Andere kijk op het leven als gevolg van xtc gebruik

Hoi allemaal,

Tegenwoordig denk ik heel veel na over het leven. Ik weet niet goed of dit door mijn xtc gebruik komt of door andere factoren in mijn leven, maar eerlijk gezegd denk ik toch het eerste. Sinds een bad trip op xtc afgelopen oktober ben ik me anders gaan gedragen / anders gaan denken.

Na die keer xtc in oktober heb ik wat paniekaanvallen ervaren. Deze hebben me bang gemaakt; twee maanden lang heb ik met een angstige blik naar de wereld gekeken. Gelukkig ebde dit langzaam weg, maar deze angst heeft plaatsgemaakt voor onbegrip. Onbegrip in mijn hoofd over het leven en over mijn eigen ik.

Het is lastig uit te leggen, maar ik leef tegenwoordig veel bewuster. Ik ben me veel meer bewust van mezelf, van mijn bewegingen, de tijd waarin we leven etc. Ik vraag me steeds meer af waarom ik in dit lichaam geboren ben, waarom ik deze 'ziel' mag zijn. Wij bekijken de wereld allemaal vanuit ons eigen perspectief en vergroten de wereld als het ware voor onszelf uit, terwijl er nog 7 miljard andere 'ikken' op de aarde rondlopen. Wat stelt je eigen wereld dan nog voor? Soms roept dit in mij lichte angst op, dan voel ik me opeens heel nietig.

Ondanks deze angst voel ik me echter ook dankbaar: ik had net zo goed in het lichaam van iemand in Afrika geboren kunnen worden. Waarom heb ik het recht om dit leven te leven?

Ik weet het, het klinkt allemaal heel vaag. Maar ik vroeg me af of mensen dit herkennen, mensen die ook geregeld xtc (of iets anders) gebruiken of hebben gebruikt. Is jullie kijk op de wereld ook veranderd of ben ik nou veel te filosofisch bezig? Ik merk namelijk geregeld dat ik mezelf een beetje verlies in deze gedachten, dan begin ik zelfs mijn eigen bestaan in twijfel te trekken... Weet niet of deze gedachten nu een verrijking voor me zijn of dat ik er liever vanaf wil

Btw: als er mensen zijn die gewoon (buiten drugs om) over dit onderwerp - je 'ik' - mee willen filosoferen mag dat natuurlijk ook. Ik ben namelijk op zoek naar een bevredigend antwoord, een antwoord waarmee ik mezelf kan geruststellen als ik weer in een filosofische bui ben beland. Waar ik denk ik de fout in maak, is dat ik mezelf als onderdeel van een groter geheel (alle mensen op aarde) zie. Dat is een overweldigende en angstige gedachte, want wie ben ik nu tussen al die zeven miljard andere individuen op aarde?

Hoe kijken jullie hiernaar? Ik weet dat de meesten hier niet eens over nadenken, maar toch ben ik benieuwd.

Het ligt er maar net aan vanuit welke context je het bekijkt, volgens mij moet je het niet vanuit een 'almachtig' perspectief gaan bekijken maar vanuit jezelf. Je hoeft helemaal niemand te zijn voor de slager in Amerika, als je maar iemand bent voor jezelf en je vrienden/familie hier.

Herkenbaar! Ik heb een account aangemaakt om hierop te reageren en om even m'n verhaal kwijt te kunnen.

Ik gebruik nu sinds ander half jaar XTC, soms iets te grote hoeveelheden en soms iets te korte pauzes maar probeer toch wel minimaal voor de 2/3 maanden te gaan. Vorige zomer liep het iets uit de hand. Met dit gebruik heb ik toch wel een erg duister pad bewandeld achteraf. Ik merk dat het voor mij een erg verslavend middel is omdat ik er dagelijks obsessief mee bezig ben. Ik ga nu voor minimaal 6 maanden stoppen omdat ik soortgelijke 'klachten' als jou kreeg.

Klachten als: erg bewust van alles om me heen en vaak super snel geïrriteerd! Ik ben door m'n gebruik wel vaak in negatieve gedachtestromingen gekomen. In het begin is het een negatieve gedachte die ineens voorbij flitst, tijdens een lange autorit bijvoorbeeld. Toen nog van geen kwaad bewust maar dit werd langzaam na vaker gebruiken toch een stuk erger (helemaal in combinatie met wiet).

Veel nadenken over de dood, niet alleen mijn eigen maar zelfs die van m'n huisdieren, familie en sombere gedachtes dat alles in een keer voorbij is! Hele nare gevoelens zijn dat, die gevoelens werden vervolgens een obsessie die vervolgens weer voor extra paniek zorgden.

Maar naast de negatieve dingen kreeg ik ook meer respect voor dingen zoals de natuur! Ik werd bijvoorbeeld kwaad als iemand zijn peuk zomaar op straat weg gooide en over de meeste dingen dacht ik twee keer zo goed na en wilde het altijd zo vredelievend mogelijk beantwoorden of uitvoeren.

Ik ervaar zelf een verlies van m'n 'superficial' ego. Lastig uitleggen maar het houd voor mij in dat ik meer down to earth ben. Blijer ben met m'n eigen 'ik' en ik maak me daardoor veel minder zorgen over wat andere mensen denken Ik kijk anders naar het leven nu. Voorheen was ik bijvoorbeeld erg materialistisch ingesteld was en dacht dat het leven draaide om geld (zoals onze maatschappij dat graag ziet). Dat zie ik nu wel anders.

Het heeft dus voor mij z'n voor- en tegens gehad, de 'dipjes' duurde bij mij niet tot dinsdag maar konden letterlijk weken duren voor ik weer wat positiever in m'n vel ging zitten. Het hele lijstje aan borderline symptomen kwamen bij mij overeen na een sessietje met X. Vandaar ook m'n besluit om minimaal 6 maanden te stoppen. Mijn laatste keer was met oud en nieuw en toen gaf mijn lichaam het teken dat het voorlopig mooi is geweest. Ik kreeg ook van vrienden advies dat ik hulp moest zoeken maar ik probeer het eerst lekker zelf.

Ik richt me nu op dingen als sporten en gezonde voeding en leuke uitstapjes. Dat maakt het leven voor mij al een stuk makkelijker en het maakt een dag een stuk positiever.

De frequentie van jullie gebruik ligt ook echt te hoog, 3x in een maand zoals bij TS is erg zwaar voor je hersenen en kan inderdaad resulteren in depressie- en derealisatie-achtige symptomen. Blij dat je er zelf achter bent gekomen maar stoppen voor een lange tijd is de enige manier om de symptomen te laten verminderen. De 3 maanden regel is een goed advies, maar als je bij later gebruik klachten blijft houden door je eerder misbruik van MDMA kan het verstandig zijn om er voorgoed af te blijven.

Agent_P schreef:Herkenbaar! Ik heb een account aangemaakt om hierop te reageren en om even m'n verhaal kwijt te kunnen.

Ik gebruik nu sinds ander half jaar XTC, soms iets te grote hoeveelheden en soms iets te korte pauzes maar probeer toch wel minimaal voor de 2/3 maanden te gaan. Vorige zomer liep het iets uit de hand. Met dit gebruik heb ik toch wel een erg duister pad bewandeld achteraf. Ik merk dat het voor mij een erg verslavend middel is omdat ik er dagelijks obsessief mee bezig ben. Ik ga nu voor minimaal 6 maanden stoppen omdat ik soortgelijke 'klachten' als jou kreeg.

Klachten als: erg bewust van alles om me heen en vaak super snel geïrriteerd! Ik ben door m'n gebruik wel vaak in negatieve gedachtestromingen gekomen. In het begin is het een negatieve gedachte die ineens voorbij flitst, tijdens een lange autorit bijvoorbeeld. Toen nog van geen kwaad bewust maar dit werd langzaam na vaker gebruiken toch een stuk erger (helemaal in combinatie met wiet).

Veel nadenken over de dood, niet alleen mijn eigen maar zelfs die van m'n huisdieren, familie en sombere gedachtes dat alles in een keer voorbij is! Hele nare gevoelens zijn dat, die gevoelens werden vervolgens een obsessie die vervolgens weer voor extra paniek zorgden.

Maar naast de negatieve dingen kreeg ik ook meer respect voor dingen zoals de natuur! Ik werd bijvoorbeeld kwaad als iemand zijn peuk zomaar op straat weg gooide en over de meeste dingen dacht ik twee keer zo goed na en wilde het altijd zo vredelievend mogelijk beantwoorden of uitvoeren.

Ik ervaar zelf een verlies van m'n 'superficial' ego. Lastig uitleggen maar het houd voor mij in dat ik meer down to earth ben. Blijer ben met m'n eigen 'ik' en ik maak me daardoor veel minder zorgen over wat andere mensen denken Ik kijk anders naar het leven nu. Voorheen was ik bijvoorbeeld erg materialistisch ingesteld was en dacht dat het leven draaide om geld (zoals onze maatschappij dat graag ziet). Dat zie ik nu wel anders.

Het heeft dus voor mij z'n voor- en tegens gehad, de 'dipjes' duurde bij mij niet tot dinsdag maar konden letterlijk weken duren voor ik weer wat positiever in m'n vel ging zitten. Het hele lijstje aan borderline symptomen kwamen bij mij overeen na een sessietje met X. Vandaar ook m'n besluit om minimaal 6 maanden te stoppen. Mijn laatste keer was met oud en nieuw en toen gaf mijn lichaam het teken dat het voorlopig mooi is geweest. Ik kreeg ook van vrienden advies dat ik hulp moest zoeken maar ik probeer het eerst lekker zelf.

Ik richt me nu op dingen als sporten en gezonde voeding en leuke uitstapjes. Dat maakt het leven voor mij al een stuk makkelijker en het maakt een dag een stuk positiever.

Ik heb al vier maanden niet meer gebruikt en ga het voorlopig niet meer doen ook. De afgelopen maanden waren het gebruik echt niet waard. Paniekaanvallen, somberheid, verwardheid, geen vrede meer met mezelf... Het wordt wel steeds iets beter maar ik val ook vaak terug. Zo dacht ik een paar weken geleden dat ik er wel bijna bovenop zou zijn, maar zo maakte ik van de een op de andere dag toch weer een diepe val naar beneden. Ach, uiteindelijk weet ik dat ik hier alleen maar volwassen van word en dat ik er sterker en gelukkiger uit zal komen.

Zoals jij al zegt, ik heb ook veel meer respect gekregen voor de wereld en de natuur, en voor de mensen om me heen. Omdat ik me nu zo bewust ben van mijn eigen 'ik' lukt het me ook steeds beter me in andere mensen te verplaatsen, want dat zijn ook allemaal 'ikken' en hebben allemaal hun eigen motieven om zich volgens hun manier te gedragen.

Wat ik eerst ook vooral deed was leven voor anderen en niet echt voor mezelf. Daarom kwamen ook die vervelende 'ik' vragen omhoog, waarom ben ik niet die vrouw daar op dat bankje, waarom ben ik niet mijn buurman. Maar als je, zoals Fool al zegt, vanuit jezelf leeft en jezelf dus niet in verband brengt met al die andere mensen die op de aardbodem rondlopen, breng je al heel veel meer rust in je lichaam en maakt het je ook niet zo heel veel meer uit wat andere mensen van je denken.

Over de normatieve grens voor je lichaam, is de medische wetenschap er allang mee bezig. Zowel uit verklaring en experiment met gebruikers, is de maat gevonden..in mijn tijd, dan spreek ik over 18 jaar terug, was de pauze 6 weken, en met de versterking van pillen en meer weten erover, is de pauze naar 12 weken bijgesteld. Nu zijn normen, bedacht--het komt niet uit de lucht vallen, met alle mogelijke wensen ten aanzien van gezond gebruik, zowel bij jongeren en ouderen. Wat er met je individueel lichaam gebeurt na een xtc-aanval op je lichaam valt elke keer te bezien, hoe jouw lichaam reageert onder de omstandigheden die je kent,, en vaak niet kent als het gaat om de effecten bij gebruik. Simpel als etenvooraf, alcohol erbij, of alleen water drinken , maar slechts 2 glazen per uur. Alleen door eigen raadgevingen van je vrienden en andere media als deze site, kun je de effecten leren kennen, en die ook toetsen of die werkelijk bijje lichaam gebeuren..noem voor het gemak nu ook je hersenfunctie. Je hebt al een aantal genoemd, het is alleen de nieuwigheid die je zorgen baart. Maar ik zeg je , bij goed gezond gebruik, kun je ook die effecten herkennen en die als het ware turven, wat er met je gebeurt. Als je dat weet, dan zull je eerder een eigen warenonderzoek in je zelf krijgen, en kun je de nieuwe effecten bij xtc gebruik beter hendelen.

Om een antwoord te geven aan je, wat er met die effecten te doen, is, kunnen we kijken wat kunstenaars met hun creaties ons hebben gegeven. Als je kijkt naar de kleuren en de toetsen van bepaalde schilderijen..zeg even het wazige impressionsme, is het niet verradelijk dat de kunstenaar ooit eens zo'n wazige waarneming heeft meegemaakt. Was het niet onder invloed van drugs? JA DUS..bezoek een museum met al die rare kleuren en vormen, herhalingen en wazigheden...daar zul je de toets van druggebruikers ook kunnen zien...en daarmee was die kunstenaar dan ooit pionierend hoe de mens is onder invloed een eigen wijze kan kijken naar de wereld over kan brengen..en daarom wordt die ervaring in die schilderijen ook bewaard..in waarde, in waarde voor de mensheid, wat ie heeft bereikt..onder invloed..ook om te laten zien hoe we zijn, en wie we zijn....

ik wacht dus op de nieuwe type kunstenaar of wat anders die instaat is de huidige invloedsferen opde mens kan overbrengen..met of zonder drugs.., maar hoe je het went..de kunstenaar vreet wat ie kan...

kortom..wat je vastlegt gedurende zeg maar je pauze periode..is onder invloed..en daarom zeg ik..maak daar iets moois van! en deel met ons...