Na het roken van een joint heb ik verschillende keren mijn maaginhoud kennis laten maken met de stoep of wc. Met alcohol is dit zo vaak gebeurd dat ik de tel kwijt ben geraakt. Ook een keer met cocaïne, te veel in te korte tijd. Hoge hartslag, misselijk en extreem veel zweten. Ketamine en MXE staan ook in mijn lijstje. Het viel verkeerd, was te wazig en kotsen was het resultaat. Maar het ergste was met 2cb.
*Verhalen modus aan

*
De ergste keer bad gaan was toen ik nog in de experimentele fase zat met 2cb. We mochten bij een toendestijdse maat trippen en hij zou de tripsitter zijn omdat hij de volgende dag fris en fruitig op zijn werk moest verschijnen. Hij had zelf minimale ervaring met trippen en wist volgens mij niet heel goed wat er met ons ging gebeuren.
De 35 mg oraal begon aardig te werken. Ik besloot nog 10 mg nasaal te doen omdat het wel iets heftiger mocht. Ik had toen als best wel wat ervaring met andere hallucinogenen en vond dit het effect niet heel spectaculair. Die 10 mg brandde alsof ik een mix van kernafval en scheermesjes had opgesnoven had maar de pijn was gelukkig snel weg. Kort na het nemen van het lijntje begon kreeg ik het gevoel dat het geen slimme keuze was. De tripsitter ging totaal niet mee in onze trip, zette een horror film op en was ons aan het plagen. Hij stond voor ons en gedroeg zich als iemand die ontsnapt was van een gesloten afdeling. Niet bewust om ons een bad vibe te geven maar hij had geen flauw idee hoe wij ons voelden. Achteraf zei hij dat het grappig bedoeld was en hij ons aan het lachen wilde maken.
Na veel gezeur zette hij die film af en ging hij de lama's kijken. Dat programma vond ik op dat moment zo verwarrend. Ik hoorde de woorden die ze zeiden en hoorde het gelach van het publiek maar snapte er niks van. Dat was het moment dat het fout ging. Het ene moment zat ik op de leuning van de bank en een miliseconde later zat ik ineens aan de andere kant van de bank. Voor mijn gevoel was ik het stuk daar tussen in kwijt en ik begon ongerust te worden. Ik probeerde vat op de realiteit te krijgen maar hoe harder ik dit probeerde hoe verwarder ik werd. Gesprekken volgen tussen personen lukte niet. Ik snapte geen woord van wat ze zeiden en begon in paniek te raken. Ik had het gevoel dat de stemming in de kamer continue veranderde. Er was een lamp die verwisselde van kleur. Rood gaf mij een warm, liefdevol en vrolijk gevoel maar zodra de lamp blauw werd voelde het kil, vreemd en beangstigend. Ik mompelde dat ik even rust nodig had, liep naar buiten en ging in de auto zitten.
Het was donker, stil en fris buiten, weinig prikkels. In de auto sloot ik mijn ogen en ik probeerde te ontspannen. Nog geen minuut later deed de tripsitter de autodeur open en zei dat we moesten gaan omdat hij moe was en wilde gaan slapen. Ik schoot meteen weer in de paniek. Autorijden was voor mij op dat moment geen optie en ik kon echt nog niet naar huis. Gelukkig waren we in het buitengebied van een dorp aan de rand van een bossen. Een van mijn mede trippers durfde het aan om een paar honderd meter te rijden naar een parkeerplaats. Met een slakkengang zijn we daar naar toe gereden, onverantwoord? Jazeker, maar er zat niks anders op omdat we de auto daar niet konden laten staan.
Vaag maar gelukkig veilig aangekomen was ik nog behoorlijk in de war maar de medetrippers stelde me gerust dat het goed zou komen. Ze stelde voor om naar een ven te gaan wat maar enkele minuten lopen was. Daar aangekomen sloeg mijn trip snel om in een ervaring waar ik met veel plezier aan terug denk. Ik voelde de betrokkenheid en liefde van mijn medetrippers. De stilte in het bos en de schoonheid van de natuur was op dat moment een super intense ervaring. Ik was op mijn rug in het gras gaan liggen en keek naar de sterren. Het was helder weer en zo ver ik kon kijken zag ik sterren. Het leek net alsof de sterren groepjes vormden zoals facetogen van een insect. Deze facetten vormden een koepel die reikte zover ik kijken kon. Van dit spektakel heb ik voor mijn gevoel uren genoten. Het gras waar ik op lag voelde zacht en vertrouwd aan. Het riet aan de waterkant wuifde zachtjes heen en weer en de reflecties op het water waren adembenemend.
We waren tot vroeg in de ochtend blijven zitten en hadden interessante gesprekken waarin we onze diepe, intrigerende en rare tripgedachtes met elkaar uitwisselde. Toen de zon op kwam en de 2cb al een tijdje uitgewerkt was gingen we moe maar met een gevoel van innerlijke rust naar huis.
*Verhalen modus uit

*