, hij had wel vaker gezegd dat een overdosis heroïne wel een statement zou wezen. Dat was mijn vaste tripmaatje waarmee ik vrij veel had mee gemaakt en vrijwel wekelijks zag. Op dat moment was hij 23 en een paar van mijn laatste woorden aan hem waren dat ik nog nooit iemand had ontmoet waaraan ik mij zo sterk kon relateren. Het was niet de eerste vriend en medestudent in Antwerpen die zichzelf van het leven had beroofd maar dit raakt(e) mij toch wel wat dieper gezien de band die ik met hem had.
Zijn timing had vrijwel niet meer belabberd kunnen wezen en ondanks dat hij al jaren over zelfmoord sprak kwam het bij iedereen aan als bliksem bij een heldere hemel. Waarschijnlijk ook omdat hij bang was dat mensen hem zouden tegen houden in zijn plannen.
Op dat moment was de MXE opgedroogd en heb ik vrij belachelijke hoeveelheden 3-MeO-PCP misbruikt. Ik was zeer bekend met de manische bijwerkingen maar het was het enige alternatief op MXE dat ik voor handen zag en nuchter zijn was hoe raar dat sommigen ook mag klinken geen optie voor mij. Omdat mijn leven gewoon door ging en ik productief moest wezen wou ik prospect op toekomst hebben gebruikte ik naast de 3-MeO-PCP op een gegeven moment ook Amfetamine verwante stimulanten. Op een gegeven moment was ik door de 3-MeO-PCP manie vervallen tot een cliché figuur die dacht dat hij een profeet was en even de wereld zou redden. Tijdens deze periode woonde ik ook nog altijd samen met mijn vriendin die zelf geen drugs gebruikt, laten we zeggen iemand met wie ik heel veel geluk heb gehad en die heel wat waanzin heeft mogen meemaken.
Op een gegeven moment was ik bij een jamsessie van vrienden, 12 personen. Ik voelde euforische golven uit de ether van de volgende dimensie. Op een gegeven moment werd er verteld dat er op het stadsplein / de Groenplaats een live optreden gehouden zou worden.
In mijn hoofd was ik tot de conclusie gekomen dat deze 12 vrienden mijn 12 discipelen waren, we zouden een mars lopen naar het grote plein in de stad. Hier zou ik sterven en het universum zou perfecte harmonie bereiken. Halverwege onze mars naar het grote plein in de stad had ik een mentale instorting omdat ik niet wou sterven. Een van mijn 12 discipelen bleef om mij te troostten en steunen en hij noemde nog eens dat hij de 3-MeO-PCP eigenlijk toch echt niet zo leuk vond en ik misschien eens rustig aan moest doen hiermee.
Die dag ben ik gestopt met mijn 3-MeO-PCP gebruik, op dat moment had ik al zo'n 20 gram 3-MeO-PCP verbruikt in totaal. Het duurde ongeveer een week voordat ik weer nuchter was van de 3-MeO-PCP en daarna heeft zo'n 1 a 2 maanden een hoofdpijn aangehouden.
Een paar maanden nadat ik gestopt was met mijn dissociatieven gebruik suggereerde een psychiater mij benzodiazepines waarop ik naar hem was uitgevlogen dat mn beste vriend die om de hoek woonde nu dood is vanwege het wonder dat benzodiazepines heet. De psychiater benadrukte nog dat hij dit niet zomaar suggereerde en dat hij akkoord was met de risico's.
Na aanleiding van dit gesprek ben ik aan zelfmedicatie benzodiazepines begonnen, dit ongeveer een maand maar uiteindelijk kwam mijn woede en verdriet weer even hard terug geslingerd in mijn gezicht en hadden de benzodiazepines mij enkel langer op een punt gehouden waar ik liever zo snel mogelijk uit geklauterd was. Dit was enkele maanden voordat ik in een vegetatieve burn-out terecht kwam.
In de tijd tussen de 3-MeO-PCP gebruik liep ik ook stage, ik had nog via het aangewezen kanaal doorgeven dat ik het o.a. zwaar had met het verlies van een geliefde waarop ik de reactie kreeg dat als ik niet in staat was mij professioneel op te stellen in het werkveld ik geen diploma verdiende. Ik kon geen dag of ook maar een uur vrij krijgen van mijn stage voor de begrafenis van mn beste vriend en mijn afscheid heb ik op dat moment dan ook in de trein geschreven onderweg naar omdat hier anders geen tijd voor was.
Ik dwaal nogal af en begin wat te watervallen in mijn reactie maar ik denk dat ik mij ongeveer iets kan voorstellen bij wat je hebt mee gemaakt. De erfenis van mn moeder heb ik ook nooit iets van terug gezien, op momenten dat je denkt dat fatsoen vanzelfsprekend is willen mensen je nog wel eens stijl achterover doen slaan.
Dissociatieven zijn qua tolerantie zelf tijdens mijn hoogtepunt van misbruik nooit voorbij de 50% gegaan waarbij ik dus grof geschat een dubbele dosering nodig had voor ongeveer dezelfde effecten wanneer zonder tolerantie en zelfs dan was de duratie wel wat langer merkbaar. Bij lange na niet zo gortig als dat de tolerantie voor bijvoorbeeld opioiden of benzodiazepines wil worden in ieder geval.
Paradise schreef:Van onaangenaam tot mensen echt laten schrikken en de ambulance bellen.
Maar al die dissociatieven zijn de eerste drugs waarbij ik iets merk van dit is niet echt gezond ...
O-PCE kan wel extra ongezond zijn. Maar deed ook veel 3-Meo-PCP, dat was voor als ik iets moest doen en ook maar 10mg ofzo.
10mg 3-MeO-PCP of O-PCE vind ik zelfs met tolerantie al best wat. Mijn ervaring met dissociatieven is dat ze het gevoel van lichamelijke vermoeidheid en zelfs hoofdpijn sterk onderdrukken. Ik zou niet onderschatten wat voor uitputtingsslag O-PCE kan hebben op je lichaam. De voornaamste nadelige bijwerking van 3-MeO-PCP ten opzichte van O-PCE is toch echt het verhoogd manisch randje denk ik.
Paradise schreef:Het chille van die dingen is dat je veel van stimulanten niet echt meemaakt ( uitputting ofzo ) ...
Nu kan het zijn dat mensen heel gedisciplineerd dat nemen, maar PCP dingen staan toch bekend om dat ze je geheugen enz om zeep helpen, net als je lichaam.
Bij extreem misbruik acht ik het zeer mogelijk dat dissociatieven misbruik hersenschade kan veroorzaken. Dit is immers ook mogelijk bij extreem Ketamine misbruik volgens wetenschappelijk onderzoek.
Ik zei het net al, maar ik denk dat bij jarenlang aanhoudend stimulant misbruik er een uitputting van je lichaam kan plaats vinden die zo een jaar aanzienlijk merkbaar kan wezen als direct gevolg van. Des te meer als het stimulanten betreffen met serotonine bijslag.
Paradise schreef:Mijn dissociatieven voorraad is het enige dat ik ooit gevraagd heb aan mensen om het door te spoelen, of ze hadden het wel al eens gedaan.
Ik heb enkel redelijk wat benzos genomen toen ik daarmee stopte, en stim soms omdat ik nog altijd niet zoveel motivatie of energie heb. Mijn hoofd is wel beter, ik had die designer ketamine (2F-DCK) al twee keer gekocht, maar kreeg daar enkel een beetje vrolijkheid van.
Was echt geld in het water toen. Heb dat onlangs nog eens geprobeerd en kon wel dissociëren.
Vind het veel safer, te duur voor regelmatig gebruik, werkt maar kort, ik moet toch vrij veel snuiven om echt weg te zijn.
Nu kan het dat de mensen die ik ken niet meer aan drugs doen om te kopen. Waarom heeft iemand elke dag PCP/PCE nodig. Sterke anti depressiva achtig ding, ik word er vaak iets meer empathisch, enthousiaster en zorgelozer van. Maar het blijven veel te harde drugs... het is PCP, en daar valt weinig goeds over te lezen.
Als dingen echt moeilijk worden en je hebt het niet voor handen kun je soms wel eens snel eng boos worden enzo...
Het enige dat ik ooit door het toilet heb gespoeld is funaryl-fentanyl. Beter meng je je drugs met bleek en water voordat je het door het toilet spoelt om de psychoactieve werking inactief te maken. Met oog op duurzaamheid is het beter om niet zomaar drugs door het toilet te spoelen, veel drugs en chemische stoffen zijn niet/moeilijk uit het (drink)water te filteren.
2F-DCK is inderdaad erg prijzig voor dissociatief sterk gelijkend aan Ketamine als is Ketamine dat natuurlijk ook wel. Ik snap trouwens wat minder goed dat mensen benzodiazepines gebruiken nadat ze minderen met dissociatieven, laat staan tijdens gebruik van dissociatieven natuurlijk.
Paradise schreef:Nu toch veel succes, als ik je waarschuwingen lees over saaie benzo's, waar je gewoon duf van wordt of wat minder bang. Maar er is een reden dat benzo's gebruikt worden, zelfs opiaten ook, al zet de huisarts je niet op Oxy voor stijve spieren..
Ik begrijp je perspectief maar ik ben het er nog altijd niet geheel mee eens. Benzodiazepines zijn buiten de context van toepassing voor acuut gevaar toch echt rotzooi die het leven enkel moeilijker maken op de lange termijn. Daarbij komt natuurlijk ook dat benzodiazepines na alcohol en nicitone veruit de meest gebruikte downer harddrugs zijn en dat deze door de brede populatie zwaar onderschat worden wat vaak ronduit hypocriet is.
Paradise schreef:Voor PCP analogen is er niet echt een reden om gebruikt te worden. Ketamine enkel bij depressie maar daarbij zitten weken tussen de behandelingen.
Vooral O-PCE en de 3-Meo analogen blijf ik liever van vandaan. O-Desmythol Tramadol, lukte ook na drie keer op mijn bek te gaan. Het laatste jaar maar vier keer gedaan. En benzo's, stoppen vrij vlug met werken als je dat regelmatig doet.
Heroïne schiet nog wel eens door mijn gedachten maar O-DesmethylTramadol of gewoon Tramadol zijn ook wel lekker wezen, op vrijwel ieder moment dan ook natuurlijk. Benzodiazepine tolerantie wil nog wel eens een dingetje wezen ja.
O-PCE en 3-MeO-PCP zijn inderdaad vrij heftige dissociatieven die wel met respect en beleid behandeld mogen worden. Ik zag recent nog 2x een verhaal op het .nl forum voorbij komen waarbij iemand een weekje onder invloed was na consumptie van 100mg 3-MeO-PCP. Nog maar om te zwijgen over het verhaal van de uitvinder van 3-MeO-PCP die 100mg injecteert en in het gekkenhuis beland. Aan de andere kant zullen er wellicht ook verhalen bestaan van meer gematigd gebruik waar we nog nooit van hebben gehoord, gezien het feit dat je 3-MeO-PCP op iedere RC vendor site goedkoop kunt terug vinden kan het haast niet anders dan dat het veel gebruikt wordt.
Wat betreft Ketamine tegen depressie, de IV Ketamine behandeling tegen depressie komt naar mijn weten enkel in de VS voor al heb ik dit ook in een Brits onderzoek voorbij zien komen. Hierbij houden ze inderdaad meer tijd tussen sessies.
Ik heb echter in Europa ook onderzoek voorbij zien komen waarbij lage doseringen Ketamine (denk aan doseringen onder de 5mg) op meer frequente basis werden toegepast. Alsnog niet vergelijkbaar met zelfmedicatie van RC dissociatieven natuurlijk maar toch.
Paradise schreef:Nuja mijn vriendin eet al mijn benzo's als ze die kan vinden en stress heeft, zo een heel zakje pyrazolam weg, als het een maand bij haar ligt ...
Ik heb wel twee zaken waarvoor ik benzo's voorgeschreven krijg. ( doosje per jaar ofzo ).
Al was het eerst dagelijks en er was niet echt een stoppunt ofzo, maar die dingen werden dan erger als ik het niet nam, na een maand. En ik had al 1000 horror verhalen gelezen, Als je het daarmee zwaar verpest = hell.
Dus ben dan gestopt. En neem het enkel indien nodig. Soms wissel ik met RC benzo's, tolerantie gaat trager als je veel soorten wisselt, dan altijd dezelfde neemt.
Ik heb wel mensen gekend die letterlijk iedere dag van hun leven benzodiazepines gebruiken om met hun 'angsten' om te gaan. Ofwel dagelijks hun onderliggende problematiek er mee onderdrukken totdat ze zichzelf vaak uiteindelijk van kant maken. De meest gebruikte harddrug waar je nooit iemand over hoort, en mensen zich maar afvragen waarom vrouwen zo hysterisch kunnen doen.
Paradise schreef:Nuja iedereen zijn sterktes en zwaktes zeker.
Hoop gewoon dat je geen PCE 4 life gaat doen dagelijks.
Ik ben momenteel nuchter, sommige dagen ook, de doseringen liggen onder de 5mg per keer en het is al minder dan voorheen. Ik communiceer er veel en open over met mijn vriendin. Er was een tijd dat ik dagelijks gebruik van voor de rest van mijn leven geen eens zo'n slecht idee vond maar ik ben er vrij zeker van dat ik niet terug wil naar die tijd. Ik hoop uiteindelijk naar een langere periode nuchter en gezond door het leven te gaan wat steeds tastbaarder wordt. Hier probeer ik ook concreet naar te plannen en handelen. Ik ken mijn zwaktes en ik zie het als een kleiner kwaad om stabiliteit te bewaren. Alcohol is eveneens zo goed uit mijn rotatie. Voeding, sporten en slapen spelen eveneens een zeer centrale rol. Dat gezegd hebbende moet ik zo mn bedje in duiken.
Om de flink lap tekst nog even af te ronden, ik hoop dat je ook een stukje rust en positieve lijn mag vinden. Het klinkt alsof jij ook wel even mag chillen voordat je prooi valt aan clichés zoals velen van ons.
spikeycloud schreef:Ik vraag me soms af waar je de inspiratie vandaag haalt om dit allemaal te schrijven.
Inderdaad, waar halen ze het toch vandaan.