Na een puberteit vol plattelands-boeren-gezuip waar ik lustig aan meedeed naar de Grote Stad.
Kreeg na een tijdje een leuk sociaal leven met allemaal mensen waar ik vaak 4 dagen in de week op café ging, tot 's ochtends vroeg. Vaak kwamen vrienden op bezoek, zopen we een fles sterke drank. Ben een drinker die heeel mondig, grappig en sociaal kan worden van alcohol... Maar soms ook heel gemeen, egoïstisch, agressief. Heel onvoorspelbaar. Gearresteerd worden, vechten, ruzies. Ik beleefde allerlei avonturen, werd populair en berucht. De schaamtekaters en zwarte gaten namen toe.
Ik ging ook vaak alleen drinken. Iets wat ik al sinds m'n 16 soms deed, werd gewoonte. Toch even langs de nachtwinkel, daarna vrijwel elke dag, of nacht, alleen of na het uitgaan. Soms tien blikken bier, soms meer dan een halve fles sterke drank. De school leed er niet onder, ik heb m'n hoger diploma gehaald en toffe shit gemaakt in die tijd.
Ik werk nu alleen, vaak 's nachts, twee flessen wijn gingen bijna dagelijks leeg. Hemingway, F. Scott Fitzgerald, Bukowski, Faulkner - genieën die alcoholist waren! Waarom ik niet? Ik romantiseerde het...
Confrontaties met de mensen die mij het dierbaarst zijn, zorgen ervoor dat ik mezelf probeer te onthouden! Dat lukt totnogtoe wel - al rook ik sowieso een pakje per dag, soms ook wiet, en pop ik pillen - iets meer dan de dokter voorschrijft
.
Wat een confessional