3-FMP / 3-FA

Je lichaam verkeert op ieder moment in een andere exacte situatie. Er delen constant cellen, er sterven cellen af, er worden fouten gemaakt bij DNA translatie en transcripie, die fouten worden hopelijk gedetecteerd en hersteld, zo niet dan is het te hopen dat de fout binnen het junk DNA valt, zo niet dan is het te hopen dat de nieuw verkregen nucleotideketen codeert voor hetzelfde aminozuur, zo niet dan is het te hopen dat 2 aminozuren met gelijkende eigenschappen wat betreft elektronegativiteit, zodat de intermoleculair werkende krachten het vouwen van het eiwit niet beïnvloedt, als ook dit niet meezit, dan hoop je dat als er überhaupt nog een eiwit gevormd kan worden, deze functie geen al te grote hinder oplevert en het niet een eiwit betrof waarvan het ontbreken ernstige complicaties met zich meebrengt. Vervolgens is het ook nog eens mogelijk dat er geen stop codon meer wordt gecodeerd en waarna een constante deling kan plaatsvinden. Wat in sommige gevallen ook gebeurt is dat de cel in apoptose gaat, wat voor geprogrammeerde celdood is, of de cel 'gewoon afsterft.
Zie je hoe immens veel variabelen er zijn? En dit is alleen nog maar celdeling, wat constant plaatsvindt. Waarschijnlijk heb ik zo uit mn hoofd ook nog lang niet alles bedacht van de dingen die ik ooit heb gelezen.

Dat vormt een mooie overbrugging naar wat waarschijnlijk de betrouwbaarheid van je speculatie het zwaarst aantast. 1 van de 2 ervaringen heeft tijden in het geheugen opgeslagen gezeten en is hier tig keer herschreven.Ten tweede zijn herinneringen (soms zelfs extreem) gekleurd door emoties. Dit betreft de emoties voorafgaand aan en tijdens het moment dat de ervaring werd opgedaan, maar ook de emoties dit je ervaart gedurende de tijd dat de herinnering ongebruikt ligt te wachten EN het gevoel dat je hebt wanneer je er eindelijk eens naar vraagt en je brein het slappe aftreksel van wat je er daadwerkelijk plaatsvond aan je voorschotelt alsof het een exacte kopie is.
Sowieso is het geheugen geniepig, want het kan ter plekke een volledig fictieve herinnering creëren en je laten geloven dat je het hebt meegemaakt, wanneer er een gephotoshopte foto tussen enkele echte foto's uit je geschiedenis wordt geplaatst en je bij iedere foto moet vertellen wat er toen gebeurde. Mensen vertellen in geuren en kleuren over hun zojuist onbewust gefabriceerde herinnering.

Verder speelt je verwachting een grote rol. Zo ervaren sommige mensen een hevige afkick van placebo heroïne en kunnen je hersenen je extreme pijn laten voelen, wanneer deze wordt verwacht.

Dan zijn er nig maaginhoud, gezondheid, staat van alertheid, vermoeidheid, aanwezige reserves, warmte, activiteiten voorafgaand en tijdens, spijsvertering/metabolisme, accuraatheid van het gewicht van de ingenomen stof en nog veel meer prikkels en andere variabelen beïnvloeden het effect dat je je herinnerd te hebben ervaren.

Dit alles maakt je speculatie een chaotischering van de informatie voorziening en de kans dat jij in staat bent een ook maar enigszins accurate vergelijking van de zuiverheid kan inschatten op basis van je ervaring is ook nog eens nihil. Daarnaast is er een grote kans dat mensen met minder kennis van dergelijke materie hierdoor denken dat het mogelijk is zo een inschatting te maken die de waarheid benaderd. Wie dit al dacht zal het als een bevestiging interpreteren en sterker vasthouden aan die valse waarheid. Deze mensen kunnen dergelijke dingen dan als een exacte wetenschap verkondigen en tadaaaa, meer fout geïnformeerde mensen en dit blijft zich zo versterken tot het punt dat klinkklare onzin een collectieve waarheidspositie verkrijgt. Er zijn meerdere voorbeelden bekend van leugens die tot een wereldwijde waarheid zijn gegroeid en zelfs nu de waarheid eigenlijk bekend is, leeft toch vrijwel iedereen voort met de leugen als realiteit.

Hiermee bedoel ik niet lizard government/illuminati bullshit, maar bijvoorbeeld een statement van een agent betreffende een moord op klaarlichte dag in een winkelcentrum. Hij zei dat er vele ooggetuigen waren, maar niemand melding van had gedaan van de steekpartij. Hij knalde er ook nog een moraaltje bij, iets als "we meer betrokken moeten worden met onze medemens" ofzo en daarnaast benadrukte hij nog even het verplicht is melding te doen en veel meldingen van hetzelfde misdrijf hen een beeld geeft van zowel de ernst als het aantal ooggetuigen en dus de pakkans. In werkelijkheid waren er fouten gemaakt of hield de politie zich bezig met louche praktijken oid. In ieder geval, er is ontdekt dat de politie een bult aan meldingen heeft binnen gekregen van ooggetuigen, maar pas veeeel te laat aanwezig waren, waardoor de neergestoken vrouw doodgebloed is en de dader nooit is gepakt.
Zoiets hoor, het is alweer even geleden dat ik dit leerde, in grote lijnen klopt deze anekdote wel sowieso, maar de details heb ik gegokt met wat ik denk dat het wel eens geweest kon zijn. Dit voorval schijnt bij vrijwel iedere Psychologie studie te worden gebruikt.