Psychotische klachten?/Sertonine Syndroom.

Hallo lieve mensen,

Ik heb vraagje over psychotische klachen/serotinine syndroom na gebruik van xtc/truffels/4fa.

Even kort wat achtergrond over mezelf; in het dagelijks leven ben ik denker, in filosofische, die snel overdenkt en nog met wat onopgeloste persoonlijke problemen zit, maar wel heel erg uit de weg gaat om andere mensen te helpen/wereld betere plek te maken. Ik ben een beetje een idealist. Ik ervaar meestal in een week veel emoties. Dan voel ik me blij, gelukkig, en kan ik de wereld aan, het andere moment overweeg ik een einde aan mijn leven te maken. Dit was tijdens de middelbare school veel heftiger aanwezig, en het is nu wat minder geworden. Daarnaast heb ik, sinds anderhalf jaar geleden, door mijn onzekerheid een stom lachje gekregen/ontwikkeld, waarbij ik bij veel dingen die mensen zeggen heel snel associatief denk en dan moet gaan lachen, maar wat in de praktijk lullig overkomt omdat het lijkt alsof ik hun uitlach. Of dat gevoel heb ik dan tenminst. Op dat moment ga ik dus weer over die onzekerheid denken waardoor er een soort negatieve emotionele feedback loop ontstaat, en het lachje ook voor de rest helemaal niet oplost ofzo. Verder weet ik dat een oom van me psychische klachten heeft gehad, en mijn moeder heeft waanideeen gehad (wat ik nooit geloofde tot voor kort).

De laatste tijd heb ik na het gebruik van harddrugs, vooral xtc/mdma en 4fa, dit patroon gehad;
ik herhaal constant dezelfde gespreksonderwerpen, ik geef altijd iedereen complimenten, ik preek altijd een soort hippie wereldview. Bij de comedown gebeurt er dan dit; ik blijf hangen in het complimenten geven, het willen helpen van anderen, ik vergeet hoe ik moet praten, ik word heel reactief en emotioneel geirriteerd, ik zoek constant de goedkeuring van anderen, wordt angstig, heb het gevoel me steeds te moeten verantwoorden. Dit voed dan weer mijn onzekerheid en vormt dan weer een soort loop.

Ik heb op dat moment wel door dat ik vast zit in een lager bewustzijn, maar heb geen idee hoe ik hier uit kan komen. Ik las de beschrijving van schizofrenie en vond het hier wel op lijken. Het stomst is nog dat ik deze gevoelens heeeel af en toe terug heb komen als ik niet aan de drugs zit.

Iemand ervaringen/ideeen/adviezen? Ik vind xtc en 4fa echt heel leuk, maar ik ben bang dat ik hier gewoon helemaal mee moet kappen :/. En lijkt dit op serotonine syndroom of andere psychotische klachten?

als ik jou was zou ik gewoon ff een halfjaar stoppen met gebruik, kijken of het dan beter gaat.
hoe vaak gebruikt je trouwens MDMA en 4fa ?

Hmm, ja het probleem is alleen dat afgelopen vrijdag voor mij dus die keer was dat ik weer na lange tijd ging gebruiken, om te kijken of het wat voor me was nog. Ik ben redelijk licht, dus ik ga snel over mn toeren. Laatste keer mdma/xtc was op konginnedag trouwens, met dezelfde ervaring...ik ben trouwens vergeten te vermelden dat ik die vage comedown tour ook had toen ik uit een truffelspace kwam... Dus ik zit te denken, misschien zou dit veel meer een persoonlijk dingetje zijn dan een drugsding in die zin. Sws thanks voor advies, is alleen maar meer bevestiging voor me

Als je regelmatig denkt aan zelfdoding, dan moet je gewoon van de drugs afblijven. Veel verhalen van mensen die van een brug springen of uit een raam ofzo onder invloed van psychedelica hebben gemeen dat die mensen dus al regelmatig dachten aan zelfdoding. Dus truffels zou ik niet doen als ik jou was.
En drugs die je serotonine opmaken, zoals 4fa of XTC zijn voor iemand die makkelijk denkt aan zelfdoding ook niet echt een heel goed plan. Als je serotonine op is voel je je depressief. Lijkt me niet dat je dat wilt als je al regelmatig denkt aan zelfdoding.
Van 4fa is niets bekend over of en hoe het je hersenen verders beschadigd. Van XTC is het wel bekend: het beschadigt je serotonine axonen zo erg dat je 3 maanden daarvan moet herstellen. Voor iemand die makkelijk denkt aan zelfdoding misschien wel wekenlang zwaar depressief na gebruik. Lijkt mij het niet waard dan.

Maar je verhaal klinkt vooral als iets waar je met een professional over kan praten. Een psycholoog, psychiater, psychotherapeut of wat er ook maar werkt voor je. De ene heeft baat bij medicijnen, de ander aan gesprekken met een psycholoog en anderen alleen maar aan gesprekken met therapeuten die niet tot psycholoog zijn opgeleid en buiten die kaders denken. Voor iedereen is wat anders wat werkt, dus als het ene niet werkt of met toevallig die persoon niet, zoek dan verder. Je huisarts kan je op weg helpen en doorsturen.

Thanks voor al het advies.

Zeker dat over de huisarts, ik denk dat dat voor mij een goed begin is. Ik denk dat ik binnnekort maar gewoon alle mogelijkheden op een rijtje ga zetten die er zijn en nog even met vrienden praten om het nog meer te kunnen verwerken.

dat lijkt mij een zeer goed plan