in grote lijnen(haha) is het ook zo bij mij gegaan.
Ik kende eigenlijk alleen nog soft drugs, en toen ontdekte ik pillen.
superhandig dat je niet moe word op feestjes!
Toen begon ik steeds vaker pillen te gebruiken, ieder weekend eigenlijk voor een redelijke tijd.
Totdat ik op een feestje spontaan voor het eerst speed snoof, en ik was gelijk verkocht. gebruikte sinds dien nauwelijks meer pille want daar zate teveel nadelen aan en werd altijd te waus, en ik hou ervan om wat mee te krijgen van feestjes.
Al gauw merkte ik steeds meer voordelen van speed en was echt van het "pep-promo team" ik raadde het iedereen aan en vertelde hoe geweldig het is.
Totdat ik een beetje doordraaide en te brak werd doordeweeks en ook doordeweeks voor stage e.d. begon te snuiven, of als ik vroeg uit was van school wat pep nemen om een lekker actieve dag te hebben met vanalles ondernemen etc.
Toen kwam ik in hetzelfde stadium als jij beschrijft, onbewust raakt je zin in het leven weg. Alleen toen had ik nog niet echt in de gate dat het de speed was. Toen heb ik (weer net zoals jou) een verlicht moment gehad van waar de fuck ben ik mee bezig, en waar gaat dit heen?! ik wist hoe slecht het was en dat het verslavend was e.d. maar toch trok ik me er nooit wat van aan.
ik heb toen mijn speed weggegooit, en sinds dien gebruik ik nooit meer doordeweeks en zelfs op feestjes gebruik ik slechts "wat speed erbij" ipv. al gauw een halve gram/gram opmaken. Maar elke keer als ik weer wat gebruik heb ik wel dat gevoel van "wow wat is dit fucking chill, ik zou dit wel weer vaker willen gebruiken", maar het engeltje op mijn schouder schreeuwt tegen mij, niet doen!
het is zo'n makkelijke valkuil...
ik noem speed dan ook vaak "cheaten in het leven". als je moe bent/ziekjes voelt of wat dan ook en je gebruikt speed, kun je meteen doen wat je wilt(behalve eten en slapen ) en je voelt je top!