Ik kan soms ook wel een beetje para worden van weed. Niet overdreven hoor en ook niet in die zin dat ik mensen begin te wantrouwen. Maar ik ben best wel geïnteresseerd in het paranormale en als ik een joint gerookt heb begin ik daar meer over na te denken en eigenlijk ook meer te geloven in zulke dingen. Soms resulteert dat dan in een lichte vorm van angst. Maar als de weed is uitgewerkt, is ook dat weer over. En zo'n angst kan ik ook krijgen na het kijken van een heel enge film, dus tja. Ik ben sowieso wat "bangig" aangelegd op dat gebied (hoewel het me anderzijds mateloos interesseert) en de weed kan dat wel versterken, maar niet zo erg dat het echt onaangenaam wordt.
Één keer ben ik lichtelijk para geworden in de zin dat ik bijna echt bang werd, maar dat was samen met een vriendin dus we versterkten elkaars gevoelens een beetje. Achteraf hebben we er al vaak hartelijk om gelachen.
Het begon eigenlijk toen ik met mijn hond ging wandelen op een verlaten plaatsje. Ik had toen niet geblowd aangezien ik dat sowieso niet alleen doe, vind het leuker met vrienden. Maar toen ik terugwandelde kwam ik opeens een erg rare man tegen. Eigenlijk kwam ik hem niet echt tegen, ik merkte hem toevallig op in een flits, hij stond aan de overkant van de vijver. Toen ik beter keek was hij verdwenen. Hij had zich dus achter een boom verstopt voor mij, wat ik best wel vreemd vond. En wie weet hoe lang stond hij daar al, ik was voordien aan de vijver gestopt om mijn hond daar te laten zwemmen en had er een kwartiertje gestaan. Ik had toen op een gegeven moment precies al voetstappen gehoord, maar dacht dat ik me dat verbeeldde. Het was immers tussen de velden en de bossen, daar hoor je vanalles.
Als meisje alleen ben ik dan snel verder gewandeld, you never know.
Achteraf vertelde ik dat tegen één van m'n beste vriendinnen en kwamen we op het idee om samen terug tot daar te wandelen. Dat was enkele dagen later dus natuurlijk was er niets raar meer te zien.
We hadden ons dan samen aan de vijver gezet, mijn hond wat laten loslopen enzo, het was erg gezellig. Dus besloten we een jointje te roken. Toen die begon te werken wilden we verder wandelen, maar opeens kwam er een auto heel traag aangereden. Dat was sowieso al vreemd want die plaats is alleen bereikbaar door een erg smal landweggetje. Die auto was dan ook nog es zo'n typische Amerikaanse jeep, zodat we ons allerlei horrorscenario's in het hoofd haalden.
Hup, verder in het bos gewandeld, ondertussen elkaar nog wat bang gemaakt. Al grappend, maar ergens waren we er toch niet helemaal gerust in.
Om terug te wandelen, moesten we terug langs de vijver. Dus hebben we ons maar vermand en zijn we moedig teruggewandeld, waar we een vriendelijke man tegenkwamen met allerlei visgerei, hehe.
) + diep gaande gespreken helemaal weer het oude vertrouwde 
was hier zo happy mee en dacht op dat moment ook echt thanx voor de tips. het voelde helemaal vertrouwd en niet angstig aan!
