levenslange depressie, hou het niet meer

Jongen, 20 jaar.

Ga het kort houden heb 3mg xanax en 30mg dalmadorm genomen heb geen zin om veel te typen.


Op jonge leeftijd gepest, lager onderwijs, dag in dag uit in groep. Op een dag zelfs met mijn tanden tegen de grond (de 2de dag op mijn 'nieuwe' school)

Mijn papa heeft een drankprobleem en toen ik 14 jaar oud was werd er een hersentumor bij hem vastgesteld, hij begon nog harder te drinken. Mijn ouders zijn dan ook snel uit elkaar gegroeid, veel ruzie thuis, geen normale situatie.

Heb in augustus ook mijn opa verloren aan suikterziekte, zien aftakelen op de gruwelijkste manier je maar kan denken. Amputaties & meer in detail ga ik niet treden. 62jaar was hij.

Geen werk, school niet afgemaakt, suicidale gedachten, adhd klachten (de negatieve) komen terug, alcoholmisbruik, wiet, alle pillen die ook maar een roes veroorzaken zou ik nemen. Jullie zullen wel denken, wat een dommerik, hij weet niks van de gevolgen maar ik zou je graag 1 dag in mijn hoofd aanbieden & je mening aanhoren.

Merk dat ik verslaafd word aan xanax, heb 10jaar aan die anti-depressiva (escitalopram, risperdal, trazolan, mirtazapine, etc. gezeten het is genoeg geweest met die brol, kon er niet mee functioneren & de mensen die mij 'professioneel' geholpen hebben kan ik niet meer op 2 handen tellen. Ben ten einde raad, voel me alleen & eenzaam. Zou liefst nooit meer wakker worden.

Ik voel je pijn Zannie en het is niet dom dat je aan zelfmeditacatie doet. Die AD pillen zijn allesbehalve fijn door bijwerkingen en helpen je meestal niet.
Denk dat je aan praten en schrijven over je problemen meer hebt. En als je door ontspannende dope en de roes je beter voelt is dat geen slecht plan. Zorg wel dat je het in de hand houdt.Dat het geen totale vlucht wordt.
Goed mogelijk ook dat je jezelf opeens beter gaat voelen. Dat je afstand van de traumatische gebeurtenissen neemt die jjj immers niet veroorzaakt hebt.

Wel wakker worden vriend en goed ontbijten. Gezonde voeding, sport en liefde brengen kunnen je ook naar een mooie horizon voeren vriend.

Big hugh en veel kracht van Poseidon

Dankjewel aan die woorden heb ik nood.

Mijn ma heeft ook al 3 maagzweren en meerdere operaties achter de rug, is van 90kg naar 58kg gegaan in 2maanden tijd, haar leven heeft ook aan een zijden draadje gehangen en de avond dat het bijna misliep kwam mijn vader nog dronken thuis ook..

Mijn dag bestaat uit slapen en eten letterlijk, that's it. Enige wat ik doe is nog zaalvoetballen, gisteren zakte ik inneens in elkaar in de zaal en heb heel hard moeten overgeven van de stress en opwinding.. Kan dit niet lang meer aan.

En over wakkerworden gesproken, de dokter schrijft me 60tabs xanax en 30 tabs Flurazepam voor in de maand op mijn 19 jaar (over 3 weken ben ik 20). Ik heb ook verschrikkelijke slaapproblemen, meestal slaap ik geen minuut snachts en pas als ik nuchter word van de benzo's die ik neem rond 00.00/01.00 krijg ik mijn klop en val als een blok inslaap dat is de ironie. Precies of ze maken me high en niet 'sedated'

Ik zit soms met het gedacht, 10 tabs flurazepam moet de klus wel klaren maar mijn grootste nachtmerrie is dat ik dan wakker word in een ziekenhuisbedje...terwijl ik helemaal nergens wil wakkerworden.

Ik zou niet voor een medicatie overdosis gaan, slagingspercentage ligt bijzonder laag. En dan heb je daarna ook nog kans dat je opgenomen wordt.
Zelfmoord tips ga ik je ook niet geven, want ik denk dat je best nog in staat bent er bovenop te komen

snuifduif schreef:Zelfmoord tips ga ik je ook niet geven, want ik denk dat je best nog in staat bent er bovenop te komen

Dit dus, je gaat ons niet verlatem makker. Benzo's zijn trouwens sowieso ongeschikt om zelfmoord mee te plegen en geloof me: de lente van je bestaan is nog niet aangebroken . Er ligt nog zo veel moois voor je in het verschiet. Kwestie van leren dat te herkennen en die zware tegenslagen overwinnen kan een sterk karakter op leveren jongen.

Wat Poseidon zegt. Voor de 1 is het leven helaas een stuk makkelijker dan voor de ander, maar ook ik twijfel er niet aan dat als je hier doorheen komt dat er licht aan het einde van de tunnel is. Maar ik kan me voorstellen dat dat heel moeilijk is om in te zien na al die jaren. Kan je alleen veel sterkte wensen.

@Poseidon nodig die kerel eens bij jou thuis uit, daar sta je bijna bekend om Een dag baden in de buurt van jouw intellect doet elke man opknappen

Hey,

Wat je meemaakt en meegemaakt hebt is natuurlijk erg kut. Dit zijn echter dingen (de meeste dan toch) die jij zelf niet in de hand hebt, je kan ze niet veranderen en moet dat dus ook niet proberen.

De situatie is wat ze is, probeer dit te accepteren. Je kijk op dingen bepaalt meestal je gevoel. Het leuke is dat je je die kijk op dingen, je eigen gedachten, eigenlijk, met wat oefening, vrij goed kan controleren. Als je een positievere kijk hebt op het leven kan je zelfs de grootste kutsituaties te baas. Die positieve kijk heb je nu waarschijnlijk niet, maar dit kan je dus leren. Ik spreek uit ervaring, bij mij is het gelukt!

Natuurlijk zal het nooit gemakkelijk worden, maar het is goed om te beseffen en te accepteren dat je niet altijd gelukkig kan zijn in je leven. Accepteren is volgens mij een van de belangrijjste dingen in het leven. Het is kut, accepteer het en probeer er met wat zijweggetjes toch iets positiefs van te maken.

Ikzelf ben ook lang erg depressief geweest. Ik vond mijzelf altijd een slachtoffer (de situatie had ik ook geen invloed op) en dacht dat er nooit iets ging veranderen. Veel is er ook niet veranderd in de situatie, de kijk op mijn leven daarentegen is volledig veranderd, waardoor ik over het algemeen eigenlijk toch vrij gelukkig ben, ondanks de situatie.

Ik ben door ouder te worden (en door psychedelica, maar dat is zeker niet bij iedereen een oplossing en is ook niet per se nodig denk ik) dit alles gaan inzien. Ik besefte dat ik mijn eigen leven maak, ik bepaal hoe ik met dingen omga, hoe kut de situatie ook is. Ook ben ik veel beginnen relativeren. Wij zijn een persoon uit miljarden, op een wereld als een zandkorrel in een oneindig universum. Denk daar eens aan en vergelijk het met kleinere problemen, mij laat het alles serieus relativeren en geeft het hoop. Ik ben trouwens ongeveer even oud als jij.

Vraag je af of je je hele leven verdoofd wil rondlopen van de xanax en ad, of dat je je leven nu wil aanpakken en met kleine stapjes je eigen geluk maakt. Hiermee stoppen of minderen zal moeilijk zijn, eerst zal je veel depressiever zijn, maar als snel zal je het mooie merken van het ervaren van je gevoelige, onverdoofde geest. Op medicatie ben je jezelf niet, hoewel dat niet zo opvalt. Dit is toch bij mij het geval. Op lange termijn is het geen medicatie meer maar een keuze om ipv je leven aan te pakken er van weg te vluchten. Dat is toch wel een beetje je leven verpesten volgens mij.

Verslaving kan erg lastig zijn, dus probeer er vanaf te geraken voor het uit de hand loopt, hoe langer je wacht hoe moeilijker het zal worden. Als dit moeilijk is zorg er dan voor dat je niets in huis hebt, dan kan je er ook niet aankomen.

Je bent 20, er is nog heel veel hoop, maar je zal het zelf moeten doen. Jij maakt je leven en niemand anders.
Dit is niet gemakkelijk en zal natuurlijk moeite kosten, maar met wat motivatie en doorzettingskracht lukt het zeker!

Veel succes.

Op mijn oude basisschool zijn ook meerdere kinderen van school gepest en ik ben ook jarenlang doelwit geweest van dezelfde groep tirannen. Ik ben 2x van mijn middelbare school geschorst, moeder borderline, ging dood toen ik 15 was en zei een jaar lang dat het mijn schuld was omdat ik haar zoveel stres in haar leven had bezorgd, zulk soort gekkigheden.
ADHD diagnose vanaf jonge leeftijd, rond mijn 20e depressie diagnose, eveneens geen werk of school. Mensen zullen altijd dood gaan, wel erg sneu van je opa dat het zo pijnlijk moest wezen.

Het is gewoon een pittige periode met veel onzekerheid, het hoort nou eenmaal een beetje bij de leeftijd ben ik bang. Je bent in ieder geval niet de enige die iets soortgelijks mee maakt of mee gemaakt heeft.

Ik heb mijn school weer opgepikt, ik heb alle hulp mogelijk aangegrepen (methylfenidaat/ritalin heeft me veel geholpen op school), op school mentor op subtiele wijze ingelicht zodat als het mis mocht gaan op school ik een opvang net had. Wellicht duurde de opleiding wat langer dan normaal maar ik heb wel de zekerheid dat ik ergens naartoe bouw.
Ik ben boos op mezelf geworden dat ik zo'n inactieve zak zout was, veel gaan sporten, paar keer hardlopen per week, gestopt met alcohol en andere middelen voor zo'n jaar / anderhalf jaar. Tegenwoordig is daar niet zoveel van over gebleven maar op dat moment had ik het even nodig en het heeft mij uit de vicieuze cirkel kunnen trekken.
Naarmate ik mij lichamelijk fitter begon te voelen en er fysiek beter uit begon te zien begon ik me mentaal ook weer aanzienlijk beter te voelen (en aandacht te krijgen van de dames).

Depressief zijn op zich is de makkelijke optie, er effectief mee bezig gaan kost veel meer moeite en wilskracht. Probeer niet teveel in zelfmedelijden te verzwelgen en streng voor jezelf te wezen, je moet de cirkel zien te doorbreken wat niet in 1x zal gaan.

Ondertussen 5jaar later bevind ik me weer in goed gezelschap, leuk vriendinnetje, ik vind mezelf weer een aardig verdomt leuk figuur, opleiding loopt goed ondanks dat ik mijn halve leven had gedacht dat ik nooit in staat zou wezen een opleiding af te ronden. Het heeft wel zo'n 3jaar geduurd voordat ik weer een beetje volledig uit de negatieve spiraal was maar het is te doen wanneer je er een beetje constructief mee bezig gaat.

Hopelijk heb je iets aan mijn ervaring en kun je hier iets mee, ik zou in ieder geval kappen met de wiet, die extra inactiviteit in je leven betekent stagnatie die je op dit moment zeer slecht kunt gebruiken. Veel succes en sterkte in ieder geval.

Uiteindelijk in het leven draait het er vooral om hoe je met tegenslagen om gaat en de houding tegenover het leven die je aanneemt.

Weet de dokter dat je geen zin meer heb in het leven? Ben je onderbehandeling bij een huisarts of een psychiater?

Ik ben ook suïcidaal geweest, maar na veel vallen en opstaan toch weer goed gekomen. Alles komt goed!

Veel sterkte!!

Allereerst bedankt voor alle reacties, heb er enorm veel aan en doet me beseffen dat ik niet alleen ben. Ik ga een afspraak bij de dokter maken voor middel zoals Relatine maar niet relatine zelf (hart en-bloedrukproblemen als ik het neem in therapeutische dosis) maar misschien iets zoals dexamf, adderall? Ik fleurde volledig op mentaal onder Methylfenidaat maar moest stoppen van de huisarts die me BETA-blokkers meegaf voor m'n hart.

Die medicijnen zou ik ten strengste af raden bij depressies. Het wordt er allemaal erger van! Tenminste dat is mijn ervaring, bij jou kan het weer een positieve uitwerking hebben. Jammer dat jou psychiater maar 1 SSRI (escitalopram) heeft voorgeschreven. Misschien kan een ander SSRI je helpen(fluoxetine, paroxetine, sertraline). Je gaat dan helaas wel die bijwerkingen in het begin krijgen.|

Maar ben je nou onder behandeling van een psychiater of huisarts?

Mijn ma gaat een afspraak maken bij iemand gespecialiseerd in adhd en hoofd (neurologie dus) & mijn xanax kan ik momenteel niet laten of ik jank om het minste... Het klinkt raar maar xanax houd mij sterk, schone schijn is het waarschijnlijk wel maar als ik de muren oploop van angst en paniek, slik 1mg mijn therapeutische dosis lijkt het of xanax alleen op de ogen werkt omdat mijn tranen stoppen, natuurlijk is dat niet zo, dempt mijn emoties, maar ik functioneer normaal en de suicidale gedachten verdwijnen met xanax, die kreeg ik soms wel met AD of SSRI's ookal was ik al maanden, jaren in behandeling. Achja benzo's zijn niet voor eeuwig en ik hoop dat er iemand zijn joint opsteekt aan het eind van de gang dan zie ik ook nog eens hoe een lichtje eruit ziet

zannypopper schreef: de huisarts die me BETA-blokkers meegaf voor m'n hart.

Aiaiaiai caramba. De meeste BETA-blokkers hebben depressivieteit als bijwerking. Een middel als propranolol kan een zwaar sombere stemming veroorzaken. Dat zou al een hoop van je klachten kunnen veroorzaken zannypopper. Welke soort in welke dosering gebruik je?

Goed dat je voor verder medisch onderzoek gaat. Veel succes daarmee kerel

zannypopper schreef:Mijn ma gaat een afspraak maken bij iemand gespecialiseerd in adhd en hoofd (neurologie dus) & mijn xanax kan ik momenteel niet laten of ik jank om het minste

Psychiatrie dus, en janken mag gewoon hoor, schaam je daar niet voor!

En wat Poseidon zegt, het is maar beter dat je naar een specialist gaat dus, die weet wel wat meer over je koppie dan je huisarts!

En ik vermoed dat een paar symptomen door je benzo gebruik komt. Dit heb ik van : http://www.hulpbijangst.nl/viewtopic.php?f=10&t=16410

Benzodiazepines worden ook in verband gebracht met depressie. Langdurig benzodiazepinegebruikers zijn vaak depressief, een hogere doses wordt aangenomen dat het risico van zowel symptomen van depressie en suïcidale gedachten en gevoelens verhogen. Bovendien kunnen benzodiazepinen emotionele afstomping of gevoelloosheid veroorzaken. De medicatie verlicht de angst, maar het blokkeert ook gevoelens van plezier of pijn.

Er is altijd licht aan het eind van een tunnel. Het is enkel hopen dat het geen trein is. grapje

Positief blijven jongen!

Ik krijg altijd een beetje een wrang gevoel bij functioneel benzodiazepine gebruik.
Het ontneemt de oorzaken niet en het kan op de lange termijn vrijwel alleen averechts werken, enige toegevoegde waarde die ik er van in zie is bij een acuut noodgeval.

Maar voor medicatie advies kun je uiteraard beter naar je huisarts of neuroloog luisteren dan naar ons.

Zie het deel bijwerkingen in onderstaande link.
Zelfs ik werd neerslachtig van propranolol. Heb diverse mensen gesproken die hetzelfde hadden.
Is het überhaupt wel noodzakelijk dat je die troep slikt?

http://www.tijdschriftpraktijkondersteu ... -loep.html

Klote verhaal man, maar het deel dat echt rot is, is dat je zo met jezelf in de knoop zit.
Ik ga proberen het geen: "Some people have it worse" praatje te maken, maar moet het enigszins benoemen van mezelf, om de situatie te relativeren. Vrijwel iedereen maakt zware, klote, verschrikkelijke en/of hartverscheurende gebeurtenissen mee bij het opgroeien en in mijn optiek moet je het probleem dan ook niet zoeken bij die ervaringen.

Er is, in mijn ogen, iets niet goed verwerkt, volledig verdrukt of heb je, zoals hierboven genoemd "slechts" last van bijwerkingen door je medicatie. Sowieso met dit probleem naar je arts en dan uitvogelen waar de oorzaak ligt om vervolgens (onder begeleiding) het probleem bij de wortels aan te pakken. Met symptoom bestrijding, zo interpreteer ik nu iig je medicatie, ben je naar mijn mening aan het dweilen met de kraan open.

Zoals ik het zie, zijn het de negatieve ervaringen en zware momenten die de sterke, bijzondere en meest 'eigen' persoonlijkheden tot stand doen komen. Als ik mensen spreek wiens leven (vrijwel) een en al zonnig is (geweest), heb ik vaak het gevoel met een soort lege huls te praten.
Ook lijkt het mij voor dergelijke personen veel lastiger (zo niet onmogelijk) om in te leven in andermans situatie.

Tot slot denk ik dat je van een geluk bij een ongeluk mag spreken, omdat je nog jong bent nu je dit voorgeschoteld krijgt. Je bent nog 'buigzaam' / 'flexibel' (verandering, maar ook herstel, gaan sneller en soepeler) en daarnaast heb waarschijnlijk je nog vele jaren in het verschiet waarin je van de zon in je leven kunt genieten, maar ook van sterke, karakteristieke, 'eigen' persoonlijkheid.

Kijk er later op terug:
Jij hebt die depressie verslagen en het heeft je een sterker mens gemaakt. Mocht er zich een nieuwe tegenslag voordoen, dan weet je nu dat dit 2 dingen kan betekenen:
1. Je hebt jezelf al als sterker bewezen, dus kun je dit ook aan.
2. Er doet zich een nieuwe uitdaging voor, een nieuw moment om jezelf verder te vormen. Denk je dat je het niet aan kunt? In het verleden ook, maar vervolgens wist je het tegendeel te bewijzen.

Kortom:
Kop omhoog, borst vooruit en VECHT. Zodra je de strijd hebt gewonnen, kun je er met een trots gevoel op terugkijken. Je doet het niet voor niets!

Dubbel post, ik weet t, maar bovenstaande heb ik al een half uur aan gewerkt door de start van mn college en ik moest nog even iets toevoegen:
-Ligt het achteraf gezien aan je medicatie, dan zal het misschien minder 'strijd' geweest zijn, maar je hebt je wel staande weten te houden.
-Blijkt achteraf dat het veroorzaakt werd door een afwijking in de productie, secretie of receptie van een of meerdere neurotransmitters (of een andere neurologische oorzaak) dan geldt sws punt 1 van dit appendix, maar daarnaast zou ik je aanraden om even bij de wetenschap stil te staan, zodat je de waardering aan je herstel kunt geven die het verdient.

Perry, je maakt wel heel veel ongefundeerde aannames.

Zannypopper, veel sterkte. Depressie is echt een bitch. Het zijn vooral open deuren maar probeer kleine doelen voor je te stellen en die te halen. Zoals sporten op een dag, of solliciteren ergens. Schrijf ze in een agenda zodat je het gevoel hebt dat je tenminste iets verder komt. Waarschijnlijk denk je dat je een soort van vast zit in een patroon en dat moet je proberen te doorbreken. Nogmaals, sterkte!

Wow, echt nogmaals bedankt! Doet me wat dat mensen teksten schrijven als steun! Moet zeggen dat het nu met ups & downs is en niet meer suicidaal, daar ben ik al blij om. Het kan alleen maar beteren met die gedachte & met mijn vriendinnetje als steun (stiekem ook xanax) sleur ik mij er wel door. Die bijwerkingen kloppen als een bus maar het is een beetje, nee geen beetje, een serieuze vicieuze circkel die ik momenteel niet kan en wil doorbreken en dan heb ik het over de alprazolam, als ik die neem functioneer ik in mijn ogen beter. gedempte emoties, minder angst & vooral geen tranen.

Heb afspraak in het UZ Gent bij de neuroloog voor mijn ADHD nader te onderzoeken omdat ik mijn hoofd helemaal niet kan ordenen enzovoort, trouwens @poseidon ik denk dat het iets anders was maar het lijkt erop, het was iets dat je kalmeerde en je bloeddruk deed zakken..

zannypopper schreef: trouwens @poseidon ik denk dat het iets anders was maar het lijkt erop, het was iets dat je kalmeerde en je bloeddruk deed zakken..

Dat doet propranolol ook! Waren het van die kleine pilletjes?

Beta blockers hebben allemaal als meest voorname functie dat het de hoeveelheden noradrenaline doet afnemen.
De nieuwste soort anti depressiva zijn de zogenaamde SNRIs, serotonine noradrenaline heropname remmers.
Komt er in ieder geval op neer dat deze de hoeveelheden noradrenaline in het lichaam verhogen waardoor je aanzienlijk actiever wordt (meestal ook meer bijwerkingen).
De achterliggende gedachte van het verhogen van de aanwezige noradrenaline in het lichaam bij mensen met depressie is dat ze meer peper in de reet krijgen en meer ondernemend worden. Dit is mij in ieder geval verteld tijdens een hoorcollege van mijn opleiding.
Naar mijn inzicht moet het geen wereld van verschil maken maar er zijn wel wetenschappelijke artikelen die claimen dat meer aanwezige noradrenaline depressie verlagend werkt. Mijn docent maakte een cynische opmerking over SNRI's dat de farmaceutische industrie weer iets nieuws op de markt probeerde te brengen.

Beta blockers die noradrenaline verlagen doen activiteit een beetje afnemen waardoor mensen wat minder ondernemend worden.
Dit redeneer ik zo even uit mijn hoofd hoor maar volgens mij moet dit de achterliggende gedachte een beetje wezen, ik heb eerlijk gezegd geen eens de moeite genomen om het artikeltje van Poseidon te lezen.

Ik neem ze nu toch niet meer, voelde er ook rete weinig van, precies of ik ze nu nam of niet, ik voelde precies hetzelfde, kut + hartkloppingen, ze bestonden niet of waren op dat moment niet in voorraad want ze werden gemaakt door de apotheker

djeemen schreef:Perry, je maakt wel heel veel ongefundeerde aannames.

Ik geef aan wat mijn hypothese is, naar aanleiding van zanny's post.
Ik geef advies over mogelijke stappen zouden kunnen helpen.
Ik probeer een beeld te schetsen van de overwinning, ter motivatie.

Nergens benoem ik foutieve informatie of een aanname als zijnde een feit.

Flikker dus alsjeblieft even op met betweter gedrag als reactie op een post die ik vanuit gevoelsovertuiging heb geschreven, met de gedachte zanny wat meer grip op de situatie te geven en meer motivatie voor de 'strijd' te laten ontwikkelen.

Het is een bericht vanuit emotie als reactie op een bericht vanuit emotie en het is een bericht waarin de intenties, de boodschap en (hopelijk) een verbetering in stemming die eruit te halen zijn, van waarde zijn.

Op deze post gaan mierenneuken vind ik niet alleen geen doel dienen, maar het doet naar mijn mening ook afbraak aan de tijd en moeite die ik heb besteed, omdat ik het voor het eerst in tijden weer eens waardevol vond om een lang, goed doordacht, intensief, maar vooral serieus bericht te schrijven.

Ach, wat probeer ik hier ook te halen... Fuck mn mening verdedigen, back to simplicity:
djeemen, jij bent echt kkdom

Perry mijn dank heb je allesinds! If you need any drugs hit me up i'm your man haha. Nee echt, bedankt, gaat beter en beter maar zeer traag...

zannypopper schreef:If you need any drugs hit me up i'm your man haha.

ban hem!

Amvitamientje schreef:

zannypopper schreef: trouwens @poseidon ik denk dat het iets anders was maar het lijkt erop, het was iets dat je kalmeerde en je bloeddruk deed zakken..

Dat doet propranolol ook! Waren het van die kleine pilletjes?

Metroponol ?.
Furisiimde ?

Haha mij kan je niet betrappen op het verkopen van drugs ik gebruik het allemaal zelf!

Neen nog iets anders @Poseidon, maar je zit in de buurt, zoals ik al zei het was door de apotheker gemaakt dus ik denk niet dat het zoveel wordt voorgeschreven..

Ik nam propranolol een tijdje bij examens. Dat werkte prima, maar chronisch gebruik heb ik nooit ervaren .