De kans dat je het love gevoel kan verneuken, is een feit. Er zijn een aantal mensen dat zelfs na een pauze van twee jaar teleurgesteld is.
Zoals hierboven al vermeld, dat is voor iedereen anders. Er zijn enorm veel persoonlijke factoren die de mdma-ervaring vorm geven. Sport, slaap, studies, voedingsgewoonten etc. Eigenlijk iedere vorm van mentale en fysieke activiteit.
Je beseft het waarschijnlijk nog niet, maar je bent wel degelijk het verkeerde pad aan het bewandelen. Alles onder de maand is uit den boze! En van die goeie feestjes, er zijn er iedere week genoeg om jezelf kapot maken. Uiteindelijk wil je toch een stukje van jezelf afgeven voor dat gevoel, niet?
Waarschijnlijk zijn er veel DF'ers, waarvan het gevoel wel wat minder is geworden, maar nooit zullen spreken over ‘loss of magic’. Hoe definieer je het love-gevoel? Hoe definieer je überhaupt het uitdoven van dat gevoel? De kers op de taart van de mdma-magie is de ‘hoe-nieuw-is-dit’-factor. De eerste keer is een onvergetelijke ervaring. Ik ben wel harder en lekkerder gegaan na de eerste keer. Paradox?
Ik herinner mij altijd voor een groot stuk hoe het zou zijn. De enige manier om het love feeling te vergeten, is wachten. En met wachten spreken we over
minstens drie maanden.
Als ik je zou vertellen op de eerste keer mdma, dat je het magische gevoel twee jaar later verneukt hebt, hoe zou je reageren? In shock van deze brute toekomst? Vol ongeloof?
Iets wat ik in een ander topic neerschreef:
DaVinci schreef:BDNF (proteine die voor het overleven van neuronen instaat, de groei en geboorte van nieuwe neuronen/synapsen bevordert) komt niet alleen vrij tijdens sporten.
Het is een proteine die gerelateerd is aan activiteiten, aan werken.
Dit betekent dat een actieve levensstijl (fysiek en mentaal) er voor zorgt dat er mooie neuronen en synapsen groeien.
Serotonine releasers als MDMA maken gebruik van jaren werklust-gerelateerde BDNF.
Serotonine in je grote hersenen is het resultaat van je ontwikkeling in de baarmoeder, als kind, als puber etc.
Wanneer je begint met het gebruiken van MDMA, heb je een enorm serotonine potentieel.
Dat potentieel wordt door de meesten als een cadeautje gezien. Velen veronderstellen dat onze hersenen ontworpen zijn om dope te ervaren.
Nja, dat is dus duidelijk niet het geval
Ja, hersenen zijn veerkrachtig en kunnen tegen veel misbruik.
Maar ze zijn ontworpen om het leven te ervaren, niet om high te worden.
Mdma misbruikt jaren van ontwikkeling.
Er zijn een aantal factoren dat heel professioneel het gevoel om zeep helpt. Bijnemen is 200% garantie om de magie vlugger uit te doven. Een te hoge lichaamstemperatuur is ook heel, heel ongezond. Als je nog eens flink gaat zuipen/lijntjes wit poeder er bij snuift, dan mag je ook wel rapper vaarwel zeggen.
Nogmaals wanneer je dit punt bereikt, is voor iedereen anders. Ik heb een vriend die 10maanden maandelijks 100mg 83% mdma kristal heeft gebruikt, met keta en zonder bijdoseren. Als je hem zag op die 100mg dan leek hij iedere keer heel hard van de kaart. Toch heeft hij plots zijn maand regel naar drie maand veranderd. Hij was vooral verwonderd dat het nog beter kon zijn. Nog een andere had al spijt dat hij tussen de eerste en tweede keer slechts drie weken had gelaten. Ik lees vaak dat er rond 20-30keer mdma, mensen plots volwassen worden en het niet meer gaan gebruiken om een of andere sinistere reden.
Ik ga dit topic nu niet hijacken door nog een A4’tje te schrijven over de consequenties voor je nuchtere leven (bij het verneuken van de magie). Maar denk er toch eens over na.
Grow up, get a life and respect mdma.
Uiteindelijk is het maar een illusie, een magische bril waar je niets slecht door kan zien. Drie uur puur hedonistisch genot met welke reden, voor wat?
Mdma is overrated.
You have to know the material you're writing about before you alter it.
:')
