In feite is Tijdsbesef het rare aan dit alles.
Je beseft dat je nat bent als je in water staat.
Je beseft dat je honger hebt als je maag knort.
Je beseft dat je ogen tranen als je uien snijd.
Je beseft dat honing zoet is als je er een lepeltje van proeft
Het besef dat de seconden op een klok voorbij tikken, is niets meer dan een ontastbare weerkaatsing van het licht dat op een klok schijnt. iets externs, iets je niet aanraakt, behalve je eigen interpetatie van die tikkende klok, bevind die zich alleen maar in je hoofd.
Tijd zoals die ons word opgedrongen is voor mij niet meer dan de enige irritatie die ik heb, uren minuten, centen euro's. want waarom mag een niet roker niet 5 minuten op de wc zitten poepen, terwijl een roker wel zomaar 5 minuten naar buiten mag.
5 minuten voor mij blijken dan voor de baas meer te kosten dan die collega die buiten rookt.
"Je schijt in je eigen tijd"
Ja en dan begint het weer. Ik heb geen tijd, ik bezit geen tijd, tijd bezit mij niet. tijd is niets meer dan een mechanisme die beweegt. beweging over een bepaalde afstand. met een bepaalde snelheid. (kilometer per uur kan dan ook)
Sta ik stil dan gaat de tijd voorbij, loop ik hard dan gaat er tijd voorbij. loop ik achteruit dan gaat er tijd voorbij. Tijd gaat voorbij en komt weer terug, als een boomerang.
Want wie zegt dat een seconde voor iedereen even lang duurt? je kan namelijk nooit met de ogen van een ander kijken.
tijd
