stuiterbal schreef:Tsja, verhaal over LSD klinkt allemaal wel herkenbaar
MDMA kan erg nuttig en helend zijn ook. Ik ben voor het eerst uit de kast gekomen naar bekenden onder invloed. Ik heb makkelijk voor het eerst over traumas kunnen praten. Op manieren dat ik dat nuchter niet zou hebben gekund, en AL HELEMAAL niet aan LSD, wat mijn nervositeit voor zulke dingen alleen erger maakt.
Het stuurt je wel meer, ja. Ik herken absoluut dat de LSD ervaring meer vanuit jezelf lijkt te komen en wel echt je eigen persoonlijkheid versterkt, zeker in contrast met een MDMA ervaring. Maar dat maakt voor mij persoonlijk MDMA geen nutteloos of kwaad middel. Met de juiste dosis en omstandigheden kan het je veel bieden. Mijn eerste mdma ervaring (lage dosis) introduceerde daadwerkelijk voor het eerst een gelukgevoel in mijn leven wat ik eerder niet voelde. Dat ik niet bang hoef te zijn. Dat alles OK is. En dat niet iedereen me kwaad wil doen, maar ik gewoon fijn kan praten en gezellig kan zijn en me zelfs gewenst en geliefd kan voelen. Het bracht mijn zwaar depressieve hersenen in een staat die mij liet zien dat geluk
wel echt bestond, op een manier dat ik die kennis ook in mijn nuchtere leven kon meenemen. En ik ben ook erg tevreden met dat ik eerst in aanraking ben gekomen met MDMA voordat ik LSD heb gedaan.
Ik ben ervan overtuigd dat ik de les van MDMA nodighad om een eerste LSD trip goed te kunnen navigeren en landen. Tegenwoordig neem ik net als jij liever psychedelica, 2 jaar geleden voor het laatst lage dosis M gedaan en ik voel de behoefte ook nieteens meer. Neemt niet weg dat ik er wel veel aan heb gehad. Ik voel me niet geroepen het af te kraken.
Bedankt om mij zo helder je kijk hier op te vertellen,
uiteraard reageerde ik vooral over mijn eigen beleving, ik was een slachtoffer van de rave cultuur vroege jaren 2000
Toen er minder voorlichting was over gebruiksfrequentie, de hoeveel mg per kg lichaamsgewicht enz
vertrekkend vanuit de plaats waar jij je toen mentaal bevond en dat in contrast met de hoge pieken van geluk die MDMA kan geven en ja ik herken het wel, dat opbiechten op mdma.
dat je dat achter de rug had door de MDMA heeft er natuurlijk wel een kantelmoment van je leven mee verweven. Het is bij jou een middel die gepaard gaat met een transitie in de positieve zin.
als ik dan kijk naar mij, ja ik heb enkel opgebiecht dat ik eens in de cherry moon met mijn mond open op mijn eerste keer pep dan nog naar die blote wijven van rotterdam terror corps stond te kijken en dat dat tafereel die stripster dusdanig ontroerde dat ze haar vinger in haar kut stak en daarna in mijn mond. jongen jongen als 16 of zeventienjarig jongentje leek ik wel aangeraakt door een fee.
dusja dat zijn een gans ander soort opbiechtingen natuurlijk .
alsook om nog meer nuancering te brengen bij mijn eerder inderdaad vrij afbrekende houding tov mdma imisbruik ...22 zware pillen had ik eens genomen op een weekend. ben wel groot maar als vedergewichtje toen kon dat wel de fatale keer geweeest zijn.(niet nadoen )
ook vond ik dat je er zo verdrugst uitziet op mdma , zeker als je met de trein ofzo reist of ergens int openbaar komt, ja zo'n kop kun je niet wegsteken. daar hield ik ook al niet van.
ik schuimde in die periode discotheken af. wat een verschijning was ik toen zeg
hoeveel meer noord franse wijven ging ik niet op mijn palmares gehad hebben als ik niet steeds zo'n tienpillenkop had in louche discotheken aan de belgisch franse grens...
dan die katers , het heeft me vooral heel diep in de belgische clubscene gelokt die toen non stop liep van donderdagavod tot woensdagmorgen.Iedereen reed toen van club naar after , dan ging weer een club open , de legendary mondays in de extreme dat zat nog stampvol op dinsdagmorgen iedereen volledig spaced.. veel onderwereldfiguren...die tijden man man
alsook heb ik eens door mdma kristallen, gehad dat ik moest zeiken en er precies iets of wat van dat spul in mijn pisbuis bleef haperen. had geen druppel meer uit te pissen?.
het brandde vreselijk ik dronk en dronk en dronk om toch maar dat restant eruit te kunnen pissen.
de langste tien minuten van mijn leven jongen ...
nja fan zal ik nooit worden neen doch ene keer een jaar of acht geleden had ik een leuke candyflip. heb ik staan zingen en dichten en dansen en springen , ^prachtig had de candyflip dosering perfect genaild . maar ja het eindigde weer in kotsen..
sinds die zware periode in clubs en afterclubs ... braak ik bijna al bij de geur ervan
maar voor iemand die in jouw situatie zat (ik was begonnen met paddo's) kan ik mij wel inbeelden dat het hielp ja.
voor ptss mensen in therapeutische sessies als ze er alles uithalen zal het zeker ook nuttig zijn?
dus ik breek het zeker nief af voor iedereen , het vibet gewoon niet met mijn persoonlijkheid.
ja op LSD complexe zaken gaan uitpraten of opbiechten , zal zeker moeilijk worden..soms keer ie naar binnen en vind je net de woorden niet is zelfs een gouden regel van de lsd goeroe leary, probeer het niet uit te leggen of analyseren op de moment zelf, daar dient de dag nadien voor.alls je probeert te lullen erop verstoor je de flow
echter daags of de week nadien komt die nagloei dan , en is die week de plaats waar de magie gebeurt.
nee neem bij mij sporadisch LSD gebruik weg en er was al lang geen waterval meer, of met een getattooeerde traan misschien , die een jaartje of 20 in de cel zat
met een harmonica en mijn tam ratje kronkeltandje