Ik stop ermee!
Geplaatst: vr dec 09, 2016 7:23 pm
Hi Allen!
Ik heb me bewust aangemeld op dit forum ter ondersteuning met het stoppen van blowen.
Ik houd sinds ik ben gestopt met blowen, enkele dagen, een dagboek bij mbt gevoelens en verlangens. Maar ook wat ik hoop te bereiken en te winnen met het stoppen.
Ik blowde bijna elke dag, wanneer het kan, sinds 3 jaar. Wat begon als 's avonds lekker wegzakken in de bank of in bed, naar nare gedachtes en schuldgevoelens. Ik merkte al een tijd dat ik niet meer gedaan kon krijgen en dat ik me erg eenzaam voelde. En vooral het laatste halfjaar kon ik niet goed meer praten met anderen zodra ik stoned was, gewoon niet meer weten waar ik over moest praten.
Ook al blowde ik maar 2gr per week, in combinatie met pijnstillers had dit geen goede uitkomst. Nu ben ik al 2 jaar van de pijnstillers af voor mijn chronische pijn, en was wiet een goed alternatief voor mijn pijn en heftige migraine aanvallen.
Nu is bij mij recentelijk een complexe PTSS vastgesteld voor trauma's uit mijn verleden en turbulente jeugd, en ben inmiddels begonnen met een EMDR behandeling bij een psycholoog, na een halfjaar bij een revalidatiecentrum te hebben gelopen (voor mijn pijnklachten).
Verslaving zit in de familie, waaronder mijn broer (wiet en waarschijnlijk meer) en mijn vader is een alcoholist in ontkenning.
Voordat ik begon met blowen was ik fel tegen drugs, roken en drinken omdat ik aan mijn broer en vader zag dat dit hun kapot maakt. Later begon ik met m'n stomme kop ook te roken, en uiteindelijk ook regelmatig een jointje voor de fun. Verder voel ik niets voor alcohol.
Een halfjaar geleden heb ik na 8 jaar medicijnen uitproberen de juiste medicatie kunnen vinden voor mijn chronische migraine, waar ik erg dankbaar voor ben! Door de medicijnen en vreetkicks kwam ik in een halfjaar tijd 11 kilo aan, na 2 jaar ondergewicht door het vele braken.
De laatste tijd begon ik op psychisch gebied steeds verder af te glijden. Ik durfde het huis niet meer uit, heb enorm veel schuldgevoelens, op school en thuis loopt het niet lekker, geen zin in menselijk contact, en financieel gaat het niet goed. Vorige week kreeg ik zelfs zelfmoord-gedachten, en bedacht ik bij mijzelf; wat te f*ck heb ik eigenlijk bereikt de afgelopen jaren? En wat wil ik nou? Dood?
Toen draaide ik bewust m'n laatste twee jointjes met het idee niet meer te blowen hierna. Dit is me tot nu toe gelukt (4 dagen verder), en heb zelfs bijgekletst bij een vriendin die op dat moment blowde. Ik wou héél graag maar een paar hijsjes, maar heb toch de verleiding kunnen weerstaan waar ik erg trots op ben!
Nu ik enkele dagen verder ben droom ik heel intens (nachtmerries eerder) en is mijn lichamelijke thermostaat in de war. Warm, koud, maar ook enorm veel zweten. Ik had ergens gehoopt nu al meer energie en gevoelens te hebben, maar dit valt nog vies tegen. Wat nou komt door het afkicken, door de medicijnen, mijn chronische aandoeningen, of PTSS komt kan ik nog niet onderscheiden van elkaar. Inmiddels zijn de zelfmoord-gedachten weg, maar ik krijg nog niets uit m'n handen.
Ik hoop dat iemand van jullie iets in mijn verhaal herkent en misschien een goede tip of steuntje heeft. Heb al veel interessante verhalen op het forum gelezen, ik voel me al minder alleen!
Liefs D&C
Ik heb me bewust aangemeld op dit forum ter ondersteuning met het stoppen van blowen.
Ik houd sinds ik ben gestopt met blowen, enkele dagen, een dagboek bij mbt gevoelens en verlangens. Maar ook wat ik hoop te bereiken en te winnen met het stoppen.
Ik blowde bijna elke dag, wanneer het kan, sinds 3 jaar. Wat begon als 's avonds lekker wegzakken in de bank of in bed, naar nare gedachtes en schuldgevoelens. Ik merkte al een tijd dat ik niet meer gedaan kon krijgen en dat ik me erg eenzaam voelde. En vooral het laatste halfjaar kon ik niet goed meer praten met anderen zodra ik stoned was, gewoon niet meer weten waar ik over moest praten.
Ook al blowde ik maar 2gr per week, in combinatie met pijnstillers had dit geen goede uitkomst. Nu ben ik al 2 jaar van de pijnstillers af voor mijn chronische pijn, en was wiet een goed alternatief voor mijn pijn en heftige migraine aanvallen.
Nu is bij mij recentelijk een complexe PTSS vastgesteld voor trauma's uit mijn verleden en turbulente jeugd, en ben inmiddels begonnen met een EMDR behandeling bij een psycholoog, na een halfjaar bij een revalidatiecentrum te hebben gelopen (voor mijn pijnklachten).
Verslaving zit in de familie, waaronder mijn broer (wiet en waarschijnlijk meer) en mijn vader is een alcoholist in ontkenning.
Voordat ik begon met blowen was ik fel tegen drugs, roken en drinken omdat ik aan mijn broer en vader zag dat dit hun kapot maakt. Later begon ik met m'n stomme kop ook te roken, en uiteindelijk ook regelmatig een jointje voor de fun. Verder voel ik niets voor alcohol.
Een halfjaar geleden heb ik na 8 jaar medicijnen uitproberen de juiste medicatie kunnen vinden voor mijn chronische migraine, waar ik erg dankbaar voor ben! Door de medicijnen en vreetkicks kwam ik in een halfjaar tijd 11 kilo aan, na 2 jaar ondergewicht door het vele braken.
De laatste tijd begon ik op psychisch gebied steeds verder af te glijden. Ik durfde het huis niet meer uit, heb enorm veel schuldgevoelens, op school en thuis loopt het niet lekker, geen zin in menselijk contact, en financieel gaat het niet goed. Vorige week kreeg ik zelfs zelfmoord-gedachten, en bedacht ik bij mijzelf; wat te f*ck heb ik eigenlijk bereikt de afgelopen jaren? En wat wil ik nou? Dood?
Toen draaide ik bewust m'n laatste twee jointjes met het idee niet meer te blowen hierna. Dit is me tot nu toe gelukt (4 dagen verder), en heb zelfs bijgekletst bij een vriendin die op dat moment blowde. Ik wou héél graag maar een paar hijsjes, maar heb toch de verleiding kunnen weerstaan waar ik erg trots op ben!
Nu ik enkele dagen verder ben droom ik heel intens (nachtmerries eerder) en is mijn lichamelijke thermostaat in de war. Warm, koud, maar ook enorm veel zweten. Ik had ergens gehoopt nu al meer energie en gevoelens te hebben, maar dit valt nog vies tegen. Wat nou komt door het afkicken, door de medicijnen, mijn chronische aandoeningen, of PTSS komt kan ik nog niet onderscheiden van elkaar. Inmiddels zijn de zelfmoord-gedachten weg, maar ik krijg nog niets uit m'n handen.
Ik hoop dat iemand van jullie iets in mijn verhaal herkent en misschien een goede tip of steuntje heeft. Heb al veel interessante verhalen op het forum gelezen, ik voel me al minder alleen!
Liefs D&C