
Ik was afgelopen zaterdag naar een feest in Amsterdam en heb daar de combinatie 4fmp (ong. 150mg) met xtc (groot kwartje van ong. 200mg) gebruikt. Ik heb dit vaker gedaan en dit ging altijd goed, vaak voelde ik niet eens wat van dat kwartje en bleef de 4fmp overheersen. Maar wat ik deze keer heb meegemaakt heeft me flink verbaasd.
Na het innemen van de xtc ging het twee uur gewoon goed. Goede sfeer, goede muziek, geen gekke dingen. Op een gegeven moment begon ik bij iedereen grijs/witte maskers te zien. Dit was een leuk moment, ik kon er wel om lachen en al helemaal omdat de rest van mijn vrienden het niet zag op één iemand na. Hoe meer ik me concentreerde op de maskers, hoe meer mensen er één op kregen (op een gegeven moment had IEDEREEN er een op) en hoe duidelijker ze werden. Terwijl ik naar die maskers aan het staren was, had ik opeens een moment dat ik er niet helemaal meer bij was. Ik staarde in de leegte en een vriend van me zei dat ik er duivels uitzag. Ik besloot om even de rust op te zoeken want de maskers werden me te heftig. Ik vond het moeilijk om de maskers 'grappig' te blijven vinden, ze werden opeens een beetje griezelig. Ik zag op dat moment ook andere dingen: tandenstokers uit iemands neus, een man met een baby in zijn armen (was gewoon een koppel dat tegen elkaar aan stond), brilletjes, bureaus en opslagdozen midden in de zaal, iemand achter een piano, mensen op rolschaatsen en iemand in een rolstoel, en nog veel meer maar die ben ik vergeten.
Toen ik eenmaal zat werd het me echt even teveel. Ik merkte dat ik de weg totaal kwijt was. Onaanspreekbaar, het duurde soms wel 10 seconden voordat ik doorhad dat degene die recht naast me zat tegen me aan het praten was. Mensen die voorbij liepen veranderden in dieren (ik heb een tijger gezien, een muis, en veel meer), dat was leuk, maar mensen veranderden ook in horrorfiguren. Enge kattenogen, vervormde gezichten, bloed, verbrande gezichten, ogen die uit oogkassen vielen, schaafwonden etc. Iedereen veranderde in monsters. Ook qua kleding. Ik wist op dat moment niet echt wat ik ermee aanmoest, ik voelde dat ik de waanbeelden probeerde weg te jagen, maar tegelijkertijd dacht ik dat ik me er misschien juist op moest concentreren omdat het anders fout zou gaan. Ik probeerde de hallucinaties leuk te vinden, maar met al die monsters om me heen ging dat niet echt lekker. Toen ik me een paar seconden op de hallucinaties ging concentreren, werd het me al snel teveel en had ik het vreemde gevoel dat ik out zou gaan als ik langer zou kijken. Ik wilde eruit, ik wilde dat de xtc uit ging werken. Hoe meer waanbeelden ik zag, hoe angstiger ik werd. Op een gegeven moment kon ik realiteit en fantasie niet meer onderscheiden: ALLES was veranderd voor mijn gevoel. Ook had ik het gevoel dat iedereen me aan het aanstaren was, weet nog steeds niet of dit waarheid was of dat ik het me verbeeldde. Volgens mij zag ik eruit als een bang vogeltje in een hoekje met mega ogen


Vriendin van mij was ook aan het hallucineren, maar zij zag alleen maar leuke dingen. Mensen geschminkt als pipo de clown, bejaarden, patiënten, brilletjes, dieren, dat soort dingen. Geen dingen waar je bang voor hoort te worden, zij genoot er daarom ook alleen maar van.
We hebben een kwartiertje daar gezeten en hoewel ik me nog steeds niet goed voelde, gingen we toch maar weer de dansvloer op omdat het feest bijna afgelopen was. Vanaf daar werd ik echt heel wazig. Reactievermogen van nul, alleen maar vaag voor me uit staren, niet eens meer echt zin om te dansen, iemand die recht voor me stond probeerde me drie afscheidszoenen te geven maar ik had geen idee waar die jongen stond

Nu, wat mij betreft, het raarste van de hele avond. Ik stond met mijn gezicht naar het podium toe waar een lichtshow gaande was. Op een gegeven moment kwamen er van die felwitte lichten recht op me af, ik wist even niet meer waar ik was en opeens doet mijn lichaam een soort van reflex tegen die lichten; ik sprong achteruit zonder dat ik daar invloed op had. Toen dat was gebeurd stond ik daar echt even zo van: wow, wat was dat. Daarna had ik het weer een keer. Vanaf dat moment besloot ik maar met mijn rug naar het podium toe te gaan staan, en toen ging het wel.
Pas toen het feest afgelopen was en ik buiten stond, begon de wereld weer een beetje normaal te worden. Op een gegeven moment dacht ik dat het voorbij was, maar toen ik ergens voor in de rij stond zag ik toch weer overal maskers. Maar dit was niet heftig en ik werd er ook niet meer echt bang van.
Wat ik me afvraag, is hoe het komt dat ik zo heftig heb gehallucineerd van xtc. Ik had die nacht ervoor 8 uur geslapen dus was ook niet echt moe (misschien een beetje, lange werkdag gehad). En hoe komt het dat de xtc deze keer opeens zo heftig aansloeg? Ik ben nog nooit echt hard gegaan op een pilletje, neem altijd vrij weinig dus het effect is vaak minimaal bij mij. Heb hoge dosissen altijd vermeden, omdat ik niet strak op een feest wil staan. Helaas stond ik dat nu wel. Mijn ogen waren groter dan ooit en ik zag mensen duidelijk kijken en er opmerkingen over maken. Ik wist ook eigenlijk helemaal niet dat je echt kon hallucineren van xtc, wist alleen dat veel mensen statafels en draaideuren etc. zien. Ik denk dat ik daarvan ook nogal angstig werd; ik had het idee dat de hallucinaties die ik had helemaal niet door de xtc konden komen en dat er misschien troep in mijn pil zat. M'n vrienden wisten het ook niet, niemand had het ooit zo heftig gehad als ik. Nu ik op internet verhalen van anderen heb gelezen, weet ik dat je van xtc wel flink kunt hallucineren dus dat stelt me wel gerust. Misschien helpt die gedachte me de volgende keer als ik het weer krijg. Nog een vraagje: hoe gaan jullie met hallucinaties om? Als je enge hallucinaties krijgt, probeer je die dan weg te jagen of vind je ze juist leuk? En een laatste vraag: was dit nu een bad trip?

Oeps, het verhaal is nogal lang geworden. Succes met lezen.
