Ivo schreef:Niet doen, het is het echt niet waard. Voor je het weet, zit je weer in dat zelfde ritme en als je dan nog kan stoppen gaat de depressie dubbel zo hard terugkeren.
Sport je nog steeds, eet je gezond? Sporten helpt echt om je serotoninepeil terug omhoog te krijgen en de depressie weg te krijgen, gezond eten ook.
Ik weet natuurlijk niet waarom je depressief bent, maar misschien helpt het om terug (of verder) naar (avond)school te gaan? Iets om naartoe te werken is altijd leuk en een diploma helpt ook om een beter oog op de toekomst te krijgen.
Ik sport nog, maar niet zoals het moet. Heel weinig motivatie. Ik heb bovendien examens komende weken en deze zullen wederom bepalend zijn of ik terug zal gebruiken. Door de depressie heb ik het hele jaar bijna niet kunnen studeren en nu nog gaat het studeren heel moeilijk. Ik zou maar eens terug moeten gaan lopen, maar die depressie maakt dat heel moeilijk.
Ik ben depressief omdat ik een bipolaire stoornis heb. Helaas is er dus helemaal gaan onderliggende reden. Ik word nu eenmaal gewoon depressief om de zoveel tijd. Dit is vorig jaar pas vastgesteld en een depressie gooit je hele leven om. Je kan er niets tegen doen en het is mijn toekomst aan het verbrodden. Als ik niet slaag in mijn examens heeft het een aantal verreikende gevolgen die zeer negatief zijn. Dit is de voornaamste reden dat ik terug wil gaan gebruiken. Het zal dan allemaal niet veel meer uithalen of ik gebruik of niet. Ik zal gefaald hebben met wat ik wil bereiken. Ik ben gestopt met drugs omdat ik me een toekomst wou opbouwen d.m.v. goed diploma en werk. Als dit niet lukt, dan heeft het niet veel zin toch ? Maar ik ga er zeker nog over nadenken en het nog wat laten bezinken komende weken en gewoon mijn best proberen doen om door mijn examens te geraken.
endorr schreef:Ik heb 2 jaar lang verkeerd met een suicidaal persoon , ze sneed ook in haar armen.
En voor een geliefde dit te zien is zeer moeilijk , ik hoop toch dat je ermee kan stoppen.
Het is geen pretje als je arm plots paars ziet van het te vaak snijden.
En als je later een kind krijgt , dat op de leeftijd van 5 jaar vraagt wat er met je arm is gebeurd , hoe ga je dat in godsnaam uitleggen?
Ik wil niet grof overkomen , maar denk daar effe over na.
Je kan gerust andere dingen vinden.
Dan zal ik eerder verstaan dat je met je vuisten tegen de muur slaat , lijkt me veel beter dan je lichaam voorgoed kapot maken , al zijn het je kneukels maar , maar je hele arm is gewoonweg idioot.
Hey, ik snap je reactie wel maar ik kan je geruststellen dat ik niet meer in mijn armen snijdt. Ik krijg medicatie voorgeschreven die gelukkig een heleboel symptomen van mijn bipolariteit en borderline kenmerken praktisch volledig heeft verholpen. Bovendien volg ik al meer als een jaar psychotherapie en dit heeft me ook veel geholpen;
Heel eigenaardig maar ik kan zeggen dat ik mentaal heel gezond ben t.o.v. hoe ik vroeger was. Enkel die depressie en wat suicidale gevoelens zijn aanwezig, maar voor de rest gaat het OK

NiandraLades schreef:Een jaar en 9 maanden clean, respect!! Ik doe het je niet na. Ik hoop dat je het volhoudt en niet toegeeft aan je cravings. Je kunt het, het is je vaker gelukt.
Bedankt; en ik hoop het
