autisme en mdma

Ik was laatst wat research aan het lezen over de werking van mdma toen plots mij het volgende te binnen schoot.
Ieder mens ontwikkelt een theory-of-mind (TOM). Dit is een theorie over het eigen denken en voelen (Wat voel ik en hoe komt dat?) en dat van anderen; over hoe anderen zijn en wat hun bedoelingen zijn (Wat denkt de ander en hoe komt dat?). Op grond hiervan kan het eigen gedrag en dat van ander begrepen worden en voorspeld. De TOM is het gereedschap waarmee sociale interactie geinterpreteerd en gestuurd kan worden. Een theory-of-mind ontwikkelt zich op basis van empathie, het zich verplaatsen in een ander. Empathie is je kunnen voorstelllen dat de ander eigen gevoelens en gedachten heeft, die niet hetzelfde zijn als de jouwe. Juist daaraan ontbreekt het autistische mensen, hun theory-of-mind is dan ook gebrekkig/ontbreekt (gedeeltelijk).

Zou een autistisch iemand mdma dan ook anders ervaren? Bij mdma is er toch sprake van een enorme 'empathie'?

Gaat niet samen. Een vriend nam van me en ging toen compleet out (hij had al wel wat ghb genomen

Leuk forum!

Het kan wel goed samengaan. Althans, dat is mijn ervaring. Ik weet niet hoe andere mensen het exact ervaren dus kan ook niets vergelijken, maar dat kan niemand. Ik ervaar tenminste empathie en saamhorigheid.

Onder andere hier lees ik dat autisme komt door een te weinig aan gaba:
http://www.scientias.nl/medicijn-brengt ... lans/16000

Vandaar dat mijn behoorlijk autistische vader en broer normaal functioneren met veel alcohol op? Dan zijn ze ineens sociaal, hoeven niet op hun eigen stoel te zitten of met hun eigen vork te eten ofzo.

Ze willen alleen geen drugs opeten, dus ik kan niet zeggen hoe zij dat ervaren... En sowieso, hoe kan je weten, zelfs als iedereen probeert te beschrijven wat ie voelt, of jouw ervaring en die van een ander hetzelfde of anders is?

zwavelstok schreef:Gaat niet samen. Een vriend nam van me en ging toen compleet out (hij had al wel wat ghb genomen

Leuk forum!

Ik denk dat dat wel met die ghb te maken had

Een maat van mij heeft asperger (geen klassiek autisme, maar valt er wel onder autisme) en hij vind het helemaal geweldig. Ik merk wel dat het bij hem meer alleen lekker gaan is, en niet diepe gesprekken over dingen die je nooit nuchter zou vertellen. Maar dat kan ook gewoon aan het persoon liggen, en niet aan de afwijking.

The Dude schreef:Een maat van mij heeft asperger (geen klassiek autisme, maar valt er wel onder autisme) en hij vind het helemaal geweldig. Ik merk wel dat het bij hem meer alleen lekker gaan is, en niet diepe gesprekken over dingen die je nooit nuchter zou vertellen. Maar dat kan ook gewoon aan het persoon liggen, en niet aan de afwijking.

Yeah, well that's just like your opinion, man.

Davinci schreef:Ik was laatst wat research aan het lezen over de werking van mdma toen plots mij het volgende te binnen schoot.
Ieder mens ontwikkelt een theory-of-mind (TOM). Dit is een theorie over het eigen denken en voelen (Wat voel ik en hoe komt dat?) en dat van anderen; over hoe anderen zijn en wat hun bedoelingen zijn (Wat denkt de ander en hoe komt dat?). Op grond hiervan kan het eigen gedrag en dat van ander begrepen worden en voorspeld. De TOM is het gereedschap waarmee sociale interactie geinterpreteerd en gestuurd kan worden. Een theory-of-mind ontwikkelt zich op basis van empathie, het zich verplaatsen in een ander. Empathie is je kunnen voorstelllen dat de ander eigen gevoelens en gedachten heeft, die niet hetzelfde zijn als de jouwe. Juist daaraan ontbreekt het autistische mensen, hun theory-of-mind is dan ook gebrekkig/ontbreekt (gedeeltelijk).

Zou een autistisch iemand mdma dan ook anders ervaren? Bij mdma is er toch sprake van een enorme 'empathie'?

Wellicht niet helemaal ontopic maarum,
Tja, ik heb Asperger, en waarschijnlijk ADD, maar MDMA heb ik altijd afgewezen ivm de enorme stimulatie "ik voel me al zo druk" benzo's daarentegen daar heb ik een zwak voor.
Maar van een beetje pammetjes, codeïne en alcohol krijg ik zeker wel empathie hoowr
Vooral de codeïne GHB ook wel enig sinds maar dat 1x genomen t is zo "lekker" vond ik dat ik t maar bij 1 keer heb gehouden

Bij mij is autisme nooit vastgesteld maar heb waarschijnlijk wel een lichte vorm ervan. Als ik euforie en empathie voel dan krijg ik altijd extreme praatkicks. Terwijl ik nuchter niet zo veel praat (En al helemaal niet tegen mensen die ik niet ken ) Vaak is het dan zwaar overdreven aardig en soms half therapeutisch gelul over van alles en nog wat. Wil dan ook nogal eens ruzies en problemen oplossen en goedpraten. En achteraf nogal om je voor te schamen omdat ik normaal helemaal niet zo ben. Normaal ben ik nogal in mezelf gekeerd en zit er een flinke remming op de gevoelens die ik uit. Met mdma en soms ook met andere drugs verdwijnt die remming gewoon helemaal. (Meer dan bij "normale" mensen heb ik het idee) Ik weet niet zeker of dit te maken heeft met autisme of gewoon toeval is. Maar ik merk dit ook altijd bij een vriend met een wat ergere vorm van autisme. En die gaat ook altijd extreem raar doen als hij mdma op heeft . Ook kan hij zich dan volgens mij pas goed inleven in andere mensen. Waar ik normaal niet echt moeite mee heb.

Als autist vond ik MDMA niet te pruimen. Misschien was het een te hoge dosis, maar ik klapte juist dicht. Ik wist niet wat ik met dat gevoel aan moest. Daarvoor had ik wel een leuke ervaring op XTC gehad. Ik nam een halve pil, en dat werd een mooie fietstocht. LSD is meer mijn drug, als het gaat om T.O.M. Plus boeken lezen en veel tussen de mensen zijn, op je bek gaan en leren van je fouten.

Overigens, toen ik voor het eerst echt verliefd was en ik had voor het eerst echt een vriendin, die ook op mij verliefd was. Toen voelde ik me ook zwaar ongemakkelijk door dat verliefdheidsgevoel. Ik wist echt niet wat ik moest doen. Intiem zijn vond ik echt moeilijk. Uiten kon ik me niet echt. Mijn vriendin begrijpen ook niet echt. Er heerste zoveel onrust in mij. Dit bezorgde mij een hoop stress. De stress dempte ik met veel eten en alcohol, waardoor ik in een korte tijd heel veel aankwam. Omdat ik op ten duur zo met mezelf in de knoop zat, had ik het met haar uitgemaakt...Hier heb ik wel ontzettend veel van geleerd, en ik kan het elke autist aanraden om verliefd te worden, en een relatie aan te gaan.

iK heb zelf een lichte vorm van autisme (autismespectrumstoornis/asperger (niet zeker of het asperger 100 % is)

Ik vind het fantastisch om MDMA te nemen

Want nuchter ben ik wat asociaal/antisociaal door mn autisme

Dacht ook dat het te maken heeft met een GABA-tekort?

Ik heb een tijdje Bromazepam (een benzo) genomen en dat hielp me ook, maar mn arts heeft het na een maand weer afgebouwd, omdat het verslavend is zei ie en dat vond ik ook wel.

Nu mag ik bij behoefte ( en bij mij is dat concreet max 2x per week) 's avonds een flunitrazepam 1 mg nemen, om te slapen (pieker soms zo erg, dat ik de halve nacht wakker ligg)

Ik heb Asperger en ik vind mdma echt awesome. However ik denk niet dat het helpt met social anxiety want dat is alleen terwijl je onder de invloed ben. Je kan ook niet dagelijks een likje mdma nemen om de dag door te komen als medicijn Igbo dan ben je echt verslaafd en als je dan stopt ben je klaar. Wat de OP suggerreerde over TOM klopt dan weer wel. Als ik namelijk weer is uit me pan ga dan kan ik wel observeren op wat voor manieren ik me anders gedraag en over al die boundaries heen ga. Dus ik leer wel van mn mdma trips maar je bent weer gewoon jezelf daarna en zelfs een beetje suffer door die seratonineloosheid. Maar ja ook voor autisten geld het super diepe gesprekken hebben, super chill zijn en blij over alles zijn

Ben autistisch slik ssri en merk nix van mdma

manoes schreef:Ben autistisch slik ssri en merk nix van mdma

Linke combo

volgens mij werkt MDMA bij mij het zelfde als bij een ander

Ja nee ano

Poseidon schreef:

manoes schreef:Ben autistisch slik ssri en merk nix van mdma

Linke combo

Ja heb ook het serotonine-syndroom.

Ano schreef::|

Vanbinnen ben je net zo blij als een ander

ben ook autistisch en verslaafd aan opiaten xtc vind ik niks aan..

Autisten hebben structuur nodig en weten waar ze aan toe zijn, MDMA gooit dit eigenlijk compleet om. Maar aan de andere kamt wordt je er erg open-minded van en trek je sterker toe naar andere mensen. Ik denk dat het effect hetzelfde zou zijn maar voor autisten het misschien wel als positief kunnen ervaren. Het is echter wel zo dat autisten verslavingsgevoeliger zijn, maar dit verschilt natuurlijk ook per persoon.

door het nos gedeelte uit pdd-nos ga je juist extra hard heb ik gehoord

INeedSomething schreef:

Ano schreef:door het nos gedeelte uit pdd-nos ga je juist extra hard heb ik gehoord

Verschilt denk ik per persoon

I know, sarcasme is lastig herkennen. Maar deze lag er toch wel dik bovenop

Was als jongere tiener altijd een beetje teruggetrokken. Toen ik rond mijn 16-de ging experimenteren met XTC heeft dat wel een bepaalde kijk op het leven veranderd. Extreme gevoelens van zelfverzekerdheid, geluk en sociaal welzijn die je nooit hebt ervaren. Zodra je leert dat ook op het normale leven toe te passen kan je daar denk ik ook als autistisch persoon best lering uit trekken.

MrMDMA schreef:Was als jongere tiener altijd een beetje teruggetrokken. Toen ik rond mijn 16-de ging experimenteren met XTC heeft dat wel een bepaalde kijk op het leven veranderd. Extreme gevoelens van zelfverzekerdheid, geluk en sociaal welzijn die je nooit hebt ervaren. Zodra je leert dat ook op het normale leven toe te passen kan je daar denk ik ook als autistisch persoon best lering uit trekken.

Mooi punt

MoonLiquid schreef:Ik word heel close van MDMA en XTC en heb pdd-nos en borderline. ( of borderline wat uit pdd-nos is ontstaan dat weten ze dus nog niet)

Een van mijn beste vrienden heeft asperger en is depressief en onzeker en redelijk drugsverslaafd. Hij wordt niet socialer van drugs. Hij houdt niet zo van MDM,A maar hij kan niet zo heel goed uitleggen waarom niet. Hij weet zich geen raad met al die heftige gevoelens en hij vindt de kater te hevig. Hij houdt des te meer van pep. Hij wordt daar nog meer in zichzelf gekeerd van, bijvoorbeeld dat hij ineens weg loopt zonder wat te zeggen. We gebruiken daarom ook nooit meer samen drugs. Naast dat ik zijn gebruik niet verder wil aanmoedigen is hij totaal niet leuk met drugs op. Normaal gesproken vind ik het juist wel grappig hoe extreem raar hij is maar met drugs op blijft daar niks van over.

Hmmm, lastig. Wel goed dat jullie nog wel samen chillen zonder drugs te gebruiken, denk dat dat dan juist wel belangrijk is

Ze hebben het ook niet voor niks veranderd in autisme spectrum stoornis, gewoon omdat niemand dezelfde symptomen heeft. Wat ik eerder beschreef geldt ook alleen maar voor die vriend, maar aangezien het dus ook zo kan (ipv dat ze extraverter/socialer worden) vond ik dat het de moeite waard was om te delen.

En ja tuurlijk chillen we nog, ik ken hem al langer dan dat we drugs gebruiken. Vooral omdat hij zijn leven niet op de rit heeft probeer ik er voor hem te zijn.

DUS JIJ HEBT AUTISME!

Dus ik dacht van, en jij heb hulp nodig