Logboek: ik stop met roken. (doe je mee?)

in mijn ogen draait het stoppen met een substantie niet om geforceerde onthouding. Ik houd van filosofie, en een verslaving kicken gaat het best via de filosofische methode.

Het is gemakkelijk om eenmaal te stoppen als je in je hoofd de actie van het stoppen hebt be-grepen. Met "be-grijpen" probeer ik een vorm van denken uit te drukken wat zowel verinnerlijking als begrijpen zelf uitdrukt. In het be-grijpen van iets, heb je iets begrepen doordat de gedachte een onderdeel van de constructie van je eigen ik is geworden. Zoals ik mezelf nu zie, zo kan ik mezelf enkel zien doordat deze gedachte een bouwsteen is van detgene waar ik mezelf mee identificeer: mijn "ik".

Om een gedachte zoals "niet-roker" te koppelen aan mijn "ik", probeer ik de opbouw en constructie van mijn eigen "ik" te begrijpen als een blauwdruk, en in het in-gedachten-ervaren van het gebouw van je eigen zelf wordt begrijpelijk hoe veranderlijk aspecten van die constructie zijn. Pas als je de veranderlijkheid van je eigen "ik" meemaakt (door er oprecht over te reflecteren) kun je aanpassingen maken.

Als ik het "gestopt zijn" dan eenmaal heb verinnerlijkt als een onderdeel van mijzelf door mijn "ik" als continu veranderlijk te ervaren, dan heb ik het stoppen be-grepen en is het niet moeilijk meer van de stof af te blijven omdat ik dan feitelijk al ben gestopt.
Stoppen met een drug of van een verslaving afkomen is voor mij dus hoofdzakelijk een proces van oprechte zelfreflectie, wat niet te onderschatten valt.

(PS: mensen die bovenstaande methode enkel begrijpen als "jezelf een eigenschap aanpraten" of louter "zelfbeïnvloeding" hebben de tekst niet zo begrepen als ik het heb bedoeld. "zelfreflectie" is een beter woord. Dat misverstand zou dan misschien ook mijn fout kunnen zijn, het is ook wat kort door de bocht geschreven, maar ik heb geen zin dit topic te veranderen in een filosofische beschouwing van het ik )

Nu, ik heb verder niet echt zin om in discussie te treden over die methode, omdat het zich heeft bewezen toen ik d.m.v. die methode van m'n cocaïneverslaving af ben weten te komen die wel erg heftig was, en wat toch een zware vorm van verslaving is. Ben inmiddels al +6 jaar coke-vrij met 0.0 moeite (en heb het vaak genoeg voor m'n neus, letterlijk, aangeboden gekregen, ook). Mensen die er sceptisch tegenover staan kunnen het negeren, anderen doen ermee wat ze willen. Zolang het voor mij werkt ben ik tevree en als het voor jullie ook werkt dan nog beter

EDIT: misschien heb ik die methode een beetje beschreven alsof het een wondermiddeltje is wat je kan gebruiken wanneer je wil. Dat is dus niet mijn bedoeling geweest, het is een methode die werkt via diepe zelfreflectie: het begrijpen van jezelf en wat je op dit moment definieert. Soms lukt het wel je geest te doorspitten en soms lukt het niet. Het ene kan moeilijker zijn dan het andere. Als het wel lukt, dan maakt het de onthouding ontzettend veel gemakkelijker, als het niet lukt dan moet het via the old fashion way